Klemensiewicz Edmund Antoni Józef (1839–1916), notariusz, poseł na Sejm Krajowy. Ur. 16 IX w Bochni, syn urzędnika salin Wincentego i Teofili Borzęckiej. W r. 1851 rozpoczął naukę gimnazjalną w Bochni, w 1852 przeniósł się do Gimnazjum Św. Anny w Krakowie i tam w r. 1859 złożył egzamin dojrzałości. W l. 1859–63 studiował prawo na UJ. Z początkiem lutego 1863 r. udał się do obozu w Ojcowie i wstąpił do oddziału żuawów Franciszka Rochebrun. K. wziął udział w wyprawie na Miechów (17 II 1863); został ranny i wzięty do niewoli. Przebywał w więzieniach Miechowa, Kielc i Radomia. W początkach lipca 1863 r. został skazany wyrokiem sądu na zesłanie. Po krótkim pobycie w cytadeli warszawskiej wywieziono K-a do Tobolska. Stamtąd wyruszył etapami przez Krasnojarsk do miejscowości Pinczuga nad rzeką Angarą w okręgu jenisejskim, dokąd przybył w grudniu 1863 r. Na zesłaniu w Pinczudze spędził rok, prowadząc m. in. zajazd z wyszynkiem. Swe przygody opisał później (1903) we wspomnieniu pt. Pomiędzy Tunguzami, opublikowanym w pracy zbiorowej „W 40 rocznicę powstania styczniowego 1863–1903” (Lw. 1903 s. 201–4). Na skutek interwencji posłów krakowskich w wiedeńskiej Radzie państwa został ułaskawiony w styczniu 1865 r. Z Syberii powrócił do Krakowa i za zgodą Prezydium Namiestnictwa został przyjęty na uniwersytet. Studia ukończył w II semestrze r. akad. 1864/5. Po odbyciu praktyki (do 1869) jako auskultant Wyższego Sądu Krajowego w Krakowie, był początkowo adiunktem Sądu Obwodowego w Nowym Sączu (1870–2). Dn. 18 VII 1872 r. K. uzyskał w Krakowie nominację na notariusza, a w r. 1873 przeniósł się do Grybowa jako notariusz tamtejszego Sądu Powiatowego oraz Sądu Obwodowego w Nowym Sączu. W r. 1886 został ponadto zastępcą członka, a od r. 1889 członkiem Izby Notarialnej w Krakowie.

W r. 1874 K-a wybrano do Rady Powiatowej w Grybowie z grupy gmin miejskich. W r. 1883 został także członkiem Wydziału Powiatowego, a w l. 1886–95 był zastępcą prezesa Wydziału. Po utworzeniu w r. 1896 Wydziału Okręgowego w Grybowie K. pełnił funkcje zastępcy delegata do r. 1901. W dn. 2 VII 1889 r. został wybrany posłem na Sejm Krajowy z kurii gmin wiejskich okręgu wyborczego grybowskiego. Mandat poselski piastował przez dwie kadencje Sejmu do r. 1901. K. był członkiem komisji prawniczej Sejmu (w l. 1889–93 był drugim, a w l. 1894–1901 jedynym sekretarzem tejże komisji), członkiem komisji petycyjnej (od r. 1889, w l. 1894–1901 był jej przewodniczącym), a także komisji komasacyjnej (od 1897), górniczej (od 1898), gospodarstwa krajowego (od 1899) oraz od r. 1900 zastępcą przewodniczącego komisji reformy agrarnej. W l. 1898–1901 pełnił także obowiązki tzw. rewidenta sejmowego.

