Sznycer (Sznicer) Bernard (1904–1970), inżynier mechaniki, konstruktor lotniczy, tłumacz.
Ur. w Warszawie.
Od r. 1923 studiował S. na Wydz. Mechanicznym Politechn. Warsz. W r. 1928 przerwał studia i podjął pracę jako dyspozytor ruchu lotniczego w Wolnym Mieście Gdańsku; w r.n. przeszedł kurs pilotażu. Następnie wrócił do Warszawy, gdzie kontynuował studia i w r. 1931 uzyskał stopień inżyniera mechanika. Pracował w Polskich Liniach Lotniczych «LOT» a potem w Inst. Aerodynamicznym Politechn. Warsz. jako asystent u Czesława Witoszyńskiego. W r. 1935 odszedł z uczelni i zatrudnił się w warszawskiej Fabryce Śmigieł «W. Szomański i S-ka» na Bielanach. T.r. opatentował narty płatowcowe oraz wspólnie z Władysławem Tarnowskim kołowe podwozie samolotu z opuszczanymi nartami. Skonstruował w tym okresie narty do samolotów myśliwskich: polskiego PZL P. 11, czechosłowackiego Avia B 534 oraz niemieckiego Junkers Ju 86 (na zamówienie armii szwedzkiej).
Pod koniec r. 1938 wyemigrował S. do USA i osiadł w Filadelfii (Pennsylwania). Zaprojektował tam narty do samolotów zaopatrujących wyprawę polarną na Antarktydę, kierowaną w l. 1939–41 przez R. E. Byrda. W r. 1939 opatentował tłumik drgań nart lotniczych, a dwa lata później, w Pitcairn-Larsen Autogiro Company w Filadelfii, zbudował szybowiec «Prelude». Po włączeniu się w grudniu 1941 USA do drugiej wojny światowej uczestniczył w r.n. w projektowaniu rakiet «ziemia–powietrze». W r. 1943 pracował w Franklin Institute w Filadelfii, gdzie dla przemysłowca H. Kaisera zaprojektował prototyp śmigłowca z podwoziem pływakowym (umożliwiał start maszyny z powierzchni wody) Kaiser-Fleetwing XH-10T «Twirly Bird»; śmigłowiec nie wszedł jednak do produkcji. S. przeniósł się następnie do filadelfilskiej firmy «Rotawings». Wraz z matematyczką S. G. Gottlieb oraz D. C. Watsonem założył w kwietniu 1944 firmę analizującą drgania i sterowność śmigłowców.
W r. 1945 opuścił S. USA i zamieszkał w Montrealu, gdzie wraz z Gottlieb zbudował w r. 1947 dla firmy Intercity Airlines Company pierwszy kanadyjski śmigłowiec Sznycer-Gottlieb SG-IV C. Rok później przedstawił jego ulepszoną wersję SG-IV D «Gray Gull»; mimo zakończenia w r. 1951 pomyślnych testów tej maszyny, nie podjęto jej produkcji seryjnej i S. wrócił w r. 1953 do USA. W New Bedford (Massachusetts) założył wytwórnię «Omega Aircraft Corporation». W r. 1956 uczestniczył w budowie pierwszego na świecie śmigłowca dwusilnikowego BS-12 SC «Twin». Do jego ulepszonej wersji BS-12 D1 z r. 1960 opatentował wirnik śmigłowca dwusilnikowego (US Patent nr 2947497); ostatecznie w r. 1963 zbudowano cztery egzemplarze wersji Omega BS-12 D3S. Ponadto w r. 1961 zaprojektował S. pasażerski turbinowy śmigłowiec Omega BS-17 A, z możliwością wymiany kabiny pasażerskiej na towarową (nie został zbudowany). Pracował nad budową śmigłowca przeznaczonego do transportu ciężkich ładunków podwieszanych na urządzeniu dźwigowym, który w r. 1961 opatentował (US Patent nr 2973923). Wobec braku zainteresowania przemysłu produkcją tego śmigłowca sprzedał patent firmie «Sikorsky Aero Engineering Company»; w r. 1962 został on wykorzystany w budowie śmigłowca S-64 (CH-54) «Skycrane» o udźwigu 10 ton (w sumie zbudowano osiemdziesiąt sztuk tej maszyny). Dzięki patentowi S-a firma «Sikorsky» stała się potentatem budowy śmigłowców dźwigowych.
W poł. l. sześćdziesiątych porzucił S. działalność konstruktorską i zajął się pracą artystyczną (malarstwem i rzeźbą) oraz tłumaczeniem literatury pięknej, m.in. przełożył z języka rosyjskiego na angielski „Mewę” A. Czechowa („The Gull”, New York 1967, wyd. 2, London 1974). Zmarł 30 XI 1970 w USA.
Brak informacji o rodzinie S-a.
Wernil P., Who’s who in rotary-wing aviation, [b.m.w.] 1995; – Green W., Pollinger G., The Observer’s Book of Aircraft 1960, London–New York 1960 s. 268; Kens K., Flugzeugtypen. Typenbuch der internationalen Luftfahrt, Duisburg 1963 s. 374; Pigott P., Flying Canucks: Famous Canadian Aviators, Toronto 1994 s. 3; Taylor J., Jane’s all the World’s Aircraft 1956–66, London 1965 s. 281; Witkowski R., Polski wkład w technikę śmigłowcową, w: Lotnictwo – stulecie przemiany, Wr. 2003 s. 237–8; Wołodkowicz A., Polish contribution to arts and sciences in Canada, Montreal 1969 s. 283; – The National Union Catalog 1968–1972, Ann Arbor 1973 XVII 455; – „Kultura” (Paryż) 1976 nr 6 s. 143.
Andrzej Glass