Albinowski Andrzej († 1706), biskup sufragan włocławski, herbu Jastrzębiec. Wychowywał się na dworze bpa Wł. Sarnowskiego. Wykształcenie prawnicze odebrał w Akademji Zamojskiej, zdobywając tam dyplom doktora obojga praw. Na przedstawienie biskupa został prałatem archidjakonem pomorskim, przez kapitułę katedralną włocławską obrany dn. 5 V 1678, na którem to stanowisku odznaczał się szczególniejszą gorliwością w odbywaniu wizytacyj i wprowadzaniu w życie ustaw kościelnych, zwłaszcza zaś obowiązującego w Polsce listu pasterskiego kardynała prymasa, Bernarda Maciejowskiego. List ten nawet dlatego w nowem wydaniu, ogłoszonem drukiem w Oliwie 1687 r. przez przeora cystersów oliwskich, Franciszka Łąckiego, jemu został dedykowany w przedmowie. Obowiązki archidjakona pomorskiego pełnił w latach 1678– 1701, poczem archidjakonem włocławskim obrany dn. 28 IV 1701 r.; piastował też godności prałata prymicera i kantora katedry przemyskiej, prepozyta wolborskiego, kantora krasiczyńskiego, kanonika jarosławskiego, rektora Seminarjum Duchownego we Włocławku za biskupa Madalińskiego. Od 1695–1706 r. był biskupem sufraganem włocławskim, jako tytularny biskup Ordony, konsekrowany w Toruniu w początkach września 1695 r. Według akt kapitulnych obowiązki, związane z urzędem biskupa sufragana włocławskiego, rozpoczął we Włocławku dn. 24 IX 1695 r., a zakończył dn. 25 III 1705 r., poczem wyjechał do Przemyśla, skąd niebawem udał się na ustronie, w myśl rozporządzenia papieża Klemensa XI, który w czasach najazdu szwedzkiego na Polskę polecił biskupom polskim ukrywać się przez jakiś czas zdała od katedr, aby nie byli zmuszeni koronować nowego, narzuconego przez Szwedów elekta, króla Stanisława. Umarł, prawdopodobnie w Krakowie, w końcu kwietnia, czy też w pierwszych dniach maja 1706 r.
Chodyński St. ks., Biskupi i sufragani włocławscy, Włocławek 1906, s. 66–67; Tenże, Prałaci i kanonicy włocławscy, rękopis gotowy do druku, którego czystopis znajduje się w Polskiej Akademji Umiejętności w Krakowie, a bruljon w archiwum kapituły kat. we Włocławku. Obydwie te prace oparte są na aktach kapituły włocławskiej.
Ks. Michał Morawski