Kapeliński Franciszek (1874–1946), działacz ludowy, poseł na sejm Rzpltej Pol. Ur. w Brzeźnie w pow. nieszawskim, syn Józefa i Balbiny z Cieślewiczów. Ukończył szkołę ludową, a dalszą wiedzę zdobył drogą samouctwa. Nauczył się także jęz. angielskiego i niemieckiego. Już jako młody chłopak brał udział w nielegalnej akcji oświaty ludowej i kolportażu zakazanych druków w Król. Pol. W l. 1903–5, po śmierci ojca, gospodarował na odziedziczonej roli. Potem w wyniku działów spadkowych zrzekł się gospodarowania i przeszedł do pracy w kolejnictwie w Radomiu. W r. 1915, podczas ewakuacji pracowników kolejowych, znalazł się w Witebsku, a następnie w Moskwie, skąd wrócił w r. 1918. Przystąpił znów do pracy w kolejnictwie, najpierw w Sieradzu, potem w Radomiu, na stanowisku starszego referenta Wydziału Przewozowo-Taryfowego Polskich Kolei Państwowych.

Jednocześnie przejawiał K. dużą aktywność w ruchu ludowym jako czynny członek Polskiego Stronnictwa Ludowego (PSL) «Wyzwolenie». Z ramienia tego stronnictwa został dwukrotnie wybrany posłem na sejm w kadencji 1922–7 i 1928–30 z okręgu Iłża–Kozienice–Opatów. Jako poseł był członkiem Komisji Komunikacyjnej. Zajmował się głównie sprawami kolejnictwa i poczty oraz zwalczał nadużycia na kolei i w lasach państwowych. Był autorem wniosków o przymusowym zalesianiu nieużytków, o badaniu wartości cieplnej węgla, o premiach dla maszynistów, o kasach oszczędnościowo-pożyczkowych. K. przyczynił się do uporządkowania taryf przewozowych. W sejmie zgłaszał wiele interpelacji, zwłaszcza w sprawie nadużyć. Pisywał także liczne artykuły do tygodnika „Wyzwolenie”, głównie na tematy komunikacyjne. Do końca życia interesował się żywo ruchem ludowym i sympatyzował z nim aż do swej śmierci, która nastąpiła dn. 10 X 1946 r.

Mościcki H., Dzwonkowski W., Parlament Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1927, W. 1928; Rzepeccy, Sejm i senat 1922–7; Rzepeccy, Sejm i senat 1928–33; – „Gaz. Lud.” 1946 nr 280.

Krzysztof Dunin-Wąsowicz