Nie przejawiał żadnej chęci do nauki.  Aby zdobył jakiś pożyteczny fach,  jego ojciec wysłał go więc do swego szwagra, który miał tam zakład krawicki  w Warszawie.  Przez 3 lata chłopiec uczęszczał do Warszawskiej Niedzielnej Szkoły Rzemieślniczej.   W 1884, po protekcji szwagra, został czeladnikiem po okazaniu „doskonale uszytego fraku”.  Szycie nie było jednak szczytem jego marzeń.  Znacznie bardziej lubił czytać i chodzić do teatrów.  W tym czasie podjął pierwsze nieporadne próby pisania.  Potem próbował rozmaitych zawodów.  Był wędrownym aktorem-statystą i pracownikiem na kolei. Zastanawiał się też nad wstąpieniem do klasztoru paulinów na Jasnej Górze. Swoje osobiste doświadczenia wykorzystał w pierwszych utorach, które dotyczyły życia wsi i środowiska prowincjonalnych aktorów.  Niedoszły krawiec, aktor i kolejarz  po wielu latach zdobędzie za swą wielką „chłopską epopeję” najwyższe uznanie krytyków i publiczności oraz  literacką nagrodę Nobla.

Więcej informacji, ciekawostek i materiałów dotyczących Władysława Stanisława Reymonta znajdziesz w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.