Poglądy polityczne K-a zbliżyły go do grupy «lewicy sejmowej», której przewodniczył Tadeusz Romanowicz. K. wielokrotnie zabierał głos w Sejmie w sprawach bieżących związanych z podniesieniem stanu gospodarki powiatu grybowskiego i potrzeb jego mieszkańców (np. poprawy stanu dróg, regulacji rzek, pomocy pogorzelcom czy podniesienia stanu zdrowotności w powiecie). Występował o przyznanie kredytów i subwencji, a także ulg podatkowych. W r. 1897 przeniósł się do Krakowa, gdzie był członkiem Izby Notarialnej dla Okręgu Sądu Krajowego Krakowskiego, a od 6 VI 1908 r. został prezesem Izby. W r. 1900 wszedł w skład Wydziału Wielkiego Kasy Oszczędności M. Krakowa, w r. 1914 był zastępcą dyrektora, a w l. 1915–6 prezesem Dyrekcji Kasy. K. należał do Tow. Demokratycznego w Krakowie, związanego z „Nową Reformą”, a kierowanego przez Jana Rottera. Towarzystwo wysunęło K-a w r. 1903 do Rady Miejskiej, w której był także zastępcą przewodniczącego sekcji prawniczej rady. Mandat w Radzie Miejskiej piastował aż do śmierci. Objął także przewodnictwo po J. Rotterze w Tow. Demokratycznym (1905–7). Otrzymał również godność członka honorowego towarzystwa. Jedną z inicjatyw towarzystwa było założenie w r. 1892 Tow. Szkoły Ludowej (TSL). K. był żywo związany z TSL jako członek założyciel (wraz z Adamem Asnykiem) I Koła Panów TSL w Krakowie oraz jako członek Zarządu Głównego TSL, któremu przez wiele lat służył bezinteresownie radą jako notariusz, a w testamencie zapisał na cele towarzystwa swą kamienicę przy ul. Św. Anny nr 5, gdzie od września 1917 r. miał siedzibę Zarząd Główny TSL. K. był w l. 1897–1916 członkiem Tow. Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. Należał również do organizacji «Sokół». W czasie pierwszej wojny światowej K. wyjechał z Izbą Notarialną do Ołomuńca. Powrócił do Krakowa w lutym 1916 r. ciężko chory na serce. Zmarł 7 VII 1916 r. w Krakowie; pochowany na cmentarzu Rakowickim. Został odznaczony Orderem Żelaznej Korony III kl. K. ożenił się 3 IV 1869 r. w Wieliczce z Amalią Loesch (1844–1908), wiceprzewodniczącą zarządu Koła Pań TSL w Krakowie. Jej imię nosiła ochronka dla dzieci TSL na Grzegórzkach w Krakowie. Klemensiewiczowie mieli jedną córkę Olgę (ur. 4 I 1877 w Grybowie), późniejszą żonę lekarza powiatowego w Grybowie Wojciecha Kurzyńca.

Fot. z ok. r. 1914 w Zbiorze Ikonograficznym Arch. Państw. w Kr. Dz. A. Nr. I/178; – Kozłowski E., Bibliografia powstania styczniowego, W. 1964; Oesterr. Biogr. Lexikon; – Janik M., Dzieje Polaków na Syberii, Kr. 1928; Japa S., Notarjat Galicyi zachodniej, Tarnów 1909 s. 3–5; Kraków – rozszerzenie granic 1909–1915 (Praca zbiorowa), Wyd. K. Rolle, Kr. 1931 s. 109 (fot.); Tokarz W., Kraków w początkach powstania styczniowego i wyprawa na Miechów, Kr. 1914 II (fot.); – Kalendarz Towarzystwa Szkoły Ludowej na rok 1908–1911, Kr. 1907–1910; Limanowski B., Pamiętniki (1907–1919), Oprac. J. Durko, W. 1961 III; Spraw. stenogr. Sejmu Krajowego Galicyjskiego, Period 6–7, Lw. 1889–1901; Sprawozdanie Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa za rok 1916, Kr. 1916 s. 18, 41; Sprawozdanie Zarządu Głównego Towarzystwa Szkoły Ludowej za lata 1914 i 1915, Kr. 1916 s. 11, XXXVIII; toż, za rok 1917, „Przew. Oświat.” R. 18: 1918 nr 3 s. 5, 21; Szematyzmy Król. Galicji; Zamknięcie rachunków Kasy Oszczędności Miasta Krakowa 1908–1915, Kr. 1909–1916; – Nekrologi (K-a i żony Amalii): „Czas” R. 61: 1908 nr 269 s. 4, nr 272 s. 3, R. 69: 1916 nr 338 s. 3, nr 339 s. 1; Kalendarz Krak. J. Czecha, Kr. 1917 LXXXVI 91; „Nowa Ref.” R. 35: 1916 nr 337 s. 1; – Arch. Państw. w Kr.: Spis ludności Krakowa z 31 XII 1900 r. Dzielnica I tom 1 poz. 72–73, rkp. GLN 185 (Spis uczniów, którzy w Gimnazjum św. Anny egzaminy dojrzałości składali 1851–1931), GLN 189 (Matury Gimnazjum Św. Anny 1858–1860); Arch. UJ: rkp. S II 22 (Einrichtungsprotokoll d. Rectors Jagell. Univ. v. J. 1865), S II 96–98 (Katalogi uczniów UJ 1858–1865), S II 450 (Rodowody studentów 1859–1861), S II 634 (Wpisy studentów 1850–1918); Liber bapt. Par. S. Nicolai Eppi in Bochnia, A. 1839 s. 104; Liber copul. Par. S. Clementis in Wieliczka, t. VI s. 377.

Wiesław Bieńkowski