Skąpski Józef Bohdan, krypt. Si (1908–1986), dziennikarz, publicysta, współzałożyciel i pierwszy redaktor naczelny „Życia Warszawy”. Ur. w Poznaniu 5 III, był synem Kazimierza, kupca, i Wacławy z Chojnackich.
S. został całkowitym sierotą w wieku 13 lat. Ukończył w r. 1928 gimnazjum klasyczne św. Marii Magdaleny w Poznaniu, utrzymując się z korepetycji. W r. 1926 wziął udział w wycieczce szkolnej do Rzymu na Międzynarodowy Zjazd Młodzieży, pokrywając jej koszty z honorariów otrzymanych za korespondencje do „Kuriera Poznańskiego” i „Przewodnika Katolickiego”. W l. 1928–30 studiował filologię klasyczną na Uniw. Warsz., studiów nie ukończył. Równocześnie od lipca 1928 do lipca 1930 pracował jako stenograf i korektor w Agencji Wschodniej w Warszawie. Następnie, do wybuchu drugiej wojny światowej, był redaktorem dyżurnym w oddziale warszawskim „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”. Był dwukrotnie przez tę redakcję delegowany do Włoch na międzynarodowe zjazdy młodzieżowe i dziennikarskie. W r. 1935 został członkiem Związku Dziennikarzy i Publicystów Filmowych, a wkrótce potem, wybrany do zarządu, brał udział w reorganizacji tego związku. W r. 1937 został wybrany do zarządu Zjednoczenia Dziennikarzy i Pisarzy Katolickich. Był także członkiem Związku Dziennikarzy RP i Syndykatu Dziennikarzy Warszawskich.
We wrześniu 1939 S. był reporterem wojennym Agencji Prasowej. Redaktorka tej agencji Jadwiga Krawczyńska („Cywilna Obrona Warszawy we wrześniu 1939 r.”) pisała, że S. «docierał na odległe krańce stolicy, na jej fronty, aby naocznie sprawdzać fakty […], przebywał w okopach i informował się na zagrożonych placówkach». Swe wierne i zwięzłe relacje, publikowane w „Biuletynie Prasowym”, podpisywał krypt. Si. Okupację niemiecką przeżył w Warszawie. Przez pierwsze lata zajmował się handlem (krótko na przełomie l. 1939 i 1940 był współwłaścicielem sklepu przy ul. Brackiej 13). Od marca 1943 do wybuchu powstania warszawskiego był prokurentem kawiarni «Albatros» przy ul. Kredytowej 6. W dn. 1 VIII 1944 S. przebywał pod Warszawą na prawym brzegu Wisły i wraz z innymi mężczyznami został aresztowany przez Niemców. Po uwolnieniu ukrywał się, a następnie w początku września 1944 przybył na Pragę.
Po wyzwoleniu Pragi, w poł. września, S. zgłosił się do Miejskiej Rady Narodowej i na polecenie prezydenta miasta gen. Mariana Spychalskiego zorganizował redakcję dziennika „Życie Warszawy”. Pod redakcją S-ego ukazał się 15 X 1944 pierwszy numer tego pisma. S. był redaktorem naczelnym tego dziennika aż do jego przejęcia przez Spółdzielnię Wydawniczą «Czytelnik» w końcu lutego 1945. Od marca t. r. do sierpnia 1946 był S. rzecznikiem prasowym, a potem do czerwca 1947 zastępcą kierownika Wydz. Prasowego Biura Odbudowy Stolicy. W końcu 1946 r. należał S. do współzałożycieli tygodnika „Stolica” i do r. 1956 pełnił kolejno funkcje sekretarza redakcji, redaktora technicznego i kierownika działu technicznego; był także współredaktorem publikacji wydawanych przez „Stolicę” (numery specjalne, monografie i albumy poświęcone Warszawie). W „Skarpie Warszawskiej” i „Stolicy” opublikował wiele artykułów i reportaży. Wydał też swe wspomnienia Od wycieczki do Rzymu do IKAC-a (w: „Moja droga do dziennikarstwa […] <1918–1939>), (W. 1974). Wyszkolił wielu młodych dziennikarzy. W l. 1946–8 był także współredaktorem „Kalendarza Warszawskiego”, wydawanego przez Tow. Gniazd Sierocych. W l. 1958–63 pracował kolejno jako redaktor Wydawnictw Naczelnej Organizacji Technicznej, szef produkcji Wydawnictwa «Ruch», a także Wydawnictw Artystyczno-Graficznych. W r. 1963 wrócił na 9 miesięcy do redakcji „Stolicy”, po czym przeszedł na rentę. Następnie był czynny w Stow. Dziennikarzy Polskich, m. in. jako członek komisji pamiętnikarskiej Zespołu Starszych Dziennikarzy. Zmarł w Warszawie 19 IX 1986 i został pochowany na cmentarzu Bródnowskim. Odznaczony był m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W małżeństwie z Marią z Budnickich (ślub 13 VII 1930) S. miał córkę Marię Jolantę, ekonomistkę, zamężną za Rajmundem Cieślińskim.
Encyklopedia Warszawy, W. 1994; – Bartelski L. M., Mokotów 1944, W. 1986; Cywilna obrona Warszawy we wrześniu 1939 r., W. 1964; – Moja droga do dziennikarstwa […] (1918–1939), W. 1974 (życiorys S-ego, s. 299); Wspomnienia dziennikarzy o wrześniu 1939 r., W. 1965; Wspomnienia dziennikarzy z okresu okupacji hitlerowskiej, W. 1970; – „Stolica” 1986 nr 45 s. 16 (fot.); „Życie Warszawy” 1986 nr 223 s. 2; – AP w W.: Akta personalne Biura Odbudowy Stolicy, teczka nr 1625; Arch. Uniw. Warsz.: Akta studenckie, teczka nr 29375.
Stanisław Konarski