Sienieński Andrzej z Sienna i Rymanowa, zw. też Gołogórskim, h. Dębno (zm. 1494), podkomorzy sandomierski. Był jednym z jedenastu synów Dobiesława z Oleśnicy i Sienna, woj. sandomierskiego (zob. Oleśnicki Dobiesław), i Katarzyny z Goraja, bratem Jana z Sienna i Oleska (zob.), arcybpa gnieźnieńskiego Jakuba z Sienna (zob.), Pawła z Sienna (zob.), Mikołaja i Dymitra Sienieńskich (zob.) oraz bratem stryjecznym kard. Zbigniewa Oleśnickiego (zob.).
Przed r. 1462 S. ożenił się z Katarzyną z Gołogór w ziemi lwowskiej, córką Mikołaja, kaszt. halickiego, a siostrą Elżbiety, żony Mikołaja Odrowąża ze Sprowy, co związało go na trwałe ze szlachtą czerwonoruską. W r. 1464 podpisał S. akt konfederacji szlachty ziemi lwowskiej, żydaczowskiej i miasta Lwowa wymierzonej przeciw samowoli Andrzeja Odrowąża ze Sprowy, star. generalnego ruskiego, łamiącego przywileje miast i szlachty ruskiej. W r. 1467 S. był określany jako urzędnik grodu lwowskiego (officialis castri Leopoliensis), a jego częsta obecność w sądach grodzkich i ziemskich Lwowa (także jako opiekuna prawnego procesujących się stron) świadczy, że znał się na prawie i procesie sądowym. Wybitniejszej roli politycznej nie odegrał, dopiero w r. 1487 otrzymał urząd podkomorzego sandomierskiego i sprawował go prawdopodobnie aż do śmierci.
Był S. człowiekiem bardzo zamożnym. Oprócz dóbr gołogórskich wniesionych w posagu przez żonę, był właścicielem włości po matce, tj. Rymanowa z wsiami Wisłoczkiem, Głębokiem i Sieniawą w ziemi sanockiej, których posiadanie poświadczył mu Kazimierz Jagiellończyk (1472). W ziemi sandomierskiej odziedziczył S. po ojcu i braciach miasto Sienno z przyległościami oraz Chruszczynę (Chruślinę) w ziemi wiślickiej (1482). Często pożyczał królowi pieniądze, uzyskując w zamian dzierżawę królewszczyzn i ceł w ziemi halickiej i na Podolu. Dzierżawy te, jak i cło złoczowskie zastawiał z kolei u teścia Mikołaja z Gołogór. Często procesował się o granice dóbr z sąsiadami, dokonywał też najazdów na ich dwory. Utrzymywał S. kontakty handlowe z mieszczaństwem lwowskim oraz prowadził interesy z bratankiem Piotrem (synem Jana), dziedzicem Oleska; m.in. w r. 1483 za 300 fl. węgierskich, zastawił mu dobra Załośce, Swyszeń i Łukowiec. Zmarł 13 I 1494.
Z żony Katarzyny z Gołogór pozostawił S. synów: Jana (zob.) i Wiktoryna (zob.), którzy od dziedzicznego Sienna przyjęli nazwisko Sienieńskich.
Boniecki, VI 212; Dworzaczek, tabl. 107; Paprocki: Żychliński, VIII; Urzędnicy, IV/1; Rymanów, Dzieje miasta i zdroju, Pod red. F. Kiryka, Rymanów 1985 s. 79–80; – Akta grodz. i ziem., II, VI, VII, XII, XV, XVI; Katalog dokumentów pergaminowych Biblioteki Czartoryskich w Krakowie, Cz. 1: 1184–1506, Oprac. W. Szelińska, J. Tomaszewicz, Kr. 1975 nr 670; Matricularum summ., I; Starod. prawa pol. pomn., II nr 4415.
Feliks Kiryk