Morsztyn (Morstin) Andrzej Michał h. Leliwa (zm. 1752), kasztelan biecki, potem sądecki. Był synem Władysława (zob.) i Barbary Moskorzewskiej, bratem Jakuba Władysława (zob.) i Stefana (zob.). Naganiony w szlachectwie wraz z najmłodszym bratem Stefanem przez kasztelana sandomierskiego Stefana Bidzińskiego, wylegitymował się na sejmiku proszowskim w r. 1695. Nie uchroniło go to jednak przed wyrokiem Trybunału Lubelskiego za paszkwile na kasztelana; M. skazany został na 6 miesięcy wieży. Wyroku nie wykonano, a wszczęta przez Bidzińskiego na sejmie konwokacyjnym 1696 r. sprawa rugowania M-a zajęła sporo czasu obradującym.

W r. 1699 występował jako starosta sieradzki. W l. n. działał dość aktywnie w woj. krakowskim. Dn. 13 IX 1703 podpisał akt konfederacji województwa, 14 II 1704 był marszałkiem sejmiku proszowskiego. Brał udział w obradach rady krakowskiej. Dn. 21 II t. r. wypowiedział się w trakcie obrad za zawarciem przymierza z carem oraz postulował zawiązanie proaugustowej konfederacji generalnej. Dn. 20 V 1704 wyznaczony został do grona konsyliarzy z woj. krakowskiego u boku marszałka konfederacji sandomierskiej. Uchwały konfederackie podpisał jako deputat wyznaczony do boku królewskiego mocą konstytucji sejmu lubelskiego. M. związany był w tym okresie z hetmanem Hieronimem Lubomirskim, skoro niewątpliwie z jego inspiracji zwracał się we wrześniu 1704 do dyplomaty duńskiego Jessena, stwierdzając iż hetman byłby skłonny powrócić do obozu proaugustowego. Późną jesienią t. r., wraz ze starostą gnieźnieńskim Adamem Śmigielskim, dowodził partią zebraną w Wielkopolsce. Pod Wieluniem udało im się rozbić silny oddział szwedzki. Podobnie jak bracia M. przeszedł na stronę Karola XII, podpisując 25 V 1705 akt przystąpienia do konfederacji warszawskiej. Działał również na terenie woj. sandomierskiego. Wraz z braćmi oraz woj. sandomierskim Stanisławem Morsztynem przeciągnął w t. r. szlachtę sandomierską na stronę szwedzką. Dn. 11 VII 1705 sejmik proszowski wybrał go posłem na walny zjazd warszawski. W czerwcu 1708 ciż Morsztynowie zorganizowali proszwedzki zjazd w Korczynie, który został rozpędzony przez Stanisława Denhoffa. Dn. 10 IX 1709 sejmik proszowski zalecił mu podjęcie starań w celu reasumpcji sądów grodzkich krakowskich, a 7 I 1710 wysłano go do generała Goltza w celu zapobieżenia gwałtom i nadużyciom popełnianym przez wojsko. Dn. 3 XI 1724 mianowany został kasztelanem bieckim, a 19 VI 1728 kasztelanem sądeckim. Na sejmie konwokacyjnym 1733 r. znalazł się w gronie członków komisji do rewizji Skarbu Kor. W styczniu 1734 przebywał w Krakowie, a w marcu t. r. w Częstochowie. Na sejmie pacyfikacyjnym 1736 r. został senatorem rezydentem. Ok. r. 1720 występował jako klient Potockich.

W r. 1720 M. dzierżawił dobra Brzeg i Brodnia w woj. sieradzkim. Był właścicielem dóbr: Czerkasy, Szczytniki, Skrzyszówka i Malkowice. Miał również posiadłość na terenie Płaszowa koło Krakowa. Otaczał opieką kościoły Bożego Ciała i Św. Katarzyny na Kazimierzu. W r. 1726 scedował starostwo sieradzkie na rzecz Jana Tomasza Morsztyna. Zmarł w r. 1752.

Był M. dwukrotnie żonaty: z Heleną Zaleską oraz Zofią z Rozwadowskich. Potomstwa nie zostawił.

Słown. Geogr., (Brodnia, Brzeg); Niesiecki; Uruski; Błeszczyński J., Spis senatorów i dygnitarzy koronnych z XVIII w., w: Kossakowski S. K., Monografie historyczno-genealogiczne niektórych rodzin polskich, W. 1872 III 2, 43; Baliński M., Pielgrzymka do Jasnej Góry w Częstochowie, W. 1846 s. 384; Gierowski J. A., Rzeczpospolita w dobie upadku, Wr. 1955; Jarochowski K., Dzieje panowania Augusta II, P. 1874 II 488, 492–3; Piwarski K., Hieronim Lubomirski hetman wielki koronny, Kr. 1929; Waliszewski K., Potoccy i Czartoryscy, Kr. 1887; Wimmer J., Wojsko Rzeczypospolitej w dobie wojny północnej, W. 1956; – Korespondencja Józefa Andrzeja Załuskiego, Wr. 1967; Księgi Referendarii Koronnej z czasów saskich. Sumariusz, Wr. 1969–70 I, II; Vol. leg., VI 597, 603, 672; – AGAD: Arch. Radziwiłłów dz. V t. 218; Arch. Państw. w Kr.: Rel. Castr. Crac., nr 131 s. 1678, 1685, nr 761 k. 27v., 31v., 35, 39v., 126, 134; B. Czart.: rkp. 5896, nr 26312.

Andrzej Link-Lenczowski