Mauersberger Ludwik (1796–1823), lekarz, działacz związków młodzieżowych. Pochodził ze spolonizowanej rodziny niemieckiej; był synem Adama, lekarza miejskiego i więziennego w Łęczycy, i Marianny z Zeychów. Po ukończeniu Liceum Warszawskiego rozpoczął studia medyczne w Uniw. Warsz. Inteligentny i oczytany, był pod dużym wpływem filozofii Oświecenia, a szczególnie J. J. Rousseau. Dn. 21 XII 1817, wraz z kilku najbliższymi kolegami, założył związek znany p. n. Panta Koina (wszystko wspólne) lub p. n. Związek Przyjaciół, którego celem była przyjaźń, pomoc wzajemna i rozrywka. W r. 1819 albo w końcu 1818 r. wyjechał M. do Berlina dla uzupełnienia studiów lekarskich. Tutaj, wraz ze studiującym medycynę w Berlinie kolegą Ludwikiem Koehlerem, założył w marcu 1819 związek młodzieży, również pod nazwą Panta Koina, będący filią związku warszawskiego. Uczestniczyli w nim głównie studenci polscy. Dn 31 III 1819 M. opuścił Berlin, udając się do Szwecji; zwiedził ponadto Danię, Anglię, Francję i Włochy. Kontaktu ze współzwiązkowcami w Warszawie prawdopodobnie nie stracił, skoro ci przesłali mu do Paryża z nadzwyczajnych funduszów związkowych 225 franków.
Po powrocie do kraju w r. 1821 zaczął pracować jako lekarz wojskowy w batalionie saperów w Ujazdowie koło Warszawy. Z pracy był zadowolony, chociaż chciał, jak to wynika z korespondencji z rodzicami, pracować w Uniw. Warsz., gdzie starał się o miejsce asystenta. Plany te przekreśliły aresztowania (w lutym 1822) wśród członków berlińskiej Panta Koiny. L. Koehlerowi udało się przesłać do M-a do Warszawy zawiadomienie o rozpoczętych w Berlinie represjach. M. postanowił wówczas złożyć w prokuraturze oświadczenie o założonym przez siebie związku Panta Koina i jego likwidacji w grudniu 1820. Oświadczenie to zostało przez władze przyjęte bardzo przychylnie. Tymczasem M. Nowosilcow, któremu zależało na rozdmuchaniu sprawy związków tajnych w Król. Pol., doprowadził do aresztowań wśród warszawskich członków Panta Koiny. Dn. 6 III 1822 M. został aresztowany. Komisja Śledcza pod przewodnictwem gen. M. Haukego przeprowadziła szczegółowe dochodzenie i stwierdziła, że głównym inicjatorem Panta Koiny był M. Po zakończeniu śledztwa M. jako ostatni zwolniony został z aresztu na początku lipca 1822, następnie rozkazem w. ks. Konstantego z 12 VII 1822 wykreślono go «z kontrol» wojskowych. Po zwolnieniu zamieszkał w domu rodziców. Zmarł 10 I 1823 na gruźlicę.
W. Enc. Powsz., (PWN); – Askenazy Sz., Łukasiński, W. 1929; Kamiński A., Polskie związki młodzieży (1804–1831), W. 1963; Kraushar A., Panta Koina. Związek tajny młodzieży polskiej w Warszawie i Berlinie (1817–1822), „Bibl. Warsz.” 1907 t. 1 s. 50–88, 344–73 (i odb. W. 1907); – Summariusz protokołów Rady Admin. Król. Pol., W. 1960 t. II, sekcja IV, nr 437; – AGAD: Kancelaria senatora Nowosilcowa sygn. 583.
Hanna Dylągowa