Balicki Andrzej z Ossolina († 1420), h. Topór, syn Jaśka, kasztelana wiślickiego, jednego gniazda z Ossolińskimi i Goźlickimi. Należał do znamienitszych rycerzy Zygmunta Luksemburskiego; zaledwie dwie zapiski z 1402 i 1403 r. odnoszą się do jego stosunków w Polsce, wszystkie inne wiadomości dotyczą jego pobytu zagranicą. Na Węgrzech miał też posiadać znaczniejsze włości z daru króla Zygmunta. W r. 1412 brał udział w turnieju podczas zjazdu monarchów w Budzie; 1415 (styczeń)–1418 (maj) przebywał na soborze w Konstancji; w tym czasie przystąpił zapewne do bractwa św. Krzysztofa na Arlbergu w Tyrolu, w którego księdze brackiej (rkp. nr 473 w Staatsarchiv w Wiedniu) znajduje się piękny herb jego wraz z orderem Smoka, jakim go obdarzył Zygmunt Luksemburski. W r. 1419 był posłem Zygmunta do Jagiełły i prowadził go do Koszyc. W r. 1420 poległ pod Wyszehradem koło Pragi w walce z wojskami Żyżki. Prawdopodobnie bezżenny i bezdzietny.
Hardt, Magnum… Constantiense concilium, Frankfurt-Lipsk 1699–1700, V 42; Mansi, Amplissima collectio, Wenecja 1785, XXVIII 647; Concilium zu Costnitz, Augsburg 1483, f. 217r°; Długossii Historiae Polonicae, Kr. 1877, IV 141, 227, 268; Piekosiński Fr., Goście polscy na soborze, Rozpr. Akad. Wydz. hist.-fil, ser. II, XII 153; Prochaska A., Na soborze w Konstancji, ibidem, ser. II, X 13; Boniecki, Herbarz polski; Łodzia-Czarniecki K., Herbarz polski, Gniezno 1881–1882; Niesiecki, Herbarz polski, II 52, VII 148; Polaczkówna H., Księga bracka św. Krzysztofa…, »Mies. Heral.« 1931, X 101–104 i odb., W. 1931.
Helena Polaczkówna