Borkowski Alfons Dunin (urodz. 1850), artysta malarz, syn Mikołaja i Juljanny Gromadzińskiej, urodził się we wsi Planty w pow. sandomierskim. Studja malarskie odbywał w l. 1876–9 pod kierunkiem W. Gersona i Al. Kamińskiego w Szkole Rysunkowej w Warszawie, poczem do r. 1887 kształcił się w Krakowie w Szkole Sztuk Pięknych pod Łuszczkiewiczem, Löfflerem i w szkole kompozycyjnej Matejki. Przebywał potem u rodziców na wsi a w r. 1896 na Białej Rusi u Koziełłów Poklewskich w Bykowszczyźnie, gdzie malował portrety rodzinne i obrazy religijne do rodzinnego mauzoleum. W r. 1898 ożenił się z Marją Missunianką i w Swille, w ziemi wileńskiej, otworzył pracownię; po śmierci żony udawszy się do Bikbardy, majątku Poklewskich pod Uralem, malował szereg obrazów, jak: Polowanie na niedźwiedzia, Połów ryb z ością, Nie tędy droga. W późniejszych latach przebywał w Suchedniowie pow. kieleckim. Z prac jego główniejszych wymienić możemy: Ostatnie zlecenie, Bratobójca, Po Bitwie Grunwaldzkiej, Maurytanka, Popas szaraków, Bitwa pod Cudnowem (w zbiorach rapperswilskich), Przed sejmikiem, Sejmik w końcu XVIII wieku, Podjazd, Wiatr biednemu w oczy, Odprawa, Pokój zbrojny, Awangarda w odwrocie itd. Ponadto w kościele w Sędziejowicach, przebudowanym wedle jego planów, znajduje się w wielkim ołtarzu św. Jakób, obraz jego pendzla. Jak widzimy, skala tematowa malarska jego była dość rozmaita. Malował portrety, sceny rodzajowe, batalistyczne, myśliwskie i obrazy religijne. Data śmierci nieznana.

Boniecki; Świeykowski, Pamiętnik Tow. Przyj. Szt. Pięk. w Krakowie; Thieme-Becker IV.

Helena d’ Abancourt