Sulimowski Antoni (1809–1867), architekt.
Pochodził z okolic Mariampola. Być może można go utożsamić z synem Medarda h. Dębno, legitymowanym ze szlachectwa w Król. Pol. w r. 1841 wraz z bratem Januarym, który był zapewne identyczny ze studentem prawa i administracji wpisanym w r. 1828 na Uniw. Warsz., w r. 1831 uczestnikiem powstania listopadowego.
W r. 1829 ukończył S. szkołę wojewódzką. Potem prawdopodobnie kształcił się w prywatnej pracowni architektonicznej. W r. 1835 został aplikantem Rady Budowniczej Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych, a następnie pomocnikiem budowniczego okręgu naukowego warszawskiego. W tym okresie zaprojektował razem z Wacławem Ritschlem gmach szkoły powiatowej przy Alejach Ujazdowskich w Warszawie (postawiony w r. 1841, rozebrany przed r. 1923).
W r. 1845 mianowano S-ego budowniczym okręgu naukowego warszawskiego. Dokonał w r. 1857 pierwszej restauracji pokamedulskiego kościoła na Bielanach pod Warszawą (obecnie ul. Dewajtis w Warszawie). W Lublinie zaprojektował gmach Gimnazjum Gubernialnego (obecnie Inst. Pedagogiki UMCS przy ul. Narutowicza 12), wzniesiony w l. 1857–9 pod kierunkiem Juliana Ankiewicza jako późnoklasycystyczny dwupiętrowy budynek o wieloosiowej fasadzie z trójkątnym tympanonem nad częścią środkową. W r. 1861 otrzymał S. nominację na stanowisko budowniczego Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Wkrótce po objęciu tej funkcji zaprojektował w Warszawie budynek warsztatów mechanicznych Gimnazjum Realnego przy ul. Królewskiej; kierował też jego budową, zakończoną t.r. Następnie zajmował się przebudową kilku gmachów w kompleksie Uniw. Warsz. przy Krakowskim Przedmieściu: t.r. przekształcił w stylu późnoklasycystycznym skrzydła tzw. Pałacu Kazimierzowskiego, a w r. 1862 nadał cechy neorenesansowe pawilonowi na południe od pałacu, mieszczącemu m.in. gabinet mineralogiczny; przed r. 1865 przebudował bliźniaczy pawilon północny. Wbrew powtarzanej w literaturze przedmiotu opinii, nie przebudował gmachu audytorium uniwersyteckiego. Zaprojektował i rozpoczął budowę warszawskiego II Gimnazjum przy kościele Świętego Krzyża oraz, obok Ritschla, miał udział w budowie III Gimnazjum u zbiegu pl. Trzech Krzyży i Alej Ujazdowskich. Był również twórcą domów pocztowych przy trakcie warszawsko-kowieńskim, wielu innych domów prywatnych oraz zaprojektowanej w r. 1864 kamienicy przy ul. Ogrodowej. Przypisuje mu się autorstwo projektu podwójnej, trzypiętrowej kamienicy Pinkusa Lothego na rogu ul. Marszałkowskiej i Alej Jerozolimskich, której budową kierował w l. 1863–6. Zmarł 28 III 1867 w Warszawie, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.
S. był żonaty i pozostawił potomstwo.
Enc. Warszawy; Łoza, Architekci; Łoza, Słown. architektów; Ronikierowa M., Ilustrowany przewodnik po Lublinie, W. 1901; Sęczys, Legitymacje Król. Pol.; Thieme–Becker, Lexikon d. Künstler, XXXII; – Brykowska M., Kościół kamedułów na Bielanach, W. 1982 s. 118; Leśniakowska M., Architektura w Warszawie, W. 1998; Zieliński J., Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Śródmieście historyczne, W. 1995–2004 I, VII, X; – Kalendarz Ungra R. 16: 1861 s. 97–8; – Nekrologi z r. 1867: „Tyg. Ilustr.” T. 16 nr 407 s. 18–19, „Kur. Warsz.” nr 72, 74.
Joanna Daranowska-Łukaszewska