Sybilska z Konwerskich Eleonora, w zakonie Maria Monika (1824–1911), felicjanka, organizatorka i przełożona pierwszej amerykańskiej prowincji Zgromadzenia Sióstr św. Feliksa z Kantalicjo.
Ur. 21 II w Warszawie, była córką Mikołaja Konwerskiego i Elżbiety ze Śliwińskich. Miała brata Wawrzyńca Franciszka (1819–1900), augustianina, a od r. 1839 kapucyna, o imieniu zakonnym Albin.
Nauki początkowe pobierała Eleonora w domu pod kierunkiem matki. Następnie uczyła się na Wyższej Pensji Laury z Brzezińskich Guerin w Warszawie, m.in. pod opieką Stanisława Jachowicza. Po ukończeniu pensji ok. r. 1842 poślubiła Bolesława Sybilskiego i prawdopodobnie zamieszkała na Żmudzi. Po śmierci męża ok. r. 1855 wróciła S. do Warszawy, gdzie przystąpiła do grupy tercjarek franciszkańskich, działających przy kościele p. wezw. Przemienienia Pańskiego pod opieką kapucyna Honorata Koźmińskiego. Dn. 28 VII 1856 wstąpiła w Warszawie do Zgromadzenia Sióstr św. Feliksa z Kantalicjo (CSSF), tzw. felicjanek, założonego rok wcześniej przez Marię Angelę (Zofię Kamilę) Truszkowską. Z powodu zobowiązań wobec syna nie została jednak dopuszczona do obłóczyn i musiała opuścić zgromadzenie. Po umieszczeniu syna w jednym z męskich konwiktów i uzyskaniu zgody bp. żmudzkiego Macieja Kazimierza Wołonczewskiego wróciła 1 II 1860 do zgromadzenia. Dn. 14 IX 1861 przyjęła habit i imię zakonne Monika, a w r.n., podobnie jak inne siostry, przybrała także imię Maria; 14 IX 1862 złożyła pierwsze śluby zakonne. Pracowała kolejno w przytułku w Różance (pow. włodawski), Domu Schronienia Opieki NMP (Zakładzie Magdalenek) w Warszawie jako przełożona i dyrektorka oraz w przytułku w Siedlcach (przełożona). Wybrana w lipcu 1864 na radną generalną, wróciła do domu centralnego w Warszawie. Gdy za działalność felicjanek podczas powstania styczniowego władze rosyjskie 17 XII 1864 zamknęły zgromadzenie, S. przeniosła się z siostrami gałęzi klauzurowej do Łowicza; połączono tam siostry z bernardynkami w klasztor etatowy. S. z siostrą Augustyną (Gabrielą Bielawską) zamieszkała poza klasztorem i jako kurierka ułatwiała założycielce zgromadzenia Truszkowskiej kontakty z felicjankami gałęzi czynnej, rozproszonymi na terenach Król. Pol. i Galicji. Dn. 1 IX 1865 felicjanki otrzymały zezwolenie na zorganizowanie zgromadzenia w Galicji. S. przeniosła się do Krakowa, gdzie rozpoczęto budowę domu macierzystego przy ul. Smoleńsk. W l. 1866–8 pełniła tam również funkcje kwestarki, ekonomki generalnej oraz mistrzyni sióstr drugiego chóru. Należała do współredaktorek pierwszych konstytucji Zgromadzenia. W r. 1867 podjęła wspólnie z siostrą Augustyną nieudaną próbę zorganizowania placówki felicjanek w Poznaniu. Przez pewien czas zastępowała przełożoną domu macierzystego w Krakowie. W l. 1871–4 była przełożoną domu lokalnego p. wezw. św. Heleny we Lwowie, który prowadził sierociniec i zakład dla dziewcząt. W czasie epidemii cholery w r. 1873 na prośbę władz miejskich zarządzała szpitalem dla dotkniętych chorobą.
