Paduch Antoni (1868–1942), działacz polityczny, poseł do parlamentu wiedeńskiego. Ur. 9 VI w Brzostowej Górze w pow. kolbuszowskim w rodzinie chłopskiej, był synem Józefa i Katarzyny z Ziębów. Ukończył szkołę powszechną i służył następnie w wojsku austriackim, gdzie doszedł do stopnia plutonowego. Po wyjściu z wojska zajął się gospodarką i działalnością polityczno-społeczną (m. in. był członkiem Wydziału Powiatowego «Sokoła», Kasy Raiffeisena). Wyróżniał się energią i był dobrym mówcą. Zbliżył się do Polskiego Stronnictwa Ludowego (PSL) i z jego ramienia kandydował w wyborach do parlamentu austriackiego w r. 1907 z okręgu Kolbuszowa–Rzeszów–Głogów. Wybrany na posła, wstąpił do klubu ludowców. Był w l. 1907–10 także członkiem Rady Naczelnej PSL. Stronnictwo to popierało w tym okresie większość rządową w Austrii i ludowcy mieli z tego tytułu różne korzyści, m. in. wpływ na rozdział koncesji szynkarskich w Galicji. W r. 1910 oskarżono P-a, że brał pieniądze za załatwianie koncesji szynkarskich. Powstało wielkie oburzenie i opublikowano liczne artykuły na ten temat. Usunięto więc P-a z PSL. P. przeszedł potem do Narodowej Demokracji. Usiłował kandydować jeszcze w r. 1911 w wyborach parlamentarnych z tego samego okręgu, ale nie został wybrany. Po pierwszej wojnie światowej kupił gospodarstwo z parcelacji w okolicy Brodów, gdzie mieszkał aż do r. 1942. Zmarł w Brodach w październiku 1942.
P. był żonaty z Franciszką Żmuda, z którą miał 12 dzieci; kilkoro z nich zmarło w dzieciństwie, a pozostałe to: Józef (ur. 1896), Adam (ur. 1898), Anna (ur. 1905), Karolina (ur. 1907), Bolesław (ur. 1911).
Szczechura T., Szczechura R., Zagadnienia społeczno-gospodarcze wsi w czasopismach polskiego ruchu ludowego 1889–1918. Materiały bibliograficzne, W. 1967; Freund F., Das österreichische Abgeordnetenhaus. Ein biographisch-statistisches Handbuch 1907–1913. XI Legislatuperiode, Wien 1907 (fot.); Giza, Władze stronnictw lud., s. 584, 585; – Dunin-Wąsowicz K., Dzieje Stronnictwa Ludowego w Galicji, W. 1957; Szczepański S., Z dziejów ruchu ludowego, Kr. 1924 s. 82; – Informacje księdza Wojciecha Szpytmy z r. 1967.
Krzysztof Dunin-Wąsowicz