Urodził się na wsi, ale ciągnęło go do  innej pracy niż na roli. Ukończył szkołę baletową, ale wskutek nieszczęśliwego wypadku nie mógł uprawiać zawodu tancerza. Ciągnęło go jednak na scenę, więc został aktorem. Grał m.in. w Wilnie, Katowicach, Lwowie, Krakowie, Łodzi, Poznaniu. Współpracował z teatrami warszawskimi, grał w przedstawieniach dla dzieci. Był też spikerem i lektorem radiowym.  Po wrześniu 1939 roku grał nadal w teatrze w Wilnie, ale po wkroczeniu hitlerowców musiał zarabiać na zycie jako  woźnica. Po ponownym wejściu Sowietów został reżyserem w Polskim Teatrze Dramatycznym w Wilnie. W 1945 wraz z całym zespołem przeniósł się do Torunia. Potem występował w teatrze Stefana Jaracza w Olsztynie, będąc jednocześnie kierownikiem artystycznym tego teatru. Wystawił tam m.in. „Kamiennego gościa” A. Puszkina i  „Oświadczyny” A. Czechowa, za co dostał nawet nagrody na Festiwalu Sztuk Radzieckich w 1949 roku.  Grał też i reżyserował w teatrach w: Białymstoku, Warszawie,  Zielonej Górze,  Gdańsku i Lublinie. W 1966 obchodził na scenie jubileusz pięćdziesięciolecia pracy artystycznej. Więcej informacji, ciekawostek i materiałów dotyczących Stanisława Milskiego znajdziesz w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.