Łubieński Bogusław (1893–1941), ziemianin, działacz gospodarczy i poseł na sejm R. P. Ur. 25 XII w majątku rodzinnym Kiączyn w pow. szamotulskim. Był wnukiem Bogusława (zob.), synem Wojciecha i Janiny z Chełkowskich, bratem Anny (zob.). Początkowo uczył się w domu, a następnie (1905–13) w Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. W gimnazjum brał udział w tajnych związkach (Tow. Tomasza Zana) i należał do komitetu redakcyjnego „Jednodniówki” abiturientów (P. 1913). Po maturze odbył praktykę w nowocześnie prowadzonym majątku Leona Plucińskiego pod Poznaniem i wydał wówczas anonimowo Opis gospodarstwa w Swadzimiu i Sadach w czerwcu 1913 r. (P. 1913). Studia ekonomiczno-rolnicze w Monachium przerwało powołanie do wojska. W armii niemieckiej służył do marca 1918. Po wybuchu rewolucji należał do Rady Żołnierskiej w Kaźmierzu (12 XI 1918) i z jej ramienia został doradcą komisarza obwodowego. Wszedł także w skład Powiatowej Rady Ludowej (20 XI) oraz Rady Robotniczej i Żołnierskiej w Szamotułach (8 XII), a z polecenia Rady Ludowej wziął udział w komisji szkolnej. Dn. 3 I 1919 zgłosił się ochotniczo do powstania, w składzie kompanii szamotulskiej walczył na odcinku czarnkowsko-wieleńskim (pod Roskiem), następnie został adiutantem w II batalionie czarnkowskim (do połowy czerwca). Już jako porucznik (1919) walczył także w wojnie polsko-radzieckiej. Zwolniony z wojska na skutek złego stanu zdrowia, pracował w Departamencie Rolnym Ministerstwa Byłej Dzielnicy Pruskiej (1920–1), po czym podjął administrację rodzinnego Kiączyna (lipiec 1921), utrzymując majątek na wysokim poziomie.
W okresie międzywojennym Ł. działał na różnych polach. Politycznie związany był zrazu z endecją (4 XII 1926 wszedł w skład Wielkiej Rady Obozu Wielkiej Polski), ale w l. 1935–8 posłował do sejmu wysunięty przez Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem (wybrany z okręgu nr 95 pow. poznański, obornicki i in.) i zbliżył się do Stronnictwa Zachowawczego; należał następnie do koła parlamentarnego Obozu Zjednoczenia Narodowego, z którego jednak, wraz z kilkoma innymi posłami, wystąpił w kwietniu 1938. W sejmie zajmował się głównie sprawami rolnictwa, był wiceprezesem Koła Rolników, brał udział w paru komisjach (Rolnej, Leśnej i in., ponadto w Komisji Spraw Zagranicznych), a i w przemówieniach wypowiadał się głównie na tematy rolnictwa, aprowizacji itp., ścierając się z min. E. Kwiatkowskim na tle polityki agrarnej. Głównym polem działalności Ł-ego była jednak nie polityka, lecz organizacje gospodarcze. Aktywną rolę odgrywał w wielu z nich, jak w Wielkopolskim Tow. Kółek Rolniczych (1926 członek Rady Głównej, 1935–9 wiceprezes), w Wielkopolskiej Izbie Rolniczej (jako jej radca), w Związku Eksporterów Zboża (1937–9 prezes Rady) i w stowarzyszeniach plantatorów buraków cukrowych (m. in. wiceprezes Międzynarodowego Europejskiego Związku Buraczanego), a także w lokalnych organizacjach samorządowych i gospodarczych (w pow. szamotulskim był członkiem rady powiatowej, rady szkolnej, prezesem komisji opieki szkolnej, przewodniczył w Kółku Rolniczym w Kaźmierzu w l. 1919–36, i w Radzie Nadzorczej «Rolnika» w Szamotułach). Był członkiem sejmiku powiatowego od grudnia 1921 i od r. 1926 wydziału powiatowego.
Zmobilizowany w końcu sierpnia 1939, skierowany został na granicę Prus Wschodnich, z misją ewentualnego objęcia tam jednego ze starostw. W trakcie kampanii wrześniowej przyłączył się do grupy Polesie gen. F. Kleeberga. Po jej rozbiciu znalazł się w obozie przejściowym w Radomiu, a następnie w Oflagu w Woldenbergu (Dobiegniewie). Zmarł 22 IV 1941 w Stargardzie Szczecińskim (na raka wątroby) i tam został pochowany. Odznaczony był Krzyżem Niepodległości. Z małżeństwa z Antoniną Grodzicką pozostawił córkę Marię i syna Wojciecha.
Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; Olszewicz, Lista strat kultury pol.; Album Skorowidz Senatu i Sejmu RP oraz Sejmu Śląskiego. Kadencja 1935–1940, [Kr. 1936] s. 144 (fot); [Zieleniewski L.] Scriptor, Sejm i Senat 1935–1940, W. 1936 s. 282 (fot.); Boniecki; Uruski; – Bielecki T., W szkole Dmowskiego, Londyn 1968; Hanyż A., Ziemia szamotulska w walce o wolność 1793–1919, Szamotuły 1939 s. 38, 39, 42, 44; Jędruszczak T., Piłsudczycy bez Piłsudskiego, W. 1963; Księga pamiątkowa na 75-lecie „Gazety Rolniczej” 1861–1935, W. 1938 I 361 (fot); Skiba M., Szamotuły w powstaniu wielkopolskim, Szamotuły 1923; Swoboda W., Dzieje kościoła w Kaźmierzu, Kaźmierz 1937; Terej J. J., Idee, mity, realia, W. 1971 s. 117; – „Dzien. Pozn.” 1935 nr 194 s. 3 (fot.), nr 206 s. 3 (fot.); – B. Ossol.: rkp. akc. 67/71 (Stablewski S., Fragment pamiętników: pięciolecie 1935–9); – Informacje i materiały córki M. Lalik (Konstancin koło Warszawy) i S. Stablewskiego (Kraków).
Adam Galos