Czerwiński  Antoni (1870–1932), ur. 27 V w rodzinnym majątku Tadeuszówce na Ukrainie, był synem Augusta, uczestnika powstania 1863 r., a potem więźnia w cytadeli kijowskiej. Matką Cz-go była Krasuska, córka Franciszka Krasuskiego. Po jej rychłej śmierci August Cz. ożenił się z jej siostrą Idalią, która troskliwie zajęła się wychowaniem Antoniego. Kształcił się on w Kijowie, gdzie ukończył gimnazjum klasyczne i wydział przyrodniczy na tamtejszym uniwersytecie. Ożenił się z Celiną Kulczykowską, córką właściciela majątku Politanki na Podolu. Wspólnie z ojcem prowadził Cz. swoje interesy majątkowe i oddał się ratowaniu majątków polskich zagrożonych przejściem w ręce rosyjskie. Zakładał też w Kijowie i na Ukrainie liczne szkoły polskie. Założone przez Augusta Cz-go i prowadzone przez Antoniego akcyjne towarzystwo pod firmą Południowo-Rosyjskie Tow. Handlu Towarami Aptekarskimi rozwinęło się wkrótce w wielką placówkę handlową o czysto polskim charakterze i zatrudniającą wyłącznie Polaków. Pomnożywszy znacznie swoją fortunę, Antoni Cz. nie żałował pieniędzy na polskie cele publiczne. W r. 1905 był prezesem konspiracyjnego Polskiego Komitetu Wyborczego w Kijowie. Był on jednym z założycieli i, wraz z Tomaszem Michałowskim, współwydawcą »Dziennika Kijowskiego«, powstałego w r. 1906, głównie dzięki staraniom Włodzimierza hr. Grocholskiego. W r. 1911 na skutek ostrego artykułu, jaki się w »Dzienniku Kijowskim« pojawił z powodu aresztowania przez władze rosyjskie Cypriana Krzyżanowskiego za utrzymywanie w swoim majątku szkółki polskiej, Cz. i Tomasz Michałowski zostali na rozkaz generał-gubernatora Trepowa osadzeni w więzieniu kijowskim na Łukianówce, gdzie przesiedzieli parę miesięcy. Cz. był przez pewien czas prezesem polskiego klubu »Ogniwo« w Kijowie, prezesem Tow. Popierania Sztuki, jako też członkiem czynnym wielu towarzystw i organizacji polskich, a od r. 1917 również członkiem Polskiego Komitetu Wykonawczego na Rusi, który był autonomiczną władzą administracyjną dla społeczeństwa polskiego, zamieszkałego w ówczesnych pięciu guberniach: wołyńskiej, podolskiej, kijowskiej, czernihowskiej i połtawskiej. Po katastrofie bolszewickiej, w której stracił cały znaczny majątek, Cz. przybył do Polski, gdzie jako doświadczony rolnik i finansista pracował do śmierci w instytucjach Banku Rolnego. Zmarł w Warszawie 24 IX 1932.

»Ziemia Wołyńska« 1932 nr 40; »Czas« 1932; »Przegląd Wołyński« 1932 IX.

Joachim Bartoszewicz