Sienicka (Siennicka) Antonina Saturnina Lucyna (1898–1979), botanik, docent Uniw. Mikołaja Kopernika w Toruniu i Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie. Ur. 4 VI w majątku Zagwizdy pod Modlinem w gminie Modzele (pow. płoński), w rodzinie ziemiańskiej, była córką Józefa Siennickiego i Marii z Komorowskich.
S. uczyła się w Warszawie początkowo na pensji Józefy Gagatnickiej, potem w powstałym z niej 8-klasowym Gimnazjum Humanistycznym Żeńskim przy ul. Senatorskiej, gdzie zdała maturę w r. 1920. Podczas wojny polsko-sowieckiej była sanitariuszką w tymczasowym szpitalu w gminie Modzele, następnie pracowała w Sekcji Informacyjno-Wywiadowczej Polskiego Tow. Czerwonego Krzyża w Warszawie. W r. 1920 rozpoczęła studia na Wydz. Filozoficznym Uniw. Warsz. w zakresie nauk fizyczno-matematycznych, następnie jednak studiowała nauki przyrodnicze, w nich się specjalizowała; otrzymała absolutorium w r. 1927. Podczas studiów pracowała jako wolontariuszka w Zakładzie Systematyki Roślin przy porządkowaniu zielników (1923–5), a następnie prowadziła bibliotekę Zakładu Botaniki Ogólnej (1926–8). Na podstawie dysertacji O budowie kwiatów i procesach tworzenia się pyłku u Hemerocallis fulva L.fl. ploeno („Acta Societatis Botanicorum Poloniae” T. 6: 1929 z. 3), napisanej pod kierunkiem Zygmunta Wójcickiego, uzyskała w r. 1931 stopień doktora filozofii na Wydz. Filozoficznym Uniw. Warsz.
W r. 1929 S. została asystentką, potem adiunktem (1939) u Piotra Wiśniewskiego w katedrze botaniki ogólnej Uniw. Stefana Batorego w Wilnie. W czasie drugiej wojny światowej 15 XII 1939 została zwolniona z pracy przez władze litewskie, nadal przebywała w Wilnie i pracowała jako robotnica w ogrodach miejskich (1940). Następnie, po ukończeniu kursu sanitarnego, pełniła funkcję siostry epidemiczki w rejonie wileńskim (1941–2). Zwolniona przez władze niemieckie, uczestniczyła w działalności ośrodka tajnego szkolnictwa średniego w Wilnie jako nauczycielka biologii i geografii. Po zajęciu Wilna przez Armię Czerwoną pracowała jako rachmistrz w miejskiej piekarni, do wyjazdu do Polski w r. 1945.
S. zamieszkała w Toruniu i podjęła pracę nauczycielki w Państwowym Żeńskim Gimnazjum Krawieckim (1945–7). Równocześnie, po otwarciu toruńskiego Uniw. Mikołaja Kopernika, została w r. 1945 adiunktem w zakładzie botaniki ogólnej kierowanym przez Jana Zabłockiego. Dodatkowo wykładała w Tow. Uniwersytetów Robotniczych (1946–7) i prowadziła zajęcia z botaniki na kursach dla nauczycieli (1948). Dn. 1 IX 1954 została przeniesiona do nowo utworzonej Wyższej Szkoły Rolniczej (WSR) w Szczecinie i podjęła pracę jako adiunkt w organizującej się pod kierunkiem Stefana Kownasa Katedrze Botaniki. Tam 1 I 1955 została docentem (na podstawie uchwały Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej) i samodzielnym pracownikiem naukowym. W l. 1955–6 pełniła funkcję dziekana, następnie prodziekana (do 31 VIII 1957) Wydz. Rolniczego. W r. 1968 S. przeszła na emeryturę. Naukowo zajmowała się studiami nad anatomią i cytologią roślin. W okresie toruńskim ogłosiła rozprawę Mieszańce fiołków (Viola) z grupy Tricolores („Studia Societatis Scientiarum Torunensis”. Sectio D: Botanica, T. 2: 1956 nr 1). W Szczecinie zajęła się zmianami zachodzącymi w organach roślin pod wpływem szkodników, np. Zmiany anatomiczne i cytologiczne wywołane przez Myzus ribis L. w liściach porzeczki i próby powiązania ich ze zbiorem owoców („Zesz. Nauk. WSR w Szczecinie” 1959 nr 2) i kilkuczęściowe studium nad zoocecidiami u zawilca opublikowane w r. 1961 w „Zeszytach Szczecińskiego Tow. Naukowego” (Wydz. Nauk Przyrodniczo-Rolniczych).
