Karnkowski Dadźbog (Teodor) h. Junosza (1573–1617), rotmistrz, deputat na Trybunał Koronny. Syn Piotra, podkomorzego płockiego, i Anny Moszczeńskiej, synowiec Stanisława prymasa. W r. 1598 zapewne już był dworzaninem królewskim i uczestniczył w wyprawie Zygmunta III do Szwecji, w 1599 był deputatem ziemi dobrzyńskiej na Trybunał Koronny, w 1600 wyróżnił się w wyprawie wołoskiej, dowodząc pościgiem po bitwie pod Bucou. Na czele roty usarskiej w 200 koni uczestniczył w kampanii inflanckiej Zamoyskiego w r. 1601/2 i dowodził pułkiem złożonym z opóźnionych rot, który konwojował artylerię i przeprawiał przez rzekę Gawję. W r. 1604 otrzymał starostwo bobrownickie. Na sejmie 1605 r. jako poseł z ziemi dobrzyńskiej, reprezentował antyregalistyczną opozycję i miał zatarg z regalistycznymi posłami z woj. sieradzkiego. W r. 1607 dostał starostwo dobrzyńskie. W tym czasie poślubił Katarzynę z Konarskich Zborowską, wdowę (od r. 1604/5) po kasztelanie gnieźnieńskim Janie. Sejm 1611 r. powołał go do komisji dla uporządkowania ziem odebranych i pertraktacji z Moskwą. W r. 1614 został wojewodą dorpackim (in partibus) i starostą odolanowskim. Właściciel licznych posiadłości w woj. kaliskim, wyzbył się w r. 1616 starostwa bobrownickiego. W tych latach owdowiawszy, ożenił się powtórnie z Gryzeldą Sobieską, córką Marka wojewody lubelskiego, która po śmierci K-ego poślubiła Jana Rozrażewskiego. K. przeszedłszy na pozycje regalistyczne nie prowadził intensywnego życia politycznego. Po latach wojennych zajął się gromadzeniem majątku. Jerzy Tyszkiewicz, prowincjał litewski jezuitów, dedykował K-emu pismo polemiczne, broniące nauki jezuickiej, pt. „Vindiciae doctrinae Societatis Jesu a calumnis Patroni Torunensium Anonymi” (Cracoviae 1616). Zmarł K. w r. 1617, nie pozostawiwszy potomstwa, pochowany w kościele Jezuitów w Kaliszu.
Epitafium w kościele pojezuickim w Kaliszu; – Estreicher, XXXI; Boniecki; Niesiecki; Uruski; Wolff, Senatorowie W. Ks. Lit. (błędnie); – Herbst S., Wojna inflancka, W. 1938; Korzon T., Dzieje wojen i wojskowości w Polsce, Lw.–W.–Kr. 1923 II; Strzelecki A., Sejm z r. 1605, Kr. 1921; – Starowolski, Monumenta Sarmatarum; Vol. leg., III 1; – AGAD: Arch. J. Zamoyskiego s. I t. XII.
Stanisław Herbst