INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Roger Sławski     

Roger Sławski  

 
 
1871-03-24 - 1963-10-13
Biogram został opublikowany w latach 1997-1998 w XXXVIII tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Sławski Roger (1871–1963), inżynier architekt. Ur. 24 III w Poznaniu, był synem Stanisława, sędziego, powstańca 1863 r., i Konstancji z Ziołeckich (Ziółeckich), starszym bratem Stanisława, prawnika (zob.).

Po ukończeniu w r. 1891 Gimnazjum im. św. Marii Magdaleny w Poznaniu S. studiował architekturę na politechn. w Charlottenburgu i 22 V 1895 uzyskał dyplom inżyniera architekta ze srebrnym medalem. Następnie odbył dwuletnią praktykę budowlaną w Marburgu, Karlsruhe i Berlinie, gdzie wspólnie z zaprzyjaźnionym prof. K. Schäferem zaprojektowali wnętrza zamku w Heidelbergu, za co otrzymali złoty medal na wystawie światowej w Paryżu w r. 1900. W tym czasie realizował też pierwsze własne projekty, m. in. rozbudowę hotelu Bazar od strony pl. Wolności w Poznaniu i odnosił sukcesy na międzynarodowych konkursach architektonicznych, zdobył m. in. drugą nagrodę za projekt ratusza w Lipsku oraz trzecie nagrody za projekty domu zdrojowego w Wiesbaden i rozbudowy ratusza w Bremie. W l. 1900–4 pracował w min. robót publicznych w Berlinie; w tym czasie zaprojektował dwa kościoły ewangelickie w Poznaniu (na rynku Wildeckim i przy ul. Matejki), a także świątynie w Zbąszyniu i Strzelcach Wielkich. Od r. 1903 był członkiem Poznańskiego Tow. Przyjaciół Nauk.

W r. 1904 S. powrócił do Poznania i rozpoczął prywatną praktykę zawodową. Szybko stał się uznanym architektem. W r. 1907 otrzymał propozycję objęcia katedry architektury ASP w Krakowie, ale jej nie przyjął. W Poznaniu zrealizował wg własnych projektów gmachy: Poznańskiego Tow. Przyjaciół Nauk, Banku Przemysłowców, Tow. «Union», Hotelu Francuskiego, Muz. im. Mielżyńskich i Szpitala św. Józefa, w Kaliszu – gmachy Banku Ziemi Kaliskiej i Banku Tow. Wzajemnych Kredytów, w Środzie – Banku Ludowego oraz domy ludowe w Janowcu i Skoraszewicach. Dzięki studiom nad zabytkowym budownictwem sakralnym Wielkopolski przygotował projekty wielu kościołów. Często posługiwał się techniką żelbetową, odchodząc od materiałów tradycyjnych (cegła, drewno). Zrealizował m. in. kościoły św. Stanisława w Ostrowie Wielkopolskim (styl neoromański), Św. Trójcy w Bydgoszczy (styl neobarokowy), a także w Kępnie, Odolanowie i Rakoniewicach (pow. Babimost). Nawiązując do architektury polskich budowli późnego baroku i empiru, projektował liczne rezydencje ziemiańskie, m. in. Czartoryskich w Siedlcu (pow. Krobia), Druckich-Lubeckich w Dłoniach (pow. Krobia), Żółtowskich w Strońsku (pow. Łask), Chłapowskich w Bonikowie (pow. Kościan) i Mycielskich w Wolsztynie oraz dwory: Skoraszewice (pow. Krobia), Krerowo (pow. Środa), Gorazdowo (pow. Września), Goraj (pow. Czarnków), Chudobczyce (pow. Buk), Bnin (pow. Śrem), Cichowo (pow. Kościan), Dakowy (pow. Buk) oraz w okolicach Poznania: Piotrowo, Jankowice i Swadzim. W l. poprzedzających pierwszą wojnę światową wchodził w skład komitetu teatralnego mającego na celu zebranie środków finansowych dla podtrzymania upadającej sceny polskiej.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości S. został w r. 1920 naczelnikiem Wydz. Budownictwa w Min. b. Dzielnicy Pruskiej, a po jego likwidacji naczelnikiem Wydz. Budownictwa Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę w r. 1927. Dwa lata później jako naczelny architekt Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu kierował specjalną pracownią architektoniczną, w której opracowano koncepcję urbanistyczną i architektoniczną terenów wystawowych. Sam był autorem założenia kompleksowej zabudowy wokół głównego placu (tzw. placu św. Marka), a także zaprojektował halę centralną z westybulem, hale przemysłu włókienniczego i przemysłu ciężkiego oraz pawilony prasowy i zagraniczny «Polonia». Wspólnie z Edwardem Madurowiczem zaprojektował dla Uniw. Pozn. Pałac Sztuki (późniejsze Collegium Anatomicum) i Pałac Rządowy (późniejsze Collegium Chemicum). Wg Lecha Ławickiego zasadniczym rysem jego architektury była osiowość założeń, horyzontalność budowli i monumentalne, reprezentacyjne wejścia. Cechujący jego twórczość eklektyczny konserwatyzm, przejawiający się w dosłownym kopiowaniu różnych elementów stylów historycznych, z przewagą form klasycystycznych, w połączeniu z dążeniem do nowoczesności, powodował niekiedy pewną dziwaczność rozwiązań artystycznych.

