Mościcki Bolesław Euzebiusz (1877–1918), pułkownik WP, pierwszy dowódca Pułku Ułanów Krechowieckich. Ur. 14 XII w Wysokiem Mazowieckim, pochodził z drobnej szlachty, był synem Ludwika, uczestnika powstania styczniowego, i Pauliny z Zarębów. Uczęszczał do gimnazjum w Łomży, ale nauki nie ukończył. Ok. r. 1893 rozpoczął praktykę górniczą w Zagłębiu Dąbrowskim, jednocześnie podjął samokształcenie, które umożliwiło mu złożenie egzaminu uprawniającego do odbycia jednorocznej ochotniczej służby wojskowej w armii rosyjskiej. Pełnił ją w Starokolskim Batalionie Zapasowym, skąd został skierowany do szkoły piechoty w Czugujewie i ukończył ją w stopniu chorążego. W r. 1902 na własną prośbę został przeniesiony do oddziału kawalerii w Zaamurskim Okręgu Straży Granicznej (Mandżuria). Uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej (1904–5) jako porucznik jednego z konnych oddziałów zaamurskich. Po zakończeniu wojny dowodził szwadronem kawalerii, wydzielonym do walki z tunguską partyzantką. W l. 1911–13 kształcił się w oficerskiej szkole kawalerii w Petersburgu i ukończył ją jako rotmistrz. Od kwietnia 1915 uczestniczył w działaniach pierwszej wojny światowej. Wyróżnił się wkrótce jako dowódca szwadronu 2 Zaamurskiego Pułku Kawalerii w boju pod Horodenką i został odznaczony oficerskim Krzyżem Św. Jerzego. Podczas następnych działań wojennych uzyskał wiele rosyjskich odznaczeń bojowych, a w czerwcu 1916 otrzymał złotą szablę za szarżę konną pod Neterpincami. Wkrótce potem został awansowany do stopnia podpułkownika i objął zastępczo dowództwo pułku. Wczesną wiosną 1917 został mianowany pułkownikiem i dowódcą 1 Zaamurskiego Pułku Kawalerii.
Kiedy zaczęto tworzyć wojskowe jednostki polskie, M. objął 19 VII 1917 dowództwo Pułku Ułanów Polskich. Dn. 24 VII t.r. na czele pułku powstrzymał pod Krechowcami natarcie wojsk niemieckich ścigających 11 dyw. piechoty rosyjskiej. Sukces ten zadecydował o przyjęciu przez pułk miana «Krechowiecki». Następnie M. dowodził pułkiem w czasie walk odwrotowych armii rosyjskiej na linię Zbrucza i podczas walk na froncie rumuńskim, a od 15 IX 1917 kwaterował wraz z pułkiem w Dukorze koło Mińska na Białorusi i podlegał dowódcy I Korpusu Polskiego. W styczniu i lutym 1918 dowodził 1 Pułkiem Ułanów Krechowieckich podczas walk, jakie I Korpus Polski toczył z siłami zbrojnymi Rosji Radzieckiej. Dn. 11 II stanął na czele delegacji wysłanej z Bobrujska do Rady Regencyjnej i wyruszył do Warszawy z eskortą szwadronu ułanów. Dn. 17 II stoczył ostatnią potyczkę pod Łopatyczami, po czym odesłał szwadron do Bobrujska, a sam w przebraniu podjął próbę przedarcia się przez linię frontu. Zginął 18 II 1918 w rejonie leśniczówki Dub koło Łunińca. W kilka dni później zwłoki M-ego zostały odszukane przez specjalną ekspedycję, przewiezione do Mińska i złożone w podziemiach tamtejszej katedry. W r. 1921 prochy M-ego zostały sprowadzone do kraju, najpierw złożone na terenie koszar 1 Pułku Ułanów Krechowieckich w Augustowie, a następnie przewiezione do Warszawy i pochowane 26 VIII 1921 w podziemiach kościoła Św. Krzyża przy ul. Krakowskie Przedmieście. Znajdowała się tam jego płyta nagrobna, wykonana wg projektu Antoniego Madeyskiego z r. 1922, zniszczona w r. 1944; tablica zastępcza została wmurowana w tym samym miejscu w r. 1958. M. był pośmiertnie odznaczony Krzyżem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości z Mieczami i Krzyżem Walecznych. Rodziny nie założył.
Portret przez Konstantego Górskiego (olej., W. 1931) w Muz. Wojska Polskiego w W.; Portret konny przez Mikołaja Wisznickiego (akwarela, Londyn 1952) w Instytucie Polskim i Muz. im. Gen. Sikorskiego w Londynie; Fot. obu portretów w Materiałach Red. PSB; – Enc. Wojsk.; – Koźmiński K., Kamienie na szaniec, Lw.–W. 1937 s. 79–91 (fot. portretu); Księga jazdy polskiej, W. 1938; Lipiński W., Walka zbrojna o niepodległość Polski 1905–1918, W. 1935; Litewski J., Dziewanowski W., Dzieje 1 Pułku Ułanów Krechowieckich, W. 1932 s. 61 i n., 132; Wrzosek M., Polskie korpusy wojskowe w Rosji w latach 1917–1918, W. 1969; Wysocki L., Krechowce, „WTK” 1967 nr 31 (fot.); – „Ilustr. Pol.” („Placówka") 1918 nr 12, 1919 nr 3; „Kur. Warsz.” 1921 nr 230, 232; „Żołnierz Pol.” 1921 nr 53 s. 8 (fot.), nr 54 s. 8–9, 15 (wspomnienie pośmiertne, sprawozdanie z pogrzebu); – Paraf. Wysokie Mazowieckie: Metryka chrztu.
Mieczysław Wrzosek