Radoliński Andrzej, h. Leszczyc (zm. 1681), pisarz grodzki kaliski, surogator poznański, kasztelan krzywiński. Pochodził ze średnioszlacheckiej rodziny wielkopolskiej, której gniazdem była wieś Radolina (Radolin) w pow. konińskim. Był synem Stanisława, dziedzica na Brudzewie i części Radoliny, oraz Zofii z Bieganowskich.
W l. 1623–4 R. uczył się w kolegium jezuickim w Kaliszu. W l. n., zapewne już po śmierci ojca, pozostawał pod opieką wuja Jana Dobczyńskiego, właściciela Jarocina. Dzięki jego poparciu związał się z kancelarią grodzką kaliską. Cała dalsza kariera R-ego wynikała ze związków z lokalną administracją szlachecką. Zapewne w połowie lat pięćdziesiątych XVII w. (ok. 1656) został pisarzem grodzkim kaliskim, który to urząd miał sprawować przez 9 lat. Dwukrotnie miał posłować na sejmy i dwukrotnie zasiadać w Trybunale Kor. jako deputat kaliski. Na pewno został obrany posłem na sejm w styczniu 1662. W r. 1665 występował już jako surogator poznański. Dn. 9 VI 1671 R. został mianowany kaszt. krzywińskim (po Maksymilianie Miaskowskim). Na sejmie 1678 r. został wyznaczony na rezydenta przy królu. W ostatnich latach życia nie przejawiał większej aktywności publicznej, zwiększył natomiast zainteresowanie życiem religijnym.
Zgromadził R. znaczny majątek. Ośrodkiem dóbr i podstawą fortuny był klucz jarociński nabyty przez R-ego w r. 1661. W r. 1677 przekazał majątek synowi Andrzejowi. Poczynił fundacje religijne w Jarocinie i Pleszewie. Zmarł 3 II 1681, pochowany został 10 III t. r. w kościele Św. Marcina w Jarocinie, w kaplicy swej fundacji.
Z małżeństwa (od r. 1644) z Katarzyną z Mycielskich (zm. 1682) R. miał synów: Wojciecha, Andrzeja, Stanisława i Jana, oraz córki: Annę i Teresę.
Wojciech i Andrzej Radolińscy odbyli w l. 1661–3 podróż po Europie pod opieką preceptora Jana Nyczkowicza, który spisał dziennik ich peregrynacji (wyd. Z. Cielichowski, Tor. 1874).
Portret R-ego w kościele paraf. p. wezw. Św. Marcina w Jarocinie (Katalog zabytków sztuki w Pol., V z. 5); – Estreicher, XVI 227; Dramat staropolski od początków do powstania sceny narodowej, Bibliogr., Wr. 1976 II cz. 1; Pol. Enc. Szlachecka; Niesiecki; Uruski; Żychliński, VI; – Czapliński W., Opozycja wielkopolska po krwawym potopie, Kr. 1930; Hoffmann F., Uebersicht d. Familiengeschichte d. Leszczyc Grafen v. Radolin-Radolinsky, Dresden 1873; Karwowski S., Geschichte des Hauses Leszczyc von Radolin Radolinski, P. 1908; tenże, Miasto Jarocin i jego dziedzice, „Roczniki Tow. Przyjaciół Nauk Pozn.” T. 29: 1902 s. 81–180; Ochmann S., Sejmy lat 1661–1662, Wr. 1977; – Pamiętnik podróży odbytej roku 1661–1663 po Austryi, Włoszech i Francji, Wyd. Z. C[elichowski], Tor. 1874 (dotyczy synów); Pęski W., Żniwo nieśmiertelne po żniwie śmiertelnym…, P. 1681; Vol. leg., V 292; – AGAD: Sigillata 11 s. 337; B. Kórn.: rkp. 11879 (papiery Radolińskich – brak materiałów R-ego).
Eugeniusz Janas