Sapieha Bohdan h. Lis (zm. między r. 1599 a 1603), dworzanin i rewizor hospodarski, sędzia ziemski trocki. Był synem dworzanina hospodarskiego Fiodora Bohdanowicza i Maryny Lewkowny, młodszym bratem Dymitra (zob.) i stryjecznym bratem kaszt. kijowskiego Pawła (zob.).
W końcu 1560 r. jako dworzanin hospodarski S. przeprowadzał pomiarę włóczną we włości nowogródzkiej. Dn. 28 XI t. r. Zygmunt August nakazał szlachcie pow. nowogródzkiego, aby w związku z rozdaniem ziem należących niegdyś do zamku nowogródzkiego okazywała tytuły własności przed woj. nowogródzkim Pawłem Sapiehą, a w razie jego nieobecności przed S-ą. W r. 1563 został S. wyznaczony do rewidowania placów w Nowogródku wydzielonych dla osiedlających się w tym mieście Żydów. Z kolei w lipcu 1565 przebywał S. z tytułem rewizora hospodarskiego na terenie dzierżawy szowleńskiej (zapewne szawelskiej?), zarządzając nią z ramienia skarbu lit., a być może przeprowadzał jednocześnie rewizję dochodów tego starostwa. W przeciwieństwie do swego brata Dymitra funkcję rewizora sprawował S. sporadycznie. Jeszcze tylko wiosną 1568 wysłany wspólnie z dworzaninem królewskim Mikołajem Grocholskim, w celu skontrolowania robót leśnych w puszczach poniemońskich, informował króla o bezprawnym uczestnictwie mieszczan wileńskich w rabunkowej eksploatacji tych puszcz. W rezultacie Zygmunt August wydał list zabraniający użytkowania ich bez specjalnego pozwolenia królewskiego.
Jesienią 1567 S. uczestniczył w gronie sług podkanclerzego lit. Ostafiego Wołłowicza w wyprawie radoszkowickiej; w imieniu swoim i brata Dymitra stawił do popisu w obozie dn. 7 X t. r. poczet złożony z sześciu konnych i trzech pieszych żołnierzy (z dóbr niedzielnych: Nedyngi, Radki i Sereje, leżących w pow. trockim, oraz z Żyżmor i pozostającego w jego opiece Wojgowa w pow. kowieńskim). W r. 1569 wspólnie z bratem dochodził strat poniesionych w wyniku zabrania gruntów z dóbr Nedyngi i Radki i przyłączenia do star. mereckiego. W r. 1570 w imieniu swoim i brata zgłosił on pretensje do 32 włók ziemi, na których w czasie pomiary włócznej osadzono wsie Powole i Orczuny, przyłączone do dzierżawy żyżmorskiej (pow. trocki). Pretensje te nie zostały wówczas rozpatrzone. Powołany ponownie we wrześniu 1591 w związku z tą sprawą sąd komisarski rozpatrywał roszczenia S-y i pozostających pod jego opieką dwóch bratanic. Wprawdzie tytuły prawne S-y do tych ziem zostały wówczas uznane, lecz przeciw zwróceniu mu gruntów wniósł ostry sprzeciw Krzysztof Radziwiłł, woj. wileński i dzierżawca żyżmorski. Po śmierci brata Dymitra przejął S. zapewne Nedyngi i Radki w pow. trockim.
Nowy rozdział w działalności publicznej S-y rozpoczął się w początkach panowania Stefana Batorego. Najwcześniej w 2. poł. 1576 r. lub w r. n. otrzymał on przywilej królewski na urząd sędziego ziemskiego trockiego. Wg podanej przez samego S-ę informacji, na tym urzędzie był on przez «kilka i dwadzieścia lat […] strzegąc sprawiedliwości ś[więtej] i służąc Ich Mciom Panom braci […] bez odwłoki żadnej». Po tak długiej służbie publicznej ze względu na sędziwy wiek oraz złe zdrowie S. zrezygnował z urzędu sędziego, informując o tym woj. trockiego Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła «Sierotkę» listem datowanym 13 VI 1599. Sejmik elekcyjny na wakujący po nim urząd złożono w Trokach na 2 IX t. r.
S. był wyznawcą prawosławia i członkiem bractwa Św. Trójcy w Wilnie. Wraz z innymi przedstawicielami prawosławnej szlachty lit. 24 VI 1594 podpisał instrukcję dla posłów wysłanych przez to bractwo na synod do Brześcia Lit. Nie wiadomo czy później był zwolennikiem unii z Kościołem rzymskokatolickim. Zmarł prawdopodobnie niedługo po rezygnacji z urzędu, przed 1 IX 1603.
Z małżeństwa z Katarzyną «Kuncówną» (może Kuncewiczówną?) pozostawił S. syna Jana, posła trockiego na sejm w r. 1603, oraz prawdopodobnie dwie córki: Annę, zamężną za star. rohaczewskim Hieronimem Maksymilianem Strawińskim, oraz Zofię, małżonkę Baltazara Strawińskiego, ciwuna trockiego.
Dworzaczek; Labarre de Raillicourt D., Histoire des Sapieha, Paris 1970; Sapiehowie; – Charlampovič K., Zapadnorusskija pravoslavnyja školy XVI i načala XVII veka, Kazan’ 1898 s. 283; – Akty Vil. Archeogr. Kom., XXX; Archeografičeskij Sbornik Dokumentov, II; Archiwum domu Sapiehów, Wyd. A. Prochaska, Lw. 1892; Russkaja istoričeskaja biblioteka, Pet. 1915 XXXIII (Popisy wojska lit.) kol. 446, 492–3; Zbiór dawnych dyplomatów i aktów miast Wilna, Kowna, Trok, prawosławnych monasterów, cerkwi, Wil. 1843 II 148; – AGAD: Arch. Radziwiłłów, Dz. II ks. 4 s. 115, 137–139, 210–211, Sumariusz Metryki Lit. VI k. 22v; AP w Kr., Oddział na Wawelu: Arch. Młynowskie Chodkiewiczów nr 949 (bez pag.) i nr 976 (bez pag.), Zbiory Rusieckich rkp. 70 s. 3; B. Czart.: rkp. 1352 s. 282 (Herbarz lit. W. Kojałowicza tzw. Nomenclator z r. 1658); Central’nyj gosudarstvennyj archiv drevnich aktov w Moskwie: fond 389, Metryka Lit. nr 531 k. 103v., nr 532 k. 73–74v.; – Mater. Red. PSB: Skorowidz Sapiehów, oprac. przez Eustachego S. Sapiehę.
Henryk Lulewicz