Bernard ks. książęcogórski (de Fuerstenberg) († 1326), z koła Piastów śląskich świdnicko-jaworskich, był pierworodnym synem Bolka I i Beatryczy brandenburskiej, córki Ottona V Długiego. Po śmierci ojca (1301) pozostawał jako małoletni razem z młodszem rodzeństwem pod opieką wuja Hermana, margr. brand., i ustanowionego przez niego dla zarządu osieroconą dzielnicą starosty Hermana de Barboy. Od r. 1307, w którym B. doszedł do lat sprawnych, rządził zrazu wspólnie z obydwoma młodszymi braćmi, a, po wydzieleniu średniemu bratu Henrykowi w r. 1312 Jaworza, z najmłodszym bratem Bolesławem II, późniejszym ks. ziembickim. Ok. r. 1311 ożenił się B. z Kunegundą Łokietkówną, a przez to małżeństwo wszedł w związki nietylko z dworem krakowskim, ale i wyszehradzkim Karola Roberta jako męża Elżbiety Łokietkówny. Małżeństwo to staje się potężną ostoją polskości na Śląsku świdnickim przeciwko wdzierającym się tutaj zewsząd przemożnym wpływom czeskim Luksemburgów. Dobry gospodarz, zręczny i ruchliwy polityk, wyróżniał się B. nader korzystnie od reszty współczesnych, powaśnionych między sobą Piastów śląskich. Nie angażując się zbytnio w współczesne walki bratobójcze pomiędzy Piastami wrocławsko-lignickimi z jednej strony a głogowskimi z drugiej, czy pomiędzy samymi książętami wrocławsko-lignickimi, Bolesławem III a Henrykiem VI, potrafił B. wystąpić w samą porę z pośrednictwem, powiększyć dzierżawy swego księstwa w drodze wykupna od Bolesława III – Niemczy, utwierdzić swoje wpływy w Głogowie przez pozyskanie dla swej córki Konstancji na męża Przemka, czy w Opolu przez oddanie ręki swej drugiej córki Elżbiety Bolkowi I opolskiemu. Poza Śląskiem brał udział po stronie Ludwika Bawarczyka w pamiętnej bitwie pod Mühldorf (1322) i wreszcie razem z bratem Bolesławem II w rejzie przeciwko pogańskim Litwinom. Swoją odporną w stosunku do Luksemburgów politykę przekazał – umierając 6 V 1326 – godnemu po sobie następcy i synowi Bolkowi II. Pogrzebany został w Grysowie, w tamtejszym, ufundowanym przez ojca klasztorze, który służył za miejsce ostatniego spoczynku książętom świdnickim.
Cod. dipl. Sil. 18, Reg. pod Bernard Świdnicki; Historja Śląska, Kr. 1933; Wuttke K., Stamm- u. Uebersichtstafeln d. schles. Fürsten.
Adam Kłodziński