Rostworowski Janusz (1811–1891), rzeczywisty radca stanu, koniuszy dworu cesarskiego, filantrop. Ur. 17 X w Piotrkowie, był synem Jana Tadeusza (zob.) i Teresy Izabeli, córki Konrada Rosengarta (zob.).
R. ukończył szkołę średnią w Warszawie, a następnie od r. 1828 studiował na sekcji administracji Wydz. Prawa i Administracji Uniw. Warsz. W czasie studiów od listopada 1829 był aplikantem w Komisji Rządowej. W t. r. otrzymał od Mikołaja I tytuł kamerjunkra. Od listopada 1833 był urzędnikiem do specjalnych poruczeń Dyrekcji Głównej Komisji Rządowej Przychodu i Skarbu. Następnie od listopada 1836 do r. 1865 był sekretarzem kancelarii Heroldii Król. Pol.; równocześnie w l. 1849–53 był urzędnikiem do szczególnych poruczeń przy namiestniku I. F. Paskiewiczu, a w l. 1854–61 referentem Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu. W końcu lat pięćdziesiątych otrzymał tytuł szambelana dworu cesarskiego, a następnie rzeczywistego radcy stanu i koniuszego. W lipcu 1861 został mianowany dyrektorem stada rządowego w Janowie Podlaskim. Była to również funkcja tytularna.
Od lat czterdziestych łożył R. znaczne sumy na rzecz Warszawskiego Tow. Dobroczynności i w r. 1845 otrzymał godność członka honorowego tego towarzystwa. Należał też do współinicjatorów kilku filantropijnych przedsięwzięć, m. in. do współzałożycieli kasy zaliczkowo-wkładowej emerytów i emerytek warszawskich; był prezesem tej kasy, a także udzielił jej kapitału obrotowego. W końcu lat sześćdziesiątych był członkiem Rady Głównej Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych. W r. 1886 założył fundację im. Karoliny i Janusza Rostworowskich dla ubogich niewidomych. Z odsetek przekazanej fundacji przez R-ego sumy wypłacano dwa razy do roku zasiłek dla ok. 100 niewidomych; dla tej fundacji zapisał w testamencie znaczną sumę pieniędzy. Wraz z żoną prowadził R. w Warszawie salon towarzyski. Miał zamiłowanie do muzyki, a także interesował się sportem. Zmarł w Warszawie 2 VIII 1891 i pochowany został na cmentarzu Powązkowskim. Był odznaczony rosyjskimi orderami: Św. Anny 3 kl. i Św. Stanisława 3 kl.
Ożeniony z Karoliną z Kofflerów, wdową po Franciszku Potockim (zob.), R. dzieci nie miał.
Zapisem testamentowym wspomógł m. in. zubożałą rodzinę swego brata stryjecznego Romana (zob. życiorysy jego synów: Stanisława, Tadeusza, Michała i Karola).
Gerber, Studenci Uniw. Warsz.; Uruski, XV 205; Cmentarz Powązkowski w Warszawie. Materiały inwentaryzacyjne, W. 1980 I; – Dzierżanowski W., Przewodnik warszawski, W. 1869 s. 17; – Kalendarzyk Polityczny na r. 1836; toż za l. 1837–49; Rocznik Urzędowy Królestwa Polskiego za r. 1850; toż za l. 1851–8, 1861; – „Czas” 1891 nr 177 s. 3; „Gaz. Rządowa Król. Pol.” 1861 nr 160 s. 1059; „Kontakty” 1987 nr 48 (fot.); „Kraj” 1891 nr 31 s. 18; „Kur. Warsz.” 1886 nr 342a s. 1, 1891 nr 212 s. 2–3; „Przegl. Tyg.” 1892 nr 6 s. 75; „Ziarno” 1891 nr 11 s 129; – AGAD: Komisja Rządowa Przychodów i Skarbu nr 2172, Kancelaria Nowosilcowa nr 550; – Mater. Red. PSB: Stefan M. Rostworowski, Genealogia rodu…; – S. M. Rostworowski, Szkic do monografii…, (Janusz i Juliusz) (mszp. w posiadaniu rodziny).
Stanisław Konarski