Przedwój Dzierżykrajowic (zm. między r. 1322 a 1324), kanonik i oficjał poznański, prepozyt płocki. Pochodził z rodziny osiadłej w okolicach Międzychodu nad Wartą. Był synem Dzierżykraja, miał pięciu braci: Krzywosąda, Mrokotę, Gotarda, Mikołaja i Bartłomieja.
Pierwsza znana nam informacja o P-oju pochodzi z r. 1297, był już wówczas kanonikiem katedralnym poznańskim. Dn. 11 VI 1306 P. za zgodą braci nadał kościołowi poznańskiemu dwie części wsi Bielsko pod Międzychodem, jako rekompensatę za szkody wyrządzone temu kościołowi przez nieżyjącego już brata Krzywosąda, który został pozbawiony pogrzebu. Na urząd oficjała poznańskiego P. awansował przed 5 II 1310. Jako oficjał był świadkiem dokumentu, w którym Andrzej Zaremba, bp poznański, uposażył altarię w kościele katedralnym w Poznaniu. Stracił ten urząd między 5 II 1310 a 12 XI 1311, kiedy oficjałem został Domarad. W l. n. kontynuował działalność już w kapitule płockiej.
Po 2 VIII 1312 a przed 22 XI 1316 P. został archidiakonem płockim. Dn. 22 XI 1316 był świadkiem nadania Strubin Arnoldowi, dziekanowi orszymowskiemu, przez Jana h. Nałęcz, bpa płockiego. Po wstąpieniu Floriana Leszczyca na biskupstwo płockie między 26 V a 23 XI 1318 P. awansował na prepozyturę płocką. Pierwszym dyplomem, na którym z takim tytułem występuje, jest dokument z 10 VII 1319. P. uczestniczył wówczas w zawarciu ugody między bpem płockim Florianem a Anastazją i jej synami Władysławem i Bolesławem, książętami dobrzyńskimi (ugoda dotyczyła ustalenia nowej wysokości dziesięciny ze wsi założonych na prawie niemieckim i znajdujących się w ziemi dobrzyńskiej). Ostatni raz świadkował on jako prepozyt płocki na dokumencie z 29 VI 1322, w którym bp Florian nadał prawo niemieckie wsi Grążawy. P. zmarł między 29 VI 1322 a 2–4 I 1324, kiedy prepozytem płockim został Klemens h. Pierzchała.
Bieniak J., Wiec ogólnopolski w Żarnowie 3–7 VI 1319 r., a geneza koronacji Władysława Łokietka, „Przegl. Hist.” R. 64: 1973 s. 474; Nowacki, Dzieje archidiecezji pozn., II 225; Pakulski J., Siły polityczno-społeczne w Wielkopolsce w I poł. XIV w., Tor. 1979; – Cod. Pol., II nr 477; Kod. Wpol., II 902, 931, III 2042; Preuss. Urk.-buch, II nr 382; Regesta dokumentów mazowieckich z lat 1248–1345, Wyd. E. Suchodolska, W.–Ł. 1980; Triginta Documenta Ecclesiae Cathedralis Plocensis (1230–1317), Wyd. B. Kętrzyński, Lw. 1888; – B. Narod.: Kopiarz czerwiński, BOZ 70 s. 85–86; – Radzimiński A., Kapituła katedralna płocka w I poł. XIV w., Tor. 1981 (mszp. pracy magisterskiej).
Andrzej Radzimiński