Lenkiewicz Adam h. Kotwicz (ok. 1710–1782), pisarz ziemski mozyrski, poseł na sejmy. Pochodził z ormiańskiej rodziny o przydomku Ipohorski, osiadłej od XVI w. na Białorusi w pow. mozyrskim. Był synem Teofila, pisarza ziemskiego mozyrskiego i posła sejmowego, oraz Konstancji Stempkowskiej, kasztelanki bracławskiej. Z braćmi, Leonardem i Tomaszem, podzielił się ojcowizną, na którą składały się m. in. Kamionka i Boryskowicze w pow. mozyrskim, Baryszki, Wieprzyn i Hoszcza na Wołyniu oraz Rubieżówka, Nowosiółki i in. w pow. kijowskim. On to zapewne jako stronnik Sapiehów został w r. 1743 z pow. mozyrskiego deputatem na Trybunał Lit., a w r. 1746 z tegoż powiatu posłem na sejm warszawski i wypowiadał się na nim kilka razy za aukcją wojska. Jako skarbnik mozyrski posłował na sejm w r. 1748, z ramienia którego wszedł do deputacji dla przeprowadzenia kalkulacji skarbu kor. Wystąpił również wówczas z wnioskiem ustanowienia pensji dla deputatów trybunalskich, ale równocześnie domagał się kar pieniężnych na stronniczych sędziów zarówno trybunalskich, jak ziemskich i grodzkich.
W r. 1750 L. awansował z cześnika na podstolego mozyrskiego. W r. 1758 wszedł z pow. mozyrskiego do Trybunału Lit. i w kadencji mińskiej został pisarzem tegoż trybunału. Już wówczas związany politycznie z Radziwiłłami, wspólnie z bratem Tomaszem, stolnikiem mozyrskim, zabiegał o zgodny z życzeniami swych protektorów przebieg sejmików poselskich i deputackich swej ziemi. Nie brał udziału w konfederacji litewskiej zawiązanej w Wilnie 16 IV 1764 r. i do Związku Generalnego przystąpił dopiero w Warszawie 16 V. Z ramienia sejmu konwokacyjnego został komisarzem do ustalenia granic starostwa homelskiego leżącego na zadnieprzu w pow. rzeczyckim. Dn. 3 XII jako poseł pow. mozyrskiego na sejm koronacyjny podpisał akt konfirmacji praw kardynalnych przez króla. W r. 1765 wchodził do komisji sądu sejmowego z siedzibą w Jelsku w pow. mozyrskim dla przeprowadzenia poprawek granicznych między pow. owruckim woj. kijowskiego a pow. mozyrskim woj. mińskiego. Nie brał udziału w konfederacji radomskiej, w której brat Tomasz był konsyliarzem mozyrskim, z daleka również trzymał się od konfederacji barskiej, za co otrzymał w r. 1769 urząd pisarza ziemskiego mozyrskiego.
W r. 1773 L. został posłem z pow. mozyrskiego i wszedł w skład delegacji sejmowej. Dn. 18 V otrzymał plenipotencję do traktowania z przedstawicielami dworów zaborczych, a 18 IX t. r. podpisał traktaty podziałowe z Austrią, Rosją i Prusami. Jako stronnik dworski zabierał kilkakrotnie na plenum sejmowym głos w obronie prerogatyw królewskich. Z ramienia sejmu wchodził do wielu komisji dla rozsądzenia dóbr pojezuickich na Litwie, do wznowionej komisji z r. 1764 w sprawie dokończenia prac nad ustaleniem granicy między pow. owruckim i mozyrskim, do komisji dla uregulowania praw własnościowych i stosunku prawnego kilkudziesięciu rodzin drobnoszlacheckich siedzących od wielu pokoleń w dobrach starostwa owruckiego, wreszcie do kilku komisji dla rozsądzenia spornych spraw majątkowych pomiędzy ziemiaństwem W. Ks. Lit. Na koniec wybrany został do sądu sejmowego na okres od 11 IV 1775 do 26 VIII 1776 r.
Może to L. pod koniec lat siedemdziesiątych został podsędkiem mozyrskim. Mieszkał stale w dziedzicznym Prudku koło Mozyrza, który wraz z folwarkiem Chomicze liczył ok. 150 włók ziemi, dobrze zagospodarowanej. Zmarł L. w r. 1782. Ożeniony z Anną z Wojnów, pozostawić miał dwóch synów: Jerzego i Teodora (wg Uruskiego), względnie Ignacego, starostę hrabnickiego (wg Bonieckiego). Po podsędku Adamie Lenkiewiczu wdowa Honorata z Trypolskich, a więc może druga żona L-a, zmarła w r. 1810.
Słow. Geogr., VII 285–6, IX 74; Boniecki; Uruski; – Konopczyński W., Geneza i ustanowienie Rady Nieustającej, Kr. 1917; – Diariusze sejmowe z wieku XVIII, Wyd. W. Konopczyński, W. 1911–2 I–II; Matuszewicz M., Pamiętniki, W. 1876 I 138; Mémoires du roi Stanislas Auguste Poniatowski, Leningrad 1924 II; Vol. leg., VII 73, 86–7, 137, VIII 7, 8, 15, 21, 23–4, 29, 32, 39, 83, 153, 173, 237, 297, 392, 425–6, 446, 462, 477; – AGAD: Arch. Radziwiłłowskie, V nr 8317, 8319 (korespondencja L-a), 8330, Zbiór z Suchej nr 345/441.
Wacław Szczygielski