Liboszyc (Liboschitz) Józef (1783–1832), lekarz, botanik. Ur. w Wilnie, syn Józefa Jakuba (zm. 1824), Czecha z pochodzenia, lekarza naczelnego wojsk litewskich, późniejszego lekarza praktyka w Wilnie, współzałożyciela Tow. Lekarskiego Wileńskiego, z którym często syn jest mylony. Medycynę studiował L. w Wilnie (1798–1805), w r. 1806 uzyskał magisterium, a następnie w t. r. doktorat medycyny i chirurgii w Dorpacie na podstawie rozprawy: De morbis primi paris nervorum (Dorpati 1806). Osiedlił się w Petersburgu, gdzie miał dużą praktykę lekarską, został nawet lekarzem nadwornym cara. Zajmował się także botaniką. Napisał: Opisanie jadowitych roślin w Litwie („Dzien. Wil.” 1805, 1806), Description des mousses, qui croissent aux environs de St. Pétersbourg et de Moscou (St. Pét. 1810–1, 2 t.), Beschreibung eines neuentdeckten Pilzes in einer an H. Jos. von Jacquin gerichteten Zuschrift (Wien. Camesina 1814, po francusku i niemiecku), Tableau botanique des genres observés en Russie et disposés selon la méthode naturelle (St. Pét. 1815). Razem z K. Triniusen wydał Flore des environs de St. Pétersbourg et de Moscou (St. Pét. III Cah. 4) i Enumeratio fungorum, quos in nonnullis provinciis Imperii Ruthenici observavit („Memoires de la Soc. imp. des naturalistes de Moscou”, V). Prac lekarskich poza doktorską nie pozostawił. Zmarł w r. 1832 w Petersburgu na cholerę. Podawana data śmierci L-a jako 5 I 1824 w Karlsruhe odnosi się do ojca L-a, jak wyjaśnia Bieliński.
Vengerov S. A., Istočniki slovar’ja russkich pisatelej, Petrograd 1914 III; W. Enc. Ilustr.; Biographisches Lexikon d. hervorragenden Ärzte aller Zeiten und Völker, München 1963; Kośmiński, Słownik lekarzów, (spis prac); – Bieliński J., Stan nauk lekarskich za czasów Akademii Medykochirurgicznej Wileńskiej, W. 1889 s. 133 (spis prac), 803; tenże, Uniw. Wil., II 141.
Teresa Ostrowska