Rosnowski Michał (1897–1940), lekarz internista, podpułkownik WP, docent Uniw. Warsz. Ur. 20 IX w Arczyńsku na Syberii, był trzecim dzieckiem z pierwszego małżeństwa Michała, urzędnika rosyjskiego, i Zofii z Downarów, córki lekarza.
Szkołę średnią R. ukończył w Krasnojarsku w r. 1915, potem przez 3 lata studiował medycynę w Akademii Wojskowo-Lekarskiej w Piotrogrodzie. Wskutek wybuchu rewolucji czwarty rok studiów odbył na wydz. lekarskim uniwersytetu w Tomsku. W kwietniu 1919 wstąpił ochotniczo do Armii Polskiej na Syberii, gdzie służył jako żołnierz 5 dyw. syberyjskiej. W r. 1920 przybył do Polski i w czasie wojny polsko-radzieckiej był lekarzem naczelnym 23 p. ułanów. Po zakończeniu wojny otrzymał urlop z wojska, w r. 1921 zapisał się na Wydz. Lekarski Uniw. Warsz., w którym otrzymał 27 VI 1922 dyplom doktora wszech nauk lekarskich.
Od jesieni 1922 R. pracował w stopniu porucznika lekarza 1 Batalionu Sanitarnego w Oddziale Klinicznym Chorób Wewnętrznych Szpitala Szkolnego Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie jako młodszy, a następnie starszy ordynator, od 1 VII 1923 w randze kapitana, a od 1 I 1930 majora. Od kwietnia 1934 został kierownikiem naukowym Oddziału, w którym już od r. 1926 prowadził zajęcia z podchorążymi Szkoły Podchorążych Sanitarnych, słuchaczami III roku Wydz. Lekarskiego Uniw. Warsz. Od r. 1935 miał stopień podpułkownika. W l. 1936–9 prowadził kursy i wykłady dokształcające dla lekarzy wojskowych.
W r. 1936 R. habilitował się na Uniw. Józefa Piłsudskiego w Warszawie i uzyskał veniam legendi w zakresie chorób wewnętrznych na podstawie rozprawy Stan anatomiczny i czynnościowy żołądka w gruźlicy płuc (W. 1935), w której wykazał, że w ciężkich postaciach gruźlicy płuc występują prawie w 100% zaburzenia czynności żołądka, a w 20–30% w stadiach początkowych gruźlicy. R. zajmował się patologią, głównie dotyczącą układu krążenia. Wraz z Władysławem Arciszewskim badał zjawisko elektrowłoskowatości i jego wykorzystanie jako sposobu badania biologicznego, wykazane w koloidach przez Władysława Kopaczewskiego. W l. 1927–8 wraz z Kopaczewskim ogłaszał prace w języku francuskim. Zajmował się także elektrokardiografią, określił znaczenie załamka «T» jako wyrazu czynnego skurczu mięśnia sercowego i stwierdził, że może to być wyrazem elektrochemicznego rozkurczu komór (Istotne znaczenie załamka «T» w elektrokardjogramie (Ekg), „Lekarz Wojsk.” 1931). Te zainteresowania spowodowały, że jako docent w l. 1937–9 prowadził wykłady zlecone dla studentów Wydz. Lekarskiego 4 i 5 roku w swoim Oddziale Klinicznym pt. Podstawy elektrokardiografii klinicznej. R. ogłosił drukiem ponad 50 prac w języku polskim i francuskim, wiele we współautorstwie, głównie z zakresu kardiologii. Na przełomie l. 1936/7 w ciągu trzech miesięcy odbył podróż naukową do klinik chorób wewnętrznych w Paryżu, Rzymie i Wiedniu. Działał m. in. w Tow. Internistów Polskich (był sekretarzem XI Zjazdu w r. 1935 w Łucku, skarbnikiem Zarządu Głównego w r. 1935/6, prezesem Koła Warszawskiego od r. 1938), wygłaszał odczyty na posiedzeniach tego Towarzystwa jak i Warszawskiego Tow. Lekarskiego, Sekcji Sanitarnej Tow. Wiedzy Wojskowej, Tow. Ginekologów Polskich i Tow. Biologicznego. Był członkiem Rady Naukowej Instytutu Badań Lotniczych, członkiem korespondentem Francuskiego Tow. Kardiologów (od r. 1937), Komitetu Redakcyjnego „Lekarza Wojskowego”. Podczas wojny 1939 r. R. pracował w zapasowych szpitalach wojskowych na wschodzie kraju. Internowany przez Armię Czerwoną w obozie w Kozielsku, wiosną 1940 został zamordowany w Katyniu. Był m. in. odznaczony Medalem Niepodległości, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za wojnę 1918–1921, Medalem 10-lecia Odzyskania Niepodległości i francuskim medalem «Interallié».
Ożeniony od r. 1928 z Bogusławą z Jankowskich (1894–1986), lekarzem rentgenologiem, miał R. syna Andrzeja (1929–1986), docenta patomorfologa.
Centrum Wyszkolenia Sanitarnego. Karykatury Jotesa, W. 1935; – Olszewicz, Lista strat kultury pol.; Almanach Lekarski na rok 1932, Pod red. M. Ungra, Lw. 1932 s. 275, 414; Rocznik Lekarski RP na r. 1933/4, W. 1933; toż na r. 1936, W. 1936; toż na r. 1938, W. 1938; Rocznik oficerski, W. 1923, 1924, 1928, 1932; Skład Uniwersytetu Warszawskiego i spis wykładów 1937/8–1938/9; Urzędowy spis lekarzy…, W. 1939 s. 191 (mylna wiadomość, że był chirurgiem); – Manteuffel T., Uniwersytet Warszawski w latach wojny i okupacji. Kronika 1939/40–1944/45, W. 1948 s. 75; Walczak M., Szkolnictwo wyższe i nauka polska w latach wojny i okupacji 1939–1945, Wr. 1978 s. 262; Walka o oświatę, naukę i kulturę w latach okupacji 1939–1944, W. 1967 s. 309; – Moszyński A., Lista Katyńska, Wyd. 2, Londyn 1977 s. 163; Sprawozdanie Centrum Wyszkolenia Sanitarnego 1 X 1930 – 30 IX 1931, W. 1937 s. 7; Sprawozdanie z działalności Centrum Wyszkolenia Sanitarnego za rok szkolny 1933/4, W. 1934; – Gł. B. Lek. Zbiory specjalne: Akta Izby Lekarskiej Warszawsko-Białostockiej; – Informacje żony Bogusławy Rosnowskiej.
Jan W. Chojna