Podczas okupacji niemieckiej S. pracował w prywatnym biurze architekta E. Lenca w Poznaniu (1940–4). Po wojnie w l. 1946–51 był głównym architektem odbudowy Ratusza i Starego Miasta w Poznaniu. W r. 1948 otrzymał Nagrodę Artystyczną m. Poznania, w r. 1955 – (wraz z zespołem) Nagrodę Państwową II st. w dziedzinie sztuki «za osiągnięcia w odbudowie i wydobyciu artystycznych i historycznych wartości renesansowego Ratusza». W r. 1951 pracował jako projektant dla Międzynarodowych Targów Poznańskich. W l. 1951–3 kierował biurem projektowym Pracowni Konserwacji Zabytków, gdzie wykonał projekty odbudowy poznańskiego Odwachu i rekonstrukcji Wagi. Zmarł 13 X 1963 w Poznaniu, pochowany został na cmentarzu Junikowskim. Odznaczony był Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta (za zasługi przy organizacji Powszechnej Wystawy Krajowej w r. 1929), Orderem Sztandaru Pracy I kl. (1957) oraz Złotą Odznaką Honorową «Za zasługi w rozwoju m. Poznania» (1957).

S. był dwukrotnie żonaty, najpierw z Zofią Arendt, następnie z Walerią Ratajczak. Miał dwoje dzieci: syna Grzegorza i córkę Helenę.

 

Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; Słownik biograficzny Wielkopolski południowo-wschodniej ziemi kaliskiej, Kalisz 1998 I; Wpol. Słown. Biogr.; Adamowiczowa J., Nagrody Państwowe w latach 1948–1980. Informator, Wr. 1983; Białobłocki A., Absolwenci Gimnazjum i Liceum Świętej Marii Magdaleny w Poznaniu 1805–1950, P. 1995; – Dziesięciolecie Polski Odrodzonej, (fot.); Karwowski, Hist. W. Ks. Pozn., III; Ławicki L., Powszechna Wystawa Krajowa w 1929 roku. Architektura, „Kron. m. Poznania” 1976 nr 4 s. 34, 36, 38–41, 43, 46–7; Olszewski A., Nowa forma w architekturze polskiej 1900–1925. Teoria i praktyka, Wr. 1967; Pomniki nowoczesnego polskiego budownictwa w Wielkopolsce, „Tyg. Ilustr.” 1917 nr 31 (fot. popiersia S-ego); Veritate et scientia. Księga pamiątkowa w 125-lecie Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, W.-P. 1982; Winkler K., Sztuka dekoracyjna i architektura na P. W. K. w Poznaniu, „Droga” 1929 nr 9 s. 829; Woźnicki S., Zabudowa terenów Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu, „Architektura i Budownictwo” 1929 nr 1 s. 1–9, 11–19, 21–2, 25; Zachwatowicz J., Architektura polska, W. 1966 s. 421; Życie artystyczno-literackie miasta Poznania 1 IV – 1 VI 1948, „Kron. m. Poznania” 1948 nr 2 s. 160–1; – Czarnecki W., To był też mój Poznań, P. 1987; Wspomnienia pośmiertne i nekrologi: „Głos Wpol.” 1963 nr 245, 247, 253; „Kron. m. Poznania” 1964 nr 2 s. 70–1 (S. Zieleśkiewicz, fot.), „Tyg. Powsz.” 1964 nr 2.

Stanisław Tadeusz Sroka

 

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
Ten biogram został opublikowany dzięki PGE - Mecenasowi projektu iPSB. pge-logo-pion-size2.png
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Edward Ropp

1851-12-02 - 1939-07-25
arcybiskup mohylewski
 

Juliusz Franciszek Leo

1861-09-15 - 1918-02-21
prezydent Krakowa
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Stanisław Pazyra

1904-05-07 - 1971-12-30
bibliotekarz
 

Józef Mamica

1878-08-13 - 1940-08-03
działacz narodowy
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.