Piaskowski Antoni h. Junosza (zm. 1763), oboźny polny litewski. Był synem Stanisława, prawdopodobnie porucznika chorągwi pancernej hetmana Adama Sieniawskiego, i Teofili z Krzyszkowskich. Pochodząc z rodziny osiadłej na Wołyniu, dziedzic leżącej tamże wsi Ujezdce, przez ojca związany był z kręgiem Sieniawskich, przez brata Ludwika, administratora ołyckiego, z Radziwiłłami. Sam od ok. r. 1717 był towarzyszem w chorągwi husarskiej Michała Radziwiłła, późniejszego hetmana w. lit. W l. 1721–2, gdy Anna z Sanguszków Radziwiłłowa zaręczyła Michała z jedynaczką Sieniawskich, P. pełnił rolę rezydenta Radziwiłłowej przy hetmanowej Elżbiecie Sieniawskiej. W r. 1733 jako porucznik powiatu łuckiego głosował wraz z województwem wołyńskim na Stanisława Leszczyńskiego. W latach następnych był może skarbnikiem nowogródzkim, już w r. 1737 miał tytuł wojskiego wołyńskiego. W r. 1747 starał się o rangę chorążego w chorągwi husarskiej Michała Radziwiłła po zmarłym bracie, nie wiadomo jednak, czy dostał. W sierpniu 1752 P. był na zerwanym sejmiku poselskim wołyńskim; prosił hetmana Radziwiłła o wyjednanie powtórnego uniwersału i obiecywał wprowadzenie do instrukcji prośby, by podkanclerstwo litewskie otrzymał woj. mścisławski Ignacy Sapieha, a nie kandydat «familii», woj. podlaski Michał Sapieha. W czerwcu 1755 Michał Radziwiłł obiecał P-emu obozieństwo polne litewskie, a we wrześniu t.r. P. otrzymał patent. Był już chyba wtedy (zapewne wraz z braćmi) dzierżawcą lub zastawnikiem hrabstwa jampolskiego Radziwiłłów (woj. wołyńskie), z którego rozliczać się miał wiosną 1757. Zmarł w początkach kwietnia 1763; pogrzeb odbył się w kościele bernardyńskim Św. Krzyża w Łucku.
Żoną P-ego była Eufrozyna z Jurewiczów, a synami: Jan, kadet, a potem towarzysz w chorągwi husarskiej Michała Radziwiłła, Mikołaj (zob.) i Józef Jan Nepomucen, kanonik łucki w r. 1763, dziekan ołycki w l. 1771–85, kanonik krakowski i łucki w r. 1774 i l. n., deputat kapituły krakowskiej na Trybunał Koronny w r. 1779, prokurator-delegat kapituły łuckiej do rozliczeń finansowych z Komisją Edukacji Narodowej (1780–2), kawaler Orderu Św. Stanisława (14 IV 1791), delegat Wołynian do ustalenia rozkładu dostaw dla wojska z intendenturą obozu księcia Józefa Poniatowskiego (1792). Córki P-ego wyszły za mąż: Klara za Antoniego Dzierzbickiego, podczaszego inowłodzkiego, Franciszka za Marcina Jełowickiego, wojskiego włodzimierskiego, i trzecia (imię nam nie znane) za Michała Raciborskiego, star. wielatyckiego.
Estreicher; Łętowski, Katalog bpów krak., III; Niesiecki (uzupełnienia); Uruski; Elektorowie; Łoza, Kawalerowie; – [Wolański A.], Wojna polsko-rosyjska 1792 r., P. 1924 I; – Akta grodz. i ziem., XXV; Protokoły posiedzeń Komisji Edukacji Narodowej 1773–1785, Wr. 1973; – AGAD: Arch. Radziwiłłów, Dz. V 11594, 11599, 11600, Arch. Roskie, korespondencja LIX/84, Zbiór Anny Branickiej 2868; – Informacje Jerzego Wiśniewskiego.
Zofia Zielińska