Palmart Aleksander (ok. 1811–1833), uczestnik partyzantki Zaliwskiego. Ur. w Sadłowie w pow. lipnowskim, był synem Jana, dzierżawcy, i Emilii; podawał się za szlachcica. Chodził do szkół we Włocławku i Płocku, ale ukończył tylko 4 klasy. W początkach 1831 r. zaciągnął się do 2 p. jazdy mazurskiej, ale po dwóch tygodniach miał wypadek z koniem i po wyjściu ze szpitala wziął dymisję. W końcu maja 1833 Julian Rościszewski zwerbował go do partyzanckiego oddziału Artura Zawiszy. P. zajmował się głównie aprowizacją oddziału, udając się po żywność do znajomych dworów i miasteczek. Zawisza wyprawił go też do Włocławka dla agitacji i kolportowania odezw, lecz P. zdołał zwerbować tylko jednego ochotnika, który w następstwie miał zdradzić towarzyszy. Oddział Zawiszy 14 VI został zaskoczony pod Krośniewicami i P. dostał się do niewoli, walcząc z bronią w ręku. Sąd wojenny w Warszawie skazał go na śmierć. P. został rozstrzelany 26 XI 1833 opodal rogatki Jerozolimskiej, równocześnie ze straceniem Zawiszy.

Barszczewska A., Śmiałowski J., Z dziejów partyzantki J. Zaliwskiego w r. 1833, Studia i Mater. do Hist. Wojsk., W. 1961 VII cz. 1 s. 268–9; Kraushar A., Partyzantka A. Zawiszy, W. 1915 s. 37–43; Neglerowa H., Wyprawa Zaliwskiego 1833 r. „Przew. Nauk. i Liter.” T. 47: 1919 s. 906–7; Berg M., Pamiętniki o polskich spiskach i powstaniach, Kr. 1894 s. 39; – Kwerenda W. Djakowa w aktach Generalnego Audytoriatu w Moskwie.

Stefan Kieniewicz