Korytowski Adam (1886–1942), generał brygady W. P. Ur. 27 VII w Przemyślanach w woj. lwowskim, syn Stanisława i Marii z Augustiaków. Po ukończeniu wojskowej szkoły realnej (korpus kadetów) w Hranicach i 3-letniej Akademii Wojskowej w Wiener Neustadt mianowany został 13 VIII 1908 r. podporucznikiem; służył zawodowo w wojsku austriackim od 18 VIII 1908 r. w 24 p. piechoty, w 1912 r. uzyskał awans na porucznika. W wojnie światowej dowodził szwadronem, grupą piechoty i kawalerii, następnie był oficerem sztabu Armii i wreszcie oficerem do zleceń w 4 p. ułanów w Kraśniku. W 1916 r. uzyskał stopień rotmistrza, a w 1918 stopień majora. Służbę w wojsku polskim rozpoczął K. 1 XI 1918 r. jako szef sztabu l. brygady jazdy formującej się w Lubelskiem. Dn. 3 III 1919 r. został zastępcą szefa sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego (DOGen.) w Łodzi, od 1 VI był szefem wydziału w I oddziale Sztabu Generalnego, a od 20 VII szefem sztabu 10 Dywizji Piechoty (DP); od października 1919 r. był szefem sztabu w DOGen.: Pomorze, Lwów i Poznań. W okresie maj-lipiec 1920 r. był szefem oddziału operacyjnego i wywiadowczego dowództwa Armii Rezerwowej; w t. r. uzyskał awans na podpułkownika. Dn. 1 X 1920 r. przeniesiony na stanowisko szefa sztabu Ekspozytury DOGen. Białystok, do lipca 1922 r. pełnił obowiązki szefa sztabu tegoż DOGen., potem Okręgu Korpusu (OK) Białystok, będąc jednocześnie zastępcą dowódcy; 10 X 1922 r. został szefem wydziału organizacyjnego Sztabu Gen. Dn. 1 XI 1924 r. rozpoczął kurs doszkalający w Wyższej Szkole Wojennej, który ukończył w r. 1925, następnie był szefem wydziału w Departamencie II Min. Spraw Wojsk. Dn. 1 IX 1926 r. został pierwszym oficerem sztabu przy Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych u gen. brygady S. Dąb-Biernackiego. Dn. 31 X 1927 r. objął dowództwo 13 p. ułanów, 1 I 1928 r. był awansowany do stopnia pułkownika. W marcu 1930 r. przeniesiony na stanowisko dowódcy brygady kawalerii w Równem na Wołyniu. W l. 1931–2 ukończył kurs Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. Dn. 10 III 1938 r. uzyskał awans na generała brygady; 5 VII 1939 r. został zastępcą dowódcy OK w Łodzi, a z chwilą odejścia gen. W. Thommée na dowódcę Grupy Operacyjnej został dowódcą OK IV.
Na tym stanowisku K. brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Następnie przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do Wojska Polskiego. Na wiosnę 1940 r. mianowano K-ego komendantem obozu w Coëtquidan we Francji, 16 VI wyznaczony został dowódcą polskiego okręgu wojskowego w Bretanii. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii prawdopodobnie pozostawał bez przydziału. K. zmarł w Edynburgu w Szkocji 25 VIII 1942 r. Był żonaty z Łaską. Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Kawalerskim Legii Honorowej 5 kl., Orderem Odrodzenia Polski 4 kl. i medalami.
Enc. Wojsk., IV; Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; Roczniki Oficerskie, 1923, 1924, 1928, 1932; – Biegański W., Wojsko Polskie we Francji 1939–1940, W. 1967; Polskie Siły Zbrojne w drugiej wojnie światowej, T. 1: Kampania wrześniowa, T. 2: Kampanie na obczyźnie, Londyn 1959–62; – Centr. Arch. Wojsk.: Akta personalne K-ego.
Piotr Stawecki