Pik Aleksander (1873–1943), generał major armii rosyjskiej, generał brygady służby sprawiedliwości WP, adwokat. Ur. 10 V w Łodzi, był synem Karola i Marii z Kurnatowskich. Był wyznania ewangelicko-augsburskiego. W l. 1883–91 uczył się w Gimnazjum Filologicznym w Kaliszu, następnie wstąpił do wojska rosyjskiego. W r. 1893 ukończył oficerską szkołę kawalerii w Twerze (obecnie Kalinin), po czym pełnił zawodową służbę oficerską w pułku dragonów. W r. 1897 ukończył Wydział Prawa na Uniw. Warsz. W r. 1902 przeszedł w stopniu sztabsrotmistrza do sądownictwa marynarki wojennej, gdzie zajmował stanowisko w urzędzie prokuratorskim. W r. 1909 został mianowany szefem wydziału ustawodawczego w Głównym Zarządzie Sądownictwa Morskiego. Od r. 1915 był generałem majorem. W czerwcu 1917 przeszedł na etat rosyjskiego Min. Sprawiedliwości.
W dn. 20 XI 1918 wstąpił do WP w stopniu generała podporucznika. Mianowany 7 XII t.r. szefem Dep. Wojskowo-Prawnego Min. Spraw Wojskowych (MSWojsk.), organizował polskie sądownictwo wojskowe. Ogłosił wówczas zasadę, że do wojskowego korpusu sądowego nikt nie może być przyjęty bez zgody szefa korpusu. Od stycznia 1919 był również naczelnym prokuratorem wojskowym. Po reorganizacji MSWojsk. w lutym 1920 mianowano go szefem Oddziału VI Sztabu MSWojsk., a po kolejnej reorganizacji w sierpniu 1921 szefem Dep. IX Sprawiedliwości MSWojsk. Został zweryfikowany jako generał brygady z dn. 1 VI 1919. Marszałek Józef Piłsudski w swych opiniach o generałach polskich z grudnia 1922 zaliczył go do grupy generałów brygady, nie cieszącej się jego uznaniem. W dn. 31 VII 1924 P. otrzymał nominację na prezydenta Najwyższego Sądu Wojskowego i stanowisko to zajmował do dnia 23 VI 1926. Z dn. 30 IV 1927 został przeniesiony w stan spoczynku. Od r. 1930 był adwokatem w Warszawie. Zmarł 20 X 1943 w Warszawie, pochowany został na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim (Al. 47 nr 1). Był odznaczony m.in. Orderem Polonia Restituta 3 kl. i Médaille Militaire.
Z małżeństwa (od r. 1906) z Reginą z Marszałków, l.v. Chołodecką, P. dzieci prawdopodobnie nie pozostawił.
Fot. w: Dziesięciolecie Polski Odrodzonej; – Enc. Wojsk., VI; Kryska-Karski T., Żurakowski S., Generałowie Polski Niepodległej, Londyn 1976; Łoza, Czy wiesz, kto to jest? Uzupełnienia (fot.); Dziennik Personalny MSWojsk., W. 1924 nr 76 s. 431; Lista adwokatów okręgu Sądu Apelacyjnego w Warszawie, W. 1934; toż za l. 1935, 1936, 1937, 1938; Lista starszeństwa oficerów zawodowych, W. 1922; Rocznik oficerski, W. 1923 (s. 1081), 1924, 1928; Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.21 r., W. 1921 s. 4, 817; – Buszyński M., Władze kierownicze wojskowej służby sprawiedliwości i ich rozwój, „Wojsk. Przegl. Prawn.” 1928 nr 8–10 s. 25; Muszyński J., Początki sił zbrojnych II Rzeczypospolitej (aspekty prawne i organizacyjne), tamże 1968 nr 4 s. 498; Pamiętnik Zjazdu Wychowańców Szkół Kaliskich, 8–9 wrzesień 1923, Kalisz (b. r. w.) s. 187; Woszczyński B., Ministerstwo Spraw Wojskowych 1918–1921, W. 1972; – Cieplewicz M., Generałowie polscy w opinii J. Piłsudskiego, „Wojsk. Przegl. Hist.” 1966 nr 1 s. 334; Dokumenty i materiały do historii stosunków polsko-radzieckich. W. 1964 III; Dziennik Rozkazów Wojskowych, 1918 nr 13 poz. 356; Kalendarz Sądowy na rok 1932, W. [b. r.] s. 238, 1933 s. 266, 1934 s. 382, 1935 s. 406. 1937 s. 441, 1938 s. 381, 1939 s. 404; Książka Informacyjno-Adresowa „Cała Warszawa” 1930/31, W. [b. r.] Dział XV–316; Rataj M., Pamiętniki, W. 1965; Romeyko M., Przed i po maju, W. 1967 I; Informacje Eugeniusza Szulca z Zarządu Cmentarza Ewangelicko-Augsburskiego w W.
Henryk Korczyk