Abazyn (zm. 1702), pułkownik kozacki służył formalnie za Sobieskiego Rzplitej Polskiej, kiedy to przetrzepał Tatarów pod Sawraniem (ok. 1 V 1693), a połączywszy się z Semenem Palejem, pobił ich dwukrotnie: pod Śmiłą 7 VII i nad rzeczką Kodymą 6 XI 1693. Właściwie walki te oznaczały dywersję dla Moskwy, do której A. czuł większy pociąg niż do Polski. Zaprzyjaźnieni pułkownicy zagospodarowali się: A. w Bracławiu, Palej w Fastowie, Iskra w Korsuniu, Samuś w Bohusławiu, starając się ściągać kolonistów z Ukrainy lewobrzeżnej i Wołoszczyzny; kraj urządzali po kozacku, legitymując się listami przypowiedniemi hetmana. Po pokoju karłowickim, kiedy Rzplita skasowała kozaczyznę jako niepotrzebną (1699), hetman Jabłonowski kazał tym pułkownikom rozpuścić zaciągi, a szlachta i kler katolicki poczęli wracać do swych dawno opuszczonych dóbr. Wówczas A. wziął duży udział w buncie Paleja i Samusia. Jako zaklęty wróg Polski, dręczył ziemian, wycinał żydów, zwoływał nad Dniestr tłumy pospólstwa, ogłaszając Bracławszczyznę za kraj kozacki; pomagał mu w tem Simaszko, pasierb Paleja. W r. 1702 Potoccy, Wiśniowieccy i Lubomirscy stłumili tę ruchawkę z wielką srogością. A., wzięty w Niemirowie z 2000 Kozaków, poniósł śmierć na palu.
Kostomarow, Istor. Monografii, Petersburg 1905, XVIII, 450, 494–7, 502, 510, 514; Anonim – »Otwinowski«, Dzieje Polski za Augusta II, Kr. 1849. Arch. Głów. Warsz. Compendium arch. secretioris.
Władysław Konopczyński