Krupecki Andrzej Grzegorz (1644–1725), prawnik, profesor i rektor Akademii Krakowskiej. Ur. 11 III prawdopodobnie w Małopolsce. Ok. r. 1664 wpisał się na studia w Uniw. Krak., gdzie w półr. zim. 1666 r. uzyskał stopień bakałarza, a w r. 1668 tytuł mistrza sztuk wyzwolonych. Karierę pedagogiczną rozpoczął w r. 1668 jako docent-extraneus na Wydziale Filozoficznym, ogłaszając w tym czasie swój pierwszy drukowany utwór Coronamentum sanctitatis et vitae SS. Ludovici et Rosae (Kr. 1671). W listopadzie 1675 r. został wysłany przez uniwersytet na stanowisko profesora filozofii w Akademii Lubrańskiego w Poznaniu, następnie przez trzy lata miał wykładać filozofię w studium zakonnym benedyktynów na Łysej Górze, wreszcie przez pewien czas był nauczycielem prywatnym na dworze kanclerza koronnego Jana Wielopolskiego. Powróciwszy w r. 1679 do zajęć uniwersyteckich w Krakowie, kontynuował w dalszym ciągu wykłady na Wydziale Artium. Do Kolegium Mniejszego został inkorporowany jesienią 1681 r. na podstawie rozprawy Quaestio physica de forma substantiali (Kr. 1681).
Prawdopodobnie już w tym czasie musiał być K. zaawansowany w studiach prawniczych, skoro po obronie z początkiem 1682 r. tezy Quaestio iuridica de censuris (Kr. 1682) został 25 I t. r. przyjęty do Kolegium Prawniczego, z którego prezenty otrzymał w rok później kanonię Wszystkich Świętych. Ponownie wysłany przez władze uniwersyteckie do Poznania, pełnił tu od 12 XI 1685 r. do lata 1688 r. obowiązki rektora w kolonii akademickiej Lubrańskiego. W marcu 1691 r. wydrukował, zapewne na stopień licencjata, rozprawę Quaestio iuridica de praescriptionibus, 27 III 1692 r. odbył promocję na doktora obojga praw, przedkładając tezę doktorską Quaestio iuridica de immunitate ecclesiastica (Kr. 1692); w t. r. (27 X) objął katedrę związaną z plebanią w Luborzycy (profesor Luborzycianus). Z prezenty uniwersytetu otrzymał również probostwo w Niegardowie (przed r. 1706) i Przemykowie (ok. r. 1710) oraz kanonię katedralną (1707), w związku z czym w dwa lata później (przed 22 VI 1709 r.) przeszedł na katedrę dekretałów, należącą do tego beneficjum.
Mało oryginalny w swej ilościowo niewielkiej twórczości naukowej, ograniczonej do kilku kompilacyjno-erudycyjnych tez pro gradu, nierównie bardziej owocną działalność rozwinął K. w różnych dziedzinach administracji uniwersyteckiej, m. in. jako prokurator uniwersytetu (1695), prowizor Bursy Filozofów (1701–13) i Prawników (1717–23), borkarn (rozdzielca stypendiów) Franciszka Przewoskiego (1722), fundacji Adama Rosczewicza (1703–21), prokurator kanonizacji błogosławionego Jana Kantego (od r. 1703). Szczególne jednak zasługi położył w wyjątkowo trudnym dla Akademii i miasta okresie Wielkiej Wojny Północnej jako 16-krotny rektor uniwersytetu w l. 1702–1716 oraz podkanclerzy Akademii (od r. 1711). Wybierany na urząd rektorski w nadzwyczajnych okolicznościach, jak się zdaje z pominięciem obowiązujących statutów, usiłował zapobiec grabieży majątku uniwersyteckiego przez oddziały szwedzkie, interweniując np. w listopadzie 1702 r. u władz wojskowych przeciwko nałożonej na Akademię olbrzymiej kontrybucji. W r. 1712 wniósł skargę na komendanta m. Krakowa gen. Antoniego La Mothe za bezprawne najście Kolegium Prawniczego przez żołnierzy. Zmarł jako senior uniwersytetu w dn. 15 IV 1725 r. w Krakowie, pozostawiając zapis testamentowy 8 800 zł dla uniwersytetu, który zużyto dla pokrycia miedzią dachu kościoła Św. Anny. Uniwersytet uczcił jego pamięć nagrobkiem wmurowanym w kościele Św. Anny.
Portret malowany na blasze na nagrobku w kościele Św. Anny w Krakowie; – Estreicher; Łętowski, Katalog bpów krak., III 195; – Michalewicz J., Szkoła parafialna w Luborzycy i jej związki z Uniwersytetem Jagiellońskim (1401–1803), Zesz. Nauk. UJ. Prace Historyczne, Kr. 1966 z. 17 s. 115; Nowacki J., Archidiecezja poznańska w granicach historycznych i jej ustrój, P. 1964 II 698; Rostworowski E., Czasy saskie (1702–1764), w: Dzieje Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1364–1764, Kr. 1964 I 402; Tylkowski M., Krótki opis kościoła akademickiego kolegiaty Św. Anny, Kr. 1863 s. 41–2, 49–51; – Cerchowie M. i S., Pomniki Krakowa, Wyd. F. Kopera, Kr.–W. 1904 II, III 242, 281; Putanowicz J., Stan wewnętrzny i zewnętrzny Studii Generalis Universitatis Cracoviensis, Kr. 1774 s. 15; Statuta nec non liber promotionum, s. 335, 337; –Arch. UJ: rkp. nr 1 s. 4, 5, 11, 52, 53, 55, nr 20 s. 9, 371, 396, 478, nr 21 s. 11, 21, 55, 200, 511, nr 34 s. 430, nr 38 s. 617, nr 49 s. 222, nr 50 s. 3, 6, 13, 15, 18, 19–22, 37, 42, 60, 64, 79, 100, 102, 110, nr 90 s. 45, 50, 52; B. Czart.: rkp. 527 s. 35, 36; B. Jag.: rkp. 5360 IV s. 175.
Wanda Baczkowska