Korotyński Bruno Wincenty (1873–1948), dziennikarz, kolekcjoner. Ur. w Warszawie 20 I, był synem poety i dziennikarza Wincentego i Stanisławy z Jakubowiczów, bratem Władysława Rajnolda i Ludwika Stanisława. Fizycznie upośledzony, otrzymał K. tylko domowe wykształcenie; po śmierci ojca w r. 1891 wciągnięty do pracy zarobkowej, początkowo w Bibliotece Krasińskich, potem w redakcji „Przewodnika Katolickiego”, publikował swe pierwsze artykuły w „Wiśle”. Zdradzał nadto duże zamiłowania ludoznawcze, czego wyrazem była współpraca z redakcją „Światowita”, zaś od r. 1897 ze „Słowem”, gdzie poznał B. Prusa i H. Sienkiewicza. Od r. 1604 na stale związał się z „Kurierem Warszawskim”, początkowo jako długoletni redaktor wydania porannego, a następnie działu krajowego. Pisywał też w „Bluszczu”, „Gazecie Warszawskiej”, „Kronice Rodzinnej”, „Ateneum”,,, Świecie Ilustrowanym”, ogłosił parę broszur, np. Konstytucja 3 maja (W. 1916), Rzeź Pragi (W. 1924), Trzeci Maja. Najuroczystsze święto w Polsce (W. 1926). W r. 1924 odziedziczył po starszym bracie Władysławie zbiór cennych varsavianów, który połączył z własnym księgozbiorem i stale uzupełniał, zwłaszcza przez systematyczne gromadzenie wycinków prasowych oraz autografów. Działał w Polskim Czerwonym Krzyżu i komitecie Kasy Literackiej oraz innych organizacjach zawodowych. Wojna 1939 r. wytrąciła K-ego z pracy dziennikarskiej. Wywieziony po powstaniu z Warszawy 6 X 1944 r., od r. 1945 zamieszkał w Zabrzu, z rzadka publikując w prasie (np. Wspomnienie o B. Prusie, „Dzien. Lud.” 1945 nr 74), na nowo zbierał wycinki i spisywał O ludziach i rzeczach wspomnienia (nieukończone). Ocalone varsaviana znalazły się w Wojewódzkim Archiwum Państwowym m. st. Warszawy jako Teki Korotyńskich. Obfita korespondencja ojca i braci uległa zniszczeniu. Zmarł w Zabrzu 18 V 1948 r., pochowany w Warszawie. Ożeniony w r. 1909 (30 X) z Władysławą Kowalczyk (zm. 1962), pozostawił troje dzieci, w tym syna Henryka, dziennikarza.

Fot. w posiadaniu rodziny; – Bibliografia Warszawy, W. 1958–64 I–II; W. Enc. Ilustr.; – Budrewicz O., Sagi warszawskie, W. 1967 (podob.); – „Prasa” 1948 nr 14–5 s, 14 (nekrolog W. Zyglarskiego); „Życie Warsz.” 1948 nr 137; – Arch. Państw. w W.; – Informacje rodziny.

Stanisław Herbst