Bieliński Adam (1766–1855), syn Karola (zm. w r. 1783) i Teresy z Trzyńskich (zm. w r. 1790). Ur. 31 XII w Karczewie w Poznańskiem. Służbę wojskową rozpoczął 9 XI 1783 jako kadet w 10. p. p. im. Działyńskich; 18 VI 1787 awansował na chorążego, 1 X 1791 na podporucznika. W tym stopniu odbył kampanję 1792, walczył pod Dubienką; 1 V 1794 został kapitanem, brał udział w insurekcji 1794, był pod Maciejowicami i Pragą. Od 1794 do 1800 był w służbie wojskowej pruskiej; 4 XI 1800 wstąpił jako podporucznik do legjonów, a następnie pozostał w służbie włoskiej do 1806. Brał udział w bitwach pod Peschiera, Mantua, Castelfranco, Santa Eufemia; jako kapitan przeszedł 25 VII 1807 do 1 p. p. Legji Nadwiślańskiej. Od 1808 do 1811 walczył w Hiszpanji, m. in. pod Saragosą, następnie jako major, szef bataljonu od 22 III 1812, odbył kampanję 1812–14. 3 II 1815 przeszedł do 7 p. p., 24 XII 1815 mianowany podpułkownikiem, 25 XI 1817 zaliczony do korpusu weteranów; w 1831 był plackomendantem Lublina, 13 X 1835 zwolniony ze służby. Za odbyte kampanje otrzymał 15 IX 1808 krzyż kawalerski Legji Honorowej, w 1810 krzyż polski, 4 I 1814 krzyż oficerski Legji Honorowej. W 1817 poślubił Juljannę Barbarę z domu Korn, 1-o voto Preszel (ur. 1780 r., zm. 1850 r.), córkę Krzysztofa i Juljanny z Fryczów; miał z nią syna Aleksandra. Zmarł w Lublinie 1855 r. i został pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim przy ul. Lipowej w Lublinie (sektor 2).

Akta Heroldji Król. Pol. w Arch. Akt Dawn. w Warsz.; Bielińska M., Dwa pokolenia, Kr. 1909; Askenazy, Napoleon a Polska, III 371; Łoza, Legja honorowa w Polsce, Zamość (1923), 33. Uzupełnienie Zbigniewa R. Muszyńskiego z L.

Henryk Mościcki