Szuba Bogumił Czesław (1925—1989), inżynier lotnictwa, konstruktor szybowców.
Ur. 31 I w Brzozowie, był synem Władysława, lekarza, i Cecylii z Gadomskich.
Do wybuchu drugiej wojny światowej ukończył S. dwie klasy gimnazjum w Brzozowie. Podczas okupacji niemieckiej kontynuował tam naukę na tajnych kompletach i od grudnia 1939 do maja 1944 pracował jako technik w zakładzie dentystycznym. Po zajęciu Brzozowa przez wojska sowieckie w sierpniu 1944 uczył się od września t.r. w otwartym wtedy liceum matematyczno-fizycznym i zdał maturę w maju 1945. Następnie podjął studia na Wydz. Mechanicznym Politechn. Śląskiej w Gliwicach, ale po uruchomieniu w lutym 1947 przy Akad. Górniczej w Krakowie (od r. 1949 Akad. Górniczo-Hutnicza) Wydziałów Politechnicznych przeniósł się tam na Wydz. Komunikacji z kierunkiem lotniczym. Równocześnie od października 1947 do października 1949 był asystentem przy Katedrze Budowy Płatowców u Franciszka Kotowskiego. Dn. 24 II 1951 uzyskał stopień magistra inżyniera lotnictwa. Zgodnie z obowiązującym wówczas nakazem pracy, po studiach został skierowany do Centralnego Biura Aparatury Chemicznej i Urządzeń Chemicznych «Koksoprojekt» w Krakowie, gdzie do marca 1955 pracował jako starszy konstruktor.
W maju 1955 podjął S. pracę zgodnie ze swymi zainteresowaniami w Szybowcowym Zakł. Doświadczalnym w Bielsku-Białej (od r. 1969 Zakł. Doświadczalny Rozwoju i Budowy Szybowców, od r. 1972 Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Szybownictwa, od r. 1975 Przedsiębiorstwo Doświadczalno-Produkcyjne Szybownictwa PZL-Bielsko); został tam konstruktorem wiodącym zainicjowanej przez siebie rodziny szybowców wyczynowych «Zefir», w których wprowadził nowatorskie rozwiązania. W r. 1956 opracował projekt wstępny szybowca SZD-19 «Zefir», stosując po raz pierwszy w Polsce leżącą pozycję pilota. Zrealizowana pod jego kierunkiem w r. 1957 konstrukcja SZD-19X «Zefir» została oblatana 31 XII 1958 (zachowana jako SP-1841 w Muz. Lotnictwa Polskiego w Krakowie). W r.n. opracował projekt SZD-19-2 «Zefir 2» (oblatany 11 III 1960). Na szybowcach tego typu Edward Makula zajął drugie, a Jerzy Popiel trzecie miejsce na Szybowcowych Mistrzostwach Świata w r. 1960 w Kolonii. Pod kierunkiem S-y opracowano w r. 1962 i skierowano do produkcji wersję seryjną SZD-19-2A «Zefir 2A» (wyprodukowano 20 sztuk, egzemplarz SP-2371 eksponowany w Muz. Lotnictwa Polskiego w Krakowie); na tych szybowcach Makula zajął pierwsze, a Popiel drugie miejsce na Szybowcowych Mistrzostwach Świata w r. 1963 w Junin (Argentyna). Za przelot na tym szybowcu dystansu 717 km Makula otrzymał w r. 1965 Medal Lilienthala.
W l.n. udoskonalił S. konstrukcje «Zefirów»: w r. 1964 powstała wersja «Zefir 2B» oraz opracowywany w l. 1962-3 szybowiec SZD-29 «Zefir 3», oblatany 26 IV 1965. Jego rozwinięcie SZD-31 «Zefir 4» oblatano 7 XII 1967 (egzemplarz SP-2518 w Muz. Lotnictwa Polskiego w Krakowie). Przy wykorzystaniu skrzydeł «Zefira 4» powstał w r. 1972 dwumiejscowy szybowiec SZD-40 «Halny». Za osiągnięcia te został S. wyróżniony dyplomem honorowym Fédération Aéronautique Internationale (1962) oraz dyplomem tej organizacji im. Gastona Tissandiera (1963). W l. 1976—8 i 1983—7 był S. w bielskim przedsiębiorstwie głównym konstruktorem. Na bazie niemieckiego pojazdu terenowego KdF Kübelwagen z r. 1941 zbudował tam w l. 1962—8 samochód Volkswagen SAM, który jako jeden z nielicznych i nieseryjnych amatorskich pojazdów otrzymał oficjalne zezwolenie firmy Volkswagen na umieszczenie logo VW na karoserii. S. zmarł 27 VII 1989 w Bielsku-Białej, został pochowany na cmentarzu katolickim przy ul. Grunwaldzkiej. Był odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1964), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983), medalami Brązowym (1967) i Srebrnym (1972) «Zasłużony dla obronności kraju» oraz Odznaką «Zasłużony dla Aeroklubu PRL» (1976).
W zawartym w czerwcu 1949 małżeństwie z Danutą Kwaśną miał S. córkę Halinę Szuba-Rostkowską.
W r. 1991 samochód S-y został dopuszczony do ruchu drogowego (eksponowany w Muz. Motoryzacji i Techniki w Białymstoku).
Słown. techników, z. 19 (fot.); — Albin K., Szybownictwo na świecie, W. 1960 s. 96, 99; Konstrukcje lotnicze Polski Ludowej, Red. A. Glass, W. 1965 s. 108; Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919—1979. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne, Kr. 1979 s. 241; Skarbiński A., Dzieje lotnictwa na Podbeskidziu 1932—2000, Bielsko-Biała 2002 s. 144—5, 155; — „Pol. Techn. Lotn. Mater. Hist.” 2006 nr 9 s. 1, 6, 14 (fot.).
Red.