Bolesław, ks. niemodliński († ok. 1362–65), najstarszy z synów Bolesława I opolskiego i Grzymisławy, urodził się około r. 1293. W spuściźnie po ojcu otrzymał ziemię niemodlińską, która odtąd stanowiła osobne księstwo w jego linji; nadto do dzielnicy jego należał Wieluń. Od początku swego panowania brał B. czynny udział w bratobójczych walkach, jakie w tym czasie na Śląsku gorzały, stojąc zawsze wiernie po stronie czeskiego obozu. W r. 1325 ożenił się B. z Ofką, córką Henryka VI, co pchnęło go w wir walki z Łokietkiem, w której utracił na rzecz Polski 1326 r. ziemię wieluńską. W następnym roku jeden z pierwszych złożył niemodliński książę w Opawie (18 II 1327) hołd Janowi Luksemburskiemu, z którym pod koniec 1328 ruszył do Prus, by wziąć czynny udział w rejzie krzyżacko-luksemburskiej na Żmudź zimą 1328–29. Razem z Janem powrócił B. na Śląsk, bawił przeważnie na jego dworze; wierny satelita możnego króla, stale występuje między świadkami na dokumentach króla Jana, wystawianych czy we Wrocławiu, w Pradze czy w Trenczynie. Wierna służba B-a nie skłoniła jednak króla czeskiego do nadania mu osieroconego księstwa raciborskiego, o które B. zabiegał, a jedynym sukcesem terytorjalnym księcia było nabycie od Jana ziemi prudnickiej za 2.000 grzywien 6 I 1337; ziemia ta, włączona do księstwa, należeć odtąd miała stale do ziemi śląskiej. Śmierć Jana Luksemburskiego nie zmieniła politycznej orjentacji niemodlińskiego księcia, który z równą wiernością odnosił się do Karola IV, bawiąc często na dworze królewskim; przy boku władcy spotykamy się z nim nawet na koronacji w Rzymie w r. 1355. Daty śmierci B-a nie zdołano ustalić; nastąpić musiała w latach między 1362 a 1365.

Weltzel A., Geschichte d. edlen Geschlechts v. Praschma, Ratibor 1883; Historja Śląska, Kr. 1933–6, I, III; Script. Rer. Pruss., I 215; Grünh.-Markgr., I–II; Cod. Sil., I, IV, VI, XVIII, XXII, XXIX, XXX, XXXIII.

Karol Piotrowicz