Bobrowski Adam (1811–1880), działacz społeczno-narodowy. Syn Leona, chorążego powiatu brasławskiego, i Anny z Dmochowskich, urodził się 24 XII w dziedzicznym Jampolu. Gimnazjum ukończył w Wilnie, a następnie wydział przyrodniczo-matematyczny na tamtejszym uniwersytecie. Skutkiem wypadków powstania listopadowego i stosunków rodzinnych musiał osiąść na roli naprzód w Jampolu a później w przypadłych mu na własność Stawarelach. W r. 1861 w głośnej podówczas sprawie reformy włościańskiej na Litwie był wyznawcą i gorącym zwolennikiem programu Jakóba Gieysztora. Obrany »pośrednikiem polubownym« do spraw włościańskich z pow. nowoaleksandrowskiego, zajmował to stanowisko aż do maja 1863 r., organizując gminy wiejskie i przeprowadzając rozdział gruntów dworskich i rustykalnych w sposób dla włościan możliwie korzystny. W czasie powstania styczniowego działał skutecznie w charakterze naczelnika okręgowego, za co w końcu kwietnia 1863 r. został aresztowany i osadzony w twierdzy dyneburskiej. W lipcu tegoż roku zdołał się stamtąd uwolnić, nie zaniechano jednak śledztwa, pod którem pozostawał przez pół roku (tzw. »wolny areszt«). Uwolniony, wrócił do Stawarel, lecz przez całe dziesięć lat znajdował się pod dozorem policyjnym. Otoczony powszechnym szacunkiem, umarł 25 III 1880 r.

Gieysztor J., Litwa przed rokiem 1863 (Wyd. Mat. do hist. powst. stycz. Tom wstępny); tenże. Pamiętniki 1857–1865, Wil. 1913, I 322–323.

Justyn Sokulski