Benoe Atanazy (1827–1894), parlamentarzysta. Urodzony w Niegowici, syn Konstantego i Florentyny z Ciepielowskich. Studja gimnazjalne (do r. 1842) i uniwersyteckie (do r. 1846) odbywał w Krakowie, potem wrócił na wieś, gdzie zarządzał swoim dużym majątkiem. Brał też udział w pracach Tow. Rolniczego. Wśród okolicznego obywatelstwa wsławił się jako hodowca koni. Jeszcze jako młodzieniec wmieszany był w spiski r. 1846 i dostał się na krótki czas do więzienia. W r. 1861 został wybrany do sejmu galicyjskiego. Należał do grona umiarkowanych polityków zachodnio-galicyjskich, którzy w porozumieniu z »białymi« z Królestwa założyli w r. 1862 Komitet obywatelski w Krakowie. W czasie powstania styczniowego wszedł do Narodowego Komitetu dla Zachodniej Galicji, który organizował pomoc dla walki, prowadzonej za kordonem. B. był tym członkiem Komitetu, który zabiegał o pieniądze i korzystał dla tego celu z szerokich stosunków, jakie posiadał w sferach zamożnego ziemiaństwa. W sierpniu 1863 r. został wraz ze swym bliskim przyjacielem J. Baumem, oraz Rogawskim, St. Tarnowskim i Hallerem aresztowany i przewieziony do więzienia u »Karmelitów« we Lwowie. W czerwcu 1864 r. uwolnił go sąd wojenny dla braku dowodów winy. Do życia politycznego wrócił w r. 1882, kiedy został wybrany jako poseł do parlamentu wiedeńskiego z kurji wielkiej własności okręgu Bochnia-Wieliczka. Zdobył sobie wśród kolegów posłów wielkie poważanie dla umiarkowania i rozumu, dzięki czemu wybrano go najpierw wiceprezesem Koła Polskiego, a wkońcu prezesem, na którem to stanowisku umarł, ostatni z rodu, w Wiedniu 9 III 1894; pochowany w Niegowici.

»Gazeta lwowska« 1894, nr 57; Ziemiałkowski Fl., Pamiętniki, III.

Henryk Wereszycki