Drugim nurtem zainteresowań naukowych S-iej były badania dendrologiczne prowadzone w parkach miejskich Torunia i Szczecina oraz w parkach wiejskich i podworskich woj. szczecińskiego, koszalińskiego i gdańskiego. Dzięki nim powstała pełna dokumentacja cennych kolekcji parkowych w Polsce północno-zachodniej, w ślad za tym podjęto systematyczne starania o ochronę i pielęgnowanie zaniedbanych obiektów (zwłaszcza w Państwowych Gospodarstwach Rolnych), co uratowało je przed całkowitą zagładą. Problemy te poruszyła S. również w opracowaniach popularnonaukowych na łamach miesięcznika „Szczecin”, np. Roślinność drzewiasta parku im. Stefana Żeromskiego (1959 nr 3), czy Ciekawe drzewa i krzewy w Parku im. Jana Kasprowicza i w Szczecińskim Ogrodzie Botanicznym (tamże).
S. należała do wielu towarzystw naukowych i społecznych; od r. 1925 była członkiem Polskiego Tow. Botanicznego i sekretarzem jego oddziału wileńskiego (1930–9), a po wojnie wiceprzewodniczącą oddziału szczecińskiego (1954–68), była też od r. 1930 członkiem Polskiego Tow. im. Kopernika, sekretarzem jego oddziału toruńskiego (1946–9) i członkiem zarządu oddziału szczecińskiego (1955–7). W r. 1946 została członkiem Toruńskiego Tow. Naukowego i w r. 1957 członkiem zwycz. Szczecińskiego Tow. Naukowego, gdzie pełniła funkcję sekretarza Wydziału II – Nauk Przyrodniczych i Rolniczych oraz jego redaktora w l. 1959–63. Była też członkiem Wojewódzkiego Komitetu Ochrony Przyrody w Szczecinie. Ponadto należała do Związku Nauczycielstwa Polskiego (od r. 1934), Komitetu Obrońców Pokoju (od r. 1950) i Ligi Ochrony Przyrody (LOP) (od r. 1951) – zorganizowała w r. 1955 Oddział Miejski LOP w Szczecinie i przewodniczyła mu do r. 1962. S. ostatnie lata życia spędziła u rodziny brata w Warszawie; tam zmarła 13 X 1979 i została pochowana na cmentarzu Północnym. Była odznaczona m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1959), Złotymi Odznakami Gryfa Pomorskiego (1960) i LOP (1964).
S. rodziny nie założyła.
Zeszyty Naukowe. Akademia Rolnicza w Szczecinie. Bibliografia II, T. 45: 1974; Zeszyty Naukowe. Wyższa Szkoła Rolnicza w Szczecinie. Bibliografia I, T. 27: 1968; – Akademia Rolnicza w Szczecinie w latach 1954–1979, Red. M. Kubasiewicz, Szczecin 1979 s. 67–70; Czterdziestolecie Akademii Rolniczej w Szczecinie, Red. J. Jasnowska, Szczecin 1994 s. 171–2 (fot.); Grinn U., Oddział Szczeciński (1955–1970), w: 50 lat Polskiego Towarzystwa Botanicznego, Wr. 1972; Grinn U., Stachak A., Docent dr Antonina Sienicka, ,,Wiad. Botaniczne” T. 25: 1981 z. 1 s. 3–5 (fot.); Jasnowski M., Wyższa Szkoła Rolnicza w Szczecinie w latach 1956–1960, „Pomorze Zachodnie” 1960 z. 10/11 s. 120–8; Karczewski H., Stachak A., Ramus Z., 30-lecie Oddziału Miejskiego LOP w Szczecinie, Szczecin 1985 s. 1–3, 28; Wyższa Szkoła Rolnicza w Szczecinie, Red. M. Jasnowski, Szczecin 1971 s. 55; – Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie. Skład Uniwersytetu z l. 1933/34–1936/37; Wyższa Szkoła Rolnicza w Szczecinie. Skład osobowy i spis wykładów z l. 1958–59–1964/65; – Arch. Akad. Roln. w Szczecinie: Akta osobowe S-iej; Arch. PAN: Zespół Minerwa (pod nazwiskiem Siennicka); Arch. Uniw. Warsz.: Akta studenckie S-iej; Sąd Rejonowy w Płońsku: Księgi Wieczyste. Zbiór Dokumentów Dh nr 70/46.
Janina Jasnowska