Loth Alfred (1882–1967), inżynier mechanik, działacz polskiego i międzynarodowego ruchu sportowego. Ur. 7 III w Warszawie, był synem przemysłowca Edwarda Karola i Anny Emilii z Hoserów, bratem Jerzego (zob.) i Edwarda (zob.). Studia politechniczne ukończył w Zwickau (Saksonia) w l. 1900–3. Był specjalistą w zakresie silników spalinowych. Po powrocie do Warszawy założył i prowadził przedstawicielstwo zagranicznych firm samochodowych (m. in. Laurin – Klement – Skoda, Ford), a następnie (1932–7) kierował firmą «Auto–Traktor», dostarczającą różnego rodzaju maszyny, silniki i ciągniki rolnicze i przemysłowe. Podczas okupacji (1939–45) i przez parę lat następnych prowadził gospodarstwo rolniczo-ogrodnicze w Żbikowie pod Pruszkowem.
Działalność sportową L. rozpoczął podczas studiów w Zwickau, gdzie był zawodnikiem i prezesem klubu sportowego obcokrajowców, p. n. «Zwickauer Ballspiel Club». Po powrocie do Warszawy w r. 1903 zorganizował pierwszy warszawski zespół piłki nożnej. Rozpoczął też działalność w Warszawskim Tow. Wioślarskim (WTW) początkowo jako zawodnik, a następnie jako działacz sportowy. Na polu sportu wioślarskiego pracował do końca życia. Przez kilka lat był członkiem zarządu i wiceprezesem WTW i położył duże zasługi przy utworzeniu ośrodka Towarzystwa na Cyplu Czerniakowskim (1959). W r. 1919 należał do grona założycieli Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich (PZTW) oraz Polskiego Komitetu Igrzysk Olimpijskich. W l. 1921–6 był również wiceprezesem Klubu Sportowego «Polonia» w Warszawie. W r. 1922 współdziałał w organizowaniu Związku Polskich Związków Sportowych. Przez wiele lat był członkiem jego zarządu, zaś w l. 1948–50 prezesem. Zajmował się też sportem samochodowym; w r. 1925 był członkiem komitetu organizacyjnego Polskiego Touring-Klubu.
L. był znanym działaczem wioślarskim na arenie międzynarodowej. Blisko dwadzieścia lat był wiceprezesem Międzynarodowej Federacji Tow. Wioślarskich (Fédération Internationale des Sociétés d’Aviron – FISA). W l. 1947–9 sprawował ponadto funkcje prezesa (pierwszego po drugiej wojnie światowej) Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Był współautorem wydawnictwa „WTW 1878–1958” (W. 1958). Za swą działalność na rzecz upowszechnienia idei olimpijskiej w Polsce oraz za zasługi dla rozwoju wioślarstwa w kraju i na świecie otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń. Miał m. in. odznakę Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej oraz był wyróżniony honorowym członkostwem WTW i PZTW. Zmarł 1 V 1967 w Warszawie po wypadku samochodowym, pochowany został na cmentarzu Powązkowskim. Z małżeństwa zawartego 15 X 1910 z Jadwigą Julią Żukowską miał syna Tadeusza Alfreda (ur. 1911).
Fot. w zbiorach Muz. Kultury Fizycznej i Turystyki w W. oraz albumie rodzinnym w posiadaniu syna; – Łoza S., Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, W. 1932 I; – Budrewicz O., Lothowie (Sagi warszawskie), „Stolica” 1971 nr 28; 90 lat Warszawskiego Tow. Wioślarskiego 1878–1968, W. 1968 s. 40 (fot.), 48, 58, 87, 114, 116 (fot.), 134–7 (fot., życiorys); 50 lat na olimpijskim szlaku, W. 1969 s. 23 (życiorys, fot.), 56; LXX-WTW Jubileusz 1878–1948, W. 1948 s. 5 (fot.), 8, 9 (fot.); – „Auto” 1925 nr 9 s. 185; „Biul. Inform. Pol. Komitetu Olimpijskiego” 1967 nr 5 s. 5–6; „La Pologne” 1963 nr 8 s. 23 (fot.); „Przegl. Sportowy” 1967 nr 53; „Życie Warsz.” 1967 nr 105; – Muz. Kultury Fizycznej i Turystyki w W.: Sprawozdania Związku Polskich Związków Sportowych i Polskiego Komitetu Igrzysk Olimpijskich za lata 1934 i 1935 (fotokopia); – Informacje syna Tadeusza Alfreda Lotha.
Kazimierz Toporowicz