Szostkiewicz (Lasota-Szostkiewicz) Adam (1905–1974), inżynier rolnictwa, zastępca profesora i rektor Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie.
Ur. 18 XII w Żmigrodzie Nowym (pow. jasielski), był synem Kazimierza (zm. 1910), sędziego powiatowego, i Marii Julii Józefy z Bilińskich. Miał brata Stefana, pracownika towarzystw ubezpieczeniowych w Krakowie i Katowicach, oraz siostrę Janinę, urzędniczkę bankową w Krakowie.
Od r. 1916 uczył się S. w III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. Po zdaniu matury w r. 1924 podjął studia na Wydz. Rolniczym UJ. Utrzymywał się wtedy z korepetycji oraz doraźnych prac introligatorskich i malarskich, a pod koniec studiów został młodszym asystentem u Jana Włodka przy Katedrze Uprawy Roli i Roślin. Należał do założycieli Korporacji Studentów Szkół Akademickich w Krakowie «Arcadia». Po ukończeniu w r. 1928 studiów otrzymał 7 II 1929 dyplom inżyniera rolnictwa.
Pracę zawodową rozpoczął S. w czerwcu 1928 w należącym do PAU majątku w Lipowej (pow. żywiecki). Dn. 7 IV 1929 we Lwowie został instruktorem Organizacji Kółek Rolniczych Małopolskiego Tow. Rolniczego; oddelegowany na kierownika wysokogórskiego gospodarstwa na połoninach Czarnohory, odbył w okresie jesienno-zimowym sześciomiesięczną specjalizację z hodowli owiec i wełnoznawstwa u Romana Prawocheńskiego w Krakowie. W maju 1930 został powołany przez Wojewódzką Delegaturę Małopolskiego Tow. Rolniczego w Stanisławowie na inspektora hodowli owiec i zagospodarowania pastwisk górskich. Po wyczerpaniu środków na utrzymanie owiec pełnił stanowisko inspektora rolnego w powiatowych wydziałach oświaty w Bohorodczanach (1931–2) i Dolinie (1932–6). W r. 1936 przeniósł się do Katowic, gdzie od 1 XII 1936 pracował w Śląskiej Izbie Rolniczej jako podinspektor i kierownik Tow. Rolniczego w Bielsku. Od r. 1937 był w Izbie inspektorem hodowli bydła i naczelnikiem Wydz. Hodowli Zwierząt.
Podczas okupacji niemieckiej mieszkał S. w Krakowie; od października 1939 pracował jako robotnik w wytwórni środków do prania, następnie w l. 1941–5 był inspektorem organizacji wsi i gospodarstw w krakowskiej Izbie Rolniczej oraz wykładowcą hodowli zwierząt w ośrodkach szkoleniowych dla instruktorów rolnych w Myślenicach i Rabie Wyżnej. Aresztowany w sierpniu 1944 w łapance ulicznej, był przez trzy tygodnie więziony w obozie koncentracyjnym w Krakowie Płaszowie. Po wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej został delegowany 22 II 1945 przez ministra rolnictwa i reform rolnych Rządu Tymczasowego Edwarda Bertolda do zorganizowania Wojewódzkiej Izby Rolniczej w Katowicach i do 30 XI 1946 był jej dyrektorem. Gdy agendy Izby (w wyniku jej likwidacji) przejął Związek Samopomocy Chłopskiej w Katowicach, objął w nim 1 I 1947 funkcję dyrektora Biura Gospodarstwa Wiejskiego, a od 1 VII t.r. był kierownikiem Wydz. Rolniczego. Od września 1946 należał do PPS, a w grudniu 1948 został członkiem PZPR.
