Lisiecki Andrzej h. Dryja (zm. 1639), instygator kor. Pochodził z rodu od pokoleń osiadłego w Kaliskiem. Syn Stanisława, dziedzica Kiszewa i Jurantowa w woj. kaliskim. Po ojcu i po stryju Janie dziedziczył te wsie w r. 1619. Nazwisko rodowe matki nieznane. Przeznaczony do zawodu prawnika, sam o sobie w przedmowie do drugiej drukowanej pracy pisał, że był «wychowany z młodych lat… przy Trybunale». Dn. 7 VI 1610 r. podpisał uchwałę zjazdu szlachty pow. kaliskiego na roki ziemskie. W r. 1617 dwukrotnie pełnił plenipotencje z ramienia Zygmunta III. W r. 1625 ogłosił w języku polskim obszerny traktat pt. Apologia pro libertate Reipublicae… to jest Dowód jasny… że Najjaśniejszemu królowi polskiemu nie godzi się, ani publice, ani privatim w Koronie i Wielkim Księstwie Litewskim… mieć dziedzictwa. Bezpośrednią przyczyną do napisania owego dziełka, które rychło zyskało wielką popularność, był fakt zakupienia dóbr żywieckich przez królową Konstancję, w czym autor, zgodnie z przeważającą opinią szlachecką, widział zamach na wolności szlacheckie i dążenie do utwierdzenia dynastii i tronu dziedzicznego. L. na poparcie swojego stanowiska przytaczał argumenty czerpane zarówno z prac historyków i publicystów polskich (S. Orzechowski), jak pisarzy politycznych obcych (G. Botero, J. Bodin), a także zwody praw i nawet Pismo św. Dn. 7 VI 1631 otrzymał stanowisko surrogatora grodzkiego kaliskiego, a 12 IX 1631 – po śmierci Marcina Laskowskiego – został mianowany instygatorem kor. Był elektorem Władysława IV z woj. kaliskiego.
W r. 1638 wydał L. w Krakowie traktat: Trybunał Główny Koronny Siedmią Splendorów oświecony, który dedykował Władysławowi IV i Trybunałowi. Traktat podkreśla znaczenie Trybunału, jednocześnie podając warunki jego prawidłowego funkcjonowania, wśród nich przede wszystkim dbałość o poziom moralny i zawodowy pracowników Trybunału. Wg L-ego niezbędność i splendory Trybunału wynikają z konieczności podlegania społeczeństwa – ku jego pożytkom – rządom prawa jako instytucji zgodnej z naturą. L. podkreśla tedy społeczne znaczenie praworządności.
L. był prawnikiem-praktykiem, a zarazem erudytą, o czym świadczy aparat naukowy. W swoich pracach, obok wielu polskich historyków i pisarzy politycznych, cytował również M. Ficina, a także Bodina i J. Lipsiusa (z których drugi był mu bliższy), nade wszystko zaś klasyków antycznych i chrześcijańskich, z wyraźną preferencją nurtów stoickich i quasistoickich, gdy chodzi o myśl jemu współczesną. Pisał językiem czystym, tyle że liczne cytaty podawał w łacińskim oryginale. Potomność obeszła się z dziełami L-ego obojętnie albo z lekceważeniem, dzieła te jednak dla badacza prawoznawstwa i praktyki prawniczej w Polsce XVII w. są cennym źródłem.
L. zmarł w rok po wydaniu ostatniego dzieła w r. 1639. Bogatą bibliotekę zapisał kolegium jezuickiemu w rodzinnym Kaliszu. Nazwisko rodowe żony nieznane. Miał córkę, która w r. 1624 wyszła za Krzesława Karwickiego, oraz synów – z tych Franciszek był elektorem Władysława IV, Stefan wstąpił do zakonu jezuitów; pozostali jego synowie to Ludwik, Jan i Andrzej.
Estreicher, (obszerna bibliogr.); Enc. Org.; W. Enc. Ilustr.; Siarczyński, Obraz wieku panowania Zygmunta III, I; Boniecki; Niesiecki; Uruski; – Czapliński W., O Polsce siedemnastowiecznej, W. 1960; Wieczorkowski W., Andrzej Lisiecki (przypis do artykułu Seweryna Gołębiowskiego), „Bibl. Warsz.” 1853 t. 2; – Akta sejmikowe woj. pozn., I cz. 1 s. 396–7, cz. 2 s. 333–4; Arch. Zamoyskiego, I 15; Elektorowie; Gołębiowski S., Fragmenta mortis Augusti et Expeditio pro Henrico Andrzeja Lisieckiego anno Dni 1612, „Bibl. Warsz.” 1853 t. 1; – AGAD: Metryka Kor. nr 162 fol. 51, 328, nr 170 fol. 589, nr 178 fol. 350, 384.
Janusz Ekes