Kosiński Adam h. Rawicz (zm. ok. 1574), kasztelan podlaski. Pochodził z mazowiecko-podlaskiej rodziny piszącej się od początków XVI w. z Lisowa. Dzięki swej zapobiegliwości rodzina ta wydźwignęła się z szeregów ubogiej szlachty i doszła do znacznej zamożności. Ojciec K-ego Lenart, wstąpiwszy w służbę królowej Bony najpierw jako podstarości brański, a później «sprawca» komory celnej w Tykocinie, dorobił się sporego majątku. K. starał się również o podniesienie splendoru rodziny. W r. 1555 był pisarzem ziemskim drohickim, zaś w l. 1555–7 grodzkim mielnickim. W r. 1550 otrzymał patent na marszałkostwo podlaskie, godność tę sprawował jednak chyba dopiero od r. 1567. Król nadał mu zapewne również starostwo drohickie. K. odegrał znaczną rolę na sejmie lubelskim 1569 r.: obdarzony mandatem szlachty podlaskiej reprezentował tę jej część, która opowiadała się za unią polsko-litewską. Razem ze swym współkolegą Mikołajem Bujno, w przeciwieństwie do pozostałych posłów podlaskich, od razu wyraził zgodę na przyłączenie Podlasia do Korony. Obaj posłowie domagali się tylko zagwarantowania Podlasianom bezpieczeństwa, które ewentualnie mogło być zagrożone ze strony niechętnych unii panów litewskich. Stanowisko K-ego zostało przez Zygmunta Augusta wynagrodzone. W maju 1569 r. otrzymał K. kasztelanię podlaską, odebraną Grzegorzowi Tryźnie za opór przeciw unii. Równocześnie urząd pisarza drohickiego przeznaczono dla jego syna Jana, a nadto otrzymał K. w depozyt przywilej inkorporacyjny wydany dla Podlasia z warunkiem udostępniania go w razie potrzeby współobywatelom. Już w Lublinie zasiadł K. w senacie i wziął udział w pracach sejmu. W późniejszym czasie niczym się specjalnym nie odznaczył, zajęty zapewne własnym urzędem i majątkiem, był wszakże na sejmie elekcyjnym, bo podpisał akt wyboru Henryka Walezego. Zmarł w końcu r. 1573 lub w początku 1574.

K. zgromadził znaczny majątek drogą kupna i zamian, jak również dorabiał się na handlu zbożem, spławiając je do Gdańska. Dobra jego syna, tzw. włość Lisowska, w parę lat po śmierci K-a obejmowały 15 wsi. K. poślubił Annę Irzykowiczównę h. Leliwa pochodzącą ze starego rodu kniaziów litewskich. Dziećmi K-ego z tego małżeństwa byli: Jan, pisarz ziemski drohicki, Katarzyna, l. v. za Janem Wodyńskim, podczaszym drohickim, 2 v. za Stanisławem z Drobnina Kryskim, wojewodą mazowieckim, zaś po raz trzeci wyszła za mąż w r. 1601 za Zbigniewa Ossolińskiego. Zmarła w r. 1607.

Boniecki; Dworzaczek, Genealogia, tabl. 144; Kosiński A. A., Przewodnik heraldyczny, Kr.–W. 1877–85 s. 48; Niesiecki; Paprocki; Uruski; Żychliński; Wolf, Senatorowie W. Ks. Lit., s. 115, 145, 147; – Halecki O., Przyłączenie Podlasia, Wołynia i Kijowszczyzny w 1569 r., Kr. 1915 s. 32, 37–8, 41, 47–9, 72, 73, 83, 115, 145–7; Jabłonowski A., Podlasie w przededniu unii lubelskiej, „Przegl. Hist.” R. 7: 1908 s. 57, 62; Pociecha W., Królowa Bona, P. 1958 III 195; – Akta podkancl. Krasińskiego, cz. III s. 444; Akty Juž. i Zap. Ross., IV nr 1142; Matricularum summ., V 10080, 10646; Orzelski, Bezkrólewia ksiąg ośmioro, I 175; Ossoliński Z., Pamiętnik, Lw. 1879 s. 20, 27; Regestra thelonei aquatici Vladislaviensis seaculi XVI, Wyd. S. Kutrzeba, F. Duda, Kr. 1915; Vol. leg., II 80, 88; Źródła Dziej., XVII, Podlasie cz. II s. 109, 155, 201, 252, cz. III s. 49; Źrzódłopisma do dziej. unii, cz. III s. 77–85.

Irena Kaniewska