W listopadzie 1947 objął S. stanowisko profesora kontraktowego w Państw. Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie; na Wydz. Rolniczym wykładał ekonomię oraz hodowlę i organizację produkcji zwierzęcej. Po włączeniu w r. 1950 cieszyńskiej uczelni do tworzącej się w Olsztynie Wyższej Szkoły Rolniczej został 28 IX t.r. pierwszym dziekanem jej Wydz. Zootechnicznego. Jako zastępca profesora objął Katedrę Hodowli Ogólnej Zwierząt Użytkowych oraz kierownictwo Zakł. Hodowli Owiec; obie placówki zorganizował od podstaw. Wspólnie z Leopoldem Szczerbickim założył w grudniu t.r. uczelniany Akademicki Związek Sportowy. Dn. 1 IV 1952 objął funkcję prorektora, a po przejściu rektora Mariana Gotowca do Min. Państw. Gospodarstw Rolnych pełnił od 1 V do 1 XI 1953 obowiązki rektora uczelni. W październiku 1954 w ślad za Gotowcem podjął pracę w Min. Państw. Gospodarstw Rolnych na stanowisku zastępcy dyrektora w Centralnym Zarządzie Hodowli Zarodowej. Następnie od maja 1958 do kwietnia 1959 pracował w Warszawie w Centralnym Komitecie Organizacyjnym Kółek Rolniczych. W tym samym okresie był sekretarzem generalnym Stow. Naukowo-Technicznego Inżynierów i Techników Rolnictwa; następnie od 1 IV 1959 pełnił tę funkcję etatowo (do 19 II 1972). Rozbudował system szkolenia pracowników rolnictwa przez powołanie przy uczelniach rolniczych punktów konsultacyjno-szkoleniowych oraz zainicjował wydawanie od r. 1960 czasopisma „Postęp Rolnictwa w Świecie” (od r. 1965 „Postęp w Rolnictwie”). Od r. 1967 wchodził w skład Zarządu Międzynarodowego Związku Stowarzyszeń Inżynierów Rolnictwa z siedzibą w Paryżu. Dn. 31 XII 1969 przeszedł na emeryturę. Zmarł 22 II 1974 w Warszawie, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim. Był odznaczony m.in. Krzyżami Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej.
S. był dwukrotnie żonaty. W pierwszym małżeństwie z Ireną z Krókowskich miał córkę Ewę Marię (ur. 1935). Powtórnie ożenił się 29 I 1948 z Eleonorą z domu Kopeć (ur. 1918), nauczycielką wychowania fizycznego w szkołach średnich oraz Studium Wychowania Fizycznego Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie; w tym małżeństwie miał córkę Annę (ur. 1949).
Imię S-a nadano ulicy w Olsztynie na osiedlu Brzeziny.
Słown. pol. tow. nauk., I; – Chłosta J., Ludzie godni pamięci. Warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic, Olsztyn 1997 (błędny rok śmierci); Dwudziestopięciolecie Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie 1950–1975, Olsztyn 1975 I; Dzieje studiów rolniczych w Krakowie 1890–1962, Kr. 1965 s. 226; Dziesięciolecie Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie 1950–1960, Olsztyn 1960; Fierich J., Studium Rolnicze (1890–1923). Wydział Rolniczy Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kr. 1934 s. 240; Grudniewska B., 45 lat Wydziału Zootechnicznego, Olsztyn 1996 s. 3–4 (fot.); Kastyak L., Sylwetki rektorów ART w Olsztynie. Profesor kontraktowy mgr Adam Szostkiewicz, „Biul. Nauk.” [Akad. Roln.-Techn. w Olsztynie] 1990 nr 1 s. 55–8 (fot.); Kozdroń J. i in., Kortowo w 45-leciu. Z dziejów Akademii Rolniczo-Technicznej im. Michała Oczapowskiego w Olsztynie, Olsztyn 1995 (błędny rok śmierci); Księga pamiątkowa III Gimnazjum obecnie II Liceum im. Króla Jana III Sobieskiego 1883–1983, Kr. 1984 s. 331; Olsztyn akademicki 1945–1950–2010, Red. A. Faruga, S. Achremczyk, Olsztyn 2010 s. 63–4; 50 lat Wydziału Bioinżynierii Zwierząt 1950–2000 [Uniw. Warmińsko-Mazur. w Olsztynie], Oprac. B. Grudniewska, Olsztyn 2000 I 29–31 (fot.), s. 135 (fot.), s. 144, 283, II 115–16 (fot.); – Nekrologi z r. 1974: „Tyg. Powsz.” nr 17, „Życie Warszawy” nr 47; – Arch. Uniw. Warmińsko-Mazur. w Olsztynie: Zespół WSGW w Cieszynie (1945–1950), Zespół ART (akta osobowe pracowników, fot.).
Norbert Kasparek