INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Bogusław Kazimierz Ogiński      Alexandrowicz, Łukasz - Meta in porta virtutis et gloriae Oginscianae ... - Wilno 1703 - w zbiorach Biblioteki Narodowej w Warszawie - sygn.: SD XVIII.3.35 - źródło kopii cyfrowej: POLONA.pl - rubrykacja: iPSB.

Bogusław Kazimierz Ogiński  

 
 
Biogram został opublikowany w 1978 r. w XXIII tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Ogiński Bogusław Kazimierz h. własnego (ok. 1669–1730), marszałek powiatu kowieńskiego, stolnik litewski. Był synem Szymona Karola (zob.) i Teodory z Korsaków, bratem Marcjana Michała (zob.). Podobnie jak inni Ogińscy pisał się «z Kozielska». W czerwcu 1687 występował jako starosta babinowicki, tak samo określano go w r. 1691. Wg Uruskiego w r. 1693 był starostą dorsuniskim. Jako starosta dorsuniski podpisał (1697) elekcję Augusta II. Nie wiadomo, jaką rolę odgrywał w obozie antysapieżyńskim w czasie wojny domowej na Litwie, jakkolwiek, podobnie jak młodszy brat Marcjan Michał, wziął udział w bitwie olkiennickiej (18 XI 1700). W r. 1701 został marszałkiem pow. kowieńskiego i piastował tę godność do końca życia. Wydaje się, że w l.n. O. zajmował dość konsekwentnie prowettyńskie stanowisko. Wileński zjazd stanów litewskich rozpoczęty 5 III 1703 wyznaczył go do grona posłów litewskich u boku Augusta II. Podpisał również akt zjazdu i instrukcję poselską jako marszałek i komisarz kowieński oraz starosta dorsuniski. Wziął udział jako poseł kowieński w obradach sejmu lubelskiego 1703 r., na którym wyznaczono go do grona deputatów u boku królewskiego. W r. 1704 został stolnikiem litewskim po Jerzym Sapieże, który «zdradził Augusta» (Krzysztof Zawisza), i piastował tę godność do r. 1709, kiedy to musiał zrezygnować na rzecz Sapiehy.

Działalność O-ego w późniejszych latach jest znana dość słabo. Wziął udział jako poseł kowieński w obradach Walnej Rady Warszawskiej w r. 1710, zabierając głos na sesji 17 III t.r. Domagał się, aby August II nie nadawał godności litewskich osobom z Korony, prosił również o podjęcie starań w celu uwolnienia przebywającego w niewoli rosyjskiej Michała Serwacego Wiśniowieckiego. Zalecał jednocześnie, aby adherenci szwedzcy objęci amnestią zadowolili się tą łaską królewską, a «od konfidencji aby byli amoveantur» (sic). Podpisał również poparcie konfederacji sandomierskiej. W l.n. kilkakrotnie posłował z pow. kowieńskiego. Był na sejmie grodzieńskim 1718 r. Na sejmie 1724 r. powołano go do grona deputatów mających do czasu ponownego zebrania się sejmu z limity przeprowadzić konferencje z ministrami dworów postronnych. Na sejmie 1726 r. wszedł w skład komisji do rokowań z dworem wiedeńskim. Na tymże sejmie został komisarzem dla Księstwa Żmudzkiego w celu przeprowadzenia rewizji dóbr hibernowych, czopowego, szelężnego oraz pogłównego żydowskiego. Pod koniec życia wiódł bliżej nie znaną «długą, azardowną i ekspensowną emulację» z późniejszym marszałkiem kowieńskim Mikołajem Zabiełłą. W r. 1702 miał chorągiew pancerną.

O. nie zgromadził większego majątku. Od r. 1701 był, wraz z braćmi Marcjanem Michałem i Aleksandrem, starostą uświackim, zaangażowany w długotrwały spór z Wawrzyńcem Juszyńskim, podczaszym podolskim, o majątek Łoźna w pow. orszańskim. Część powyższych dóbr została w r. 1699 wypuszczona w dzierżawę Marcjanowi Michałowi przez macochę Teresę Woyniankę Jasieniecką, a większość pozostawała w r. 1700/1 w ręku Juszyńskiego, którego solidarnie działający bracia Ogińscy usunęli siłą z dzierżawy w kwietniu 1701. Ostatecznie Łoźna znalazła się w posiadaniu O-ego w październiku 1705, kiedy to Woynianka Jasieniecka oddała mu majętność za 10 000 talarów. Wydaje się jednak, że po r. 1721 większość Łoźnej znalazła się w ręku Marcjana Michała Ogińskiego, który zapewne spłacił brata. W sierpniu 1717, po śmierci syna Karola, O. doprowadził do zrzeczenia się przez swą synową Rachelę Teresę z Wyhowskich (wychodzącą za mąż za Antoniego Kazimierza Sapiehę, starostę mereckiego) praw do starostwa dorsuniskiego, wydając przy tym deklarację, iż starostwo to zostanie przekazane za konsensem królewskim ich synowi – Józefowi. W r. 1720 żalił się O., że dzierżąc majątek Łazduny, jest «od wszystkich stron ukrzywdzony». Toczył również spór z Antonim Kazimierzem Sapiehą o Strawienniki. Zmarł w r. 1730.

Trzykrotnie wstępował O. w związki małżeńskie: jego pierwszą żoną była Polidora Aurora, baronówna Wrangel, drugą Elżbieta Esperyaszanka, która była prawdopodobnie matką wspomnianego już syna Karola, po raz trzeci ożenił się z Anną Dorotą Uniechowską (zm. 1736). Z pierwszego małżeństwa pozostawił córkę Teodorę, żonę Carla G. Dückera, gen. adiutanta Karola XII, później feldmarszałka.

 

Słown. Geogr., (Łoźna); Dworzaczek; Niesiecki; Uruski; Żychliński, V 189–90; Wolff, Senatorowie W. Ks. Lit., s. 31, 321; – Prusinowski J., Krupowicz M., Po ziarnie, Wil. 1861; Sapiehowie, III; – Diariusz Walnej Rady Warszawskiej z r. 1710, Wyd. R. Mienicki, Wil. 1928; Matuszewicz M., Pamiętniki, W. 1876; Teka Podoskiego, III 9, VI 95; Vol. leg., V 895, VI 102, 201, 401, 413, 493; Zawisza K., Pamiętniki, Wyd. J. Bartoszewicz, W. 1862 s. 39, 109, 113, 350; – AGAD: Arch. Radziwiłłów, Dz. V nr 10727; B. PAN w Kr.: rkp. 5860–5862, 5797, 6122.

Andrzej Link-Lenczowski

 

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 

Postaci powiązane

 

Jan Korsak Bobynicki

pocz. XVII w. - ok. 1679 kasztelan połocki
 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 
 
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.