Barteczko (Bartetschko) Andrzej († 1739), reformata śląski, kaznodzieja i poeta. Pisownia nazwiska Barteczko poświadczona przez »Castrum doloris« i Weltzla na podstawie aktów zakonnych, natomiast w innych dziełach B-i mamy: Bartetschko. Urodził się w Raciborzu ok. r. 1670, był gwardjanem klasztoru w Raciborzu w 1707 i 1713, w Namysłowie 1715, we Wrocławiu 1718, dwukrotnie (po raz drugi 1732) definitorem czeskiej prowincji franciszkańskiej, do której po dłuższym sporze z prowincją małopolską należał od 1687 klasztor raciborski. B. miał jednak stosunki z polskiemi klasztorami reformackiemi (na G. Śląsku 2: w Gliwicach i na Górze św. Anny), a nawet miał być wizytatorem i generalnym komisarzem którejś prowincji polskiej; trudno jednak wobec luk w ówczesnych aktach prowinc. archiwum reformackiego w Krakowie oznaczyć tak datę jak prowincję (Małopolska czy Wielkopolska), w której B. sprawował te godności. Słynął jako kaznodzieja, a za panegiryki otrzymał tytuł ces. poety uwieńczonego w r. 1717 lub 1718. Umarł 11 IV 1739 we Wrocławiu jako jubilat. Jest on jednym z główniejszych przedstawicieli smaku i uczoności późnobarokowej na Śląsku, pomysłowym w sztuczkach (akrostychy, figury z wierszy itp.) wersyfikatorem łacińskim, twórcą przedziwnych chronostychów z lekkiem zabarwieniem kabalistycznem, w czem pomaga mu ogromne oczytanie w autorach klasycznych i kościelnych. W druku, o ile wiadomo, ukazało się sześć rzeczy B., wszystkie o nader długich tytułach (1–2 stron), które brzmią w skróceniu: 1) Io! Vivat natus Leopoldus Iosephus!… (b. m. d. 1700); 2) Vivat Serenissimus neo-natus Archidux Austriae!… (b. m. d. 1700); 3) Castrum Doloris… (pełny tytuł u Estr. XII 385) (Nissae 1716); jest to opis egzekwij w Tulczynie za Rudolfa Gaszynę; 4) Labores Herculis Austriaci… (Nissae 1718), panegiryk chronostyczny na cześć Karola VI; 5) Eugenia adorea (Venetiis 1717) i 6) najobszerniejsze Sanctum Saeculare… Marianum… (Olomucii 1732), opis obrazu cud. M. B. na Górze Św. pod Ołomuńcem i kościoła założonego przez raciborzanina Jana Andryska, oraz elogja trzynastu opatów gradeckich.
Weltzel Augustin, Geschichte der Stadt Ratibor, Ratibor 1861, 530 (tylko kilka dat biograficznych).
Wincenty Ogrodziński