W sierpniu 1874 Kapit. Generalna wybrała S-ą oraz siostry: Kajetanę (Aleksandrę Jankiewicz), Wacławę (Olimpię Zubrzycką), Rafaelę (Katarzynę Swożeniowską) i Wincentynę (Kałwę) do pomocy ks. Józefowi Dąbrowskiemu w pracy duszpasterskiej wśród Polonii amerykańskiej. Dn. 20 XI t.r. przybyła z siostrami do miejscowości Polonia w stanie Wisconsin (drugiego co do wielkości skupiska Polaków w USA). Utworzyła tam pierwszy dom p. wezw. św. Klary, a misje felicjanek w USA ukierunkowała na działalność oświatowo-wychowawczą. W grudniu otworzyła w Polonii nowicjat oraz szkołę z internatem dla kandydatek do zgromadzenia, a następnie sierociniec p. wezw. Najświętszego Serca Jezusa. Była w Polonii przełożoną prowincjalną, ekonomką i pierwszą mistrzynią nowicjatu. W miejscowej parafii współzałożyła Bractwo Ołtarza dla niewiast, Związek Czcicieli Najświętszego Sakramentu dla mężczyzn, Sodalicję Matki Bożej Różańcowej oraz Sodalicję Panien. Po złożeniu w r. 1877 ślubów wieczystych otrzymała prerogatywy przełożonej pierwszej amerykańskiej prowincji felicjanek p. wezw. Ofiarowania NMP. W r. 1882 przeniosła główną siedzibę felicjanek wraz z nowicjatem i sierocińcem do Detroit, a dom w Polonii pozostawiła jako placówkę lokalną z sierocińcem dla chłopców. Z pomocą ks. Dąbrowskiego, mianowanego na jej prośbę kapelanem wspólnoty felicjańskiej w USA, otworzyła t.r. w Detroit seminarium nauczycielskie dla sióstr. Planując założenie drugiej amerykańskiej prowincji felicjanek, nabyła ok. r. 1892 w Buffalo od ks. Jana Pitassa posiadłość na przedmieściu Cheektowaga.
Podczas urzędowania S-iej jako przełożonej prowincjalnej, felicjanki podjęły pracę na 45 placówkach w dziewięciu stanach USA (Wisconsin, Illinois, Michigan, Indiana, New York, Pennsylwania, Ohio, Maryland, Massachusetts). Nazywana fundatorką polskich szkół parafialnych w Ameryce, przyczyniła się S. do rozwoju 47 polonijnych parafialnych szkół podstawowych i średnich, które zaopatrywała w opracowane przez ks. Dąbrowskiego i felicjanki podręczniki. Zainicjowała utworzenie czterech sierocińców oraz podjęcie przez felicjanki pracy w szpitalu i domu opieki w Manitowoc (w stanie Wisconsin). Krytykowano ją za podejmowanie zbyt dużych przedsięwzięć, trudnych do zrealizowania wobec możliwości personalnych sióstr. Opracowała Historię Sióstr Felicjanek w Ameryce (Arch. Sióstr Felicjanek w Livonia, Michigan, box 315.01). Utrzymywała korespondencję z wygnanym arcybp. warszawskim Zygmuntem Szczęsnym Felińskim oraz ks. Bronisławem Markiewiczem, założycielem zgromadzenia michalitów.
W r. 1894 ustąpiła S. z funkcji przełożonej prowincjalnej i w domu prowincjalnym w Detroit podjęła obowiązki ogrodniczki, bibliotekarki oraz infirmerki. Pod koniec życia straciła wzrok. Zmarła 15 IX 1911 w Detroit, została pochowana 17 IX na miejscowym cmentarzu Mont Elliot.
W małżeństwie z Bolesławem Sybilskim miała syna Wacława.
Bole k, Who’s Who in Polish America; Gadacz J. L., Słownik kapucynów, Wr. 1985 I (dot. brata, Wawrzyńca); Lenart M. P., Prowincja krakowska Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny Zgromadzenia Sióstr Felicjanek. Leksykon Domów, Kr. 2004 II cz. 5; – Gabalski J. A., Matka Maria Monika, Fel., „Sodalis” 1946 nr 3, 1947 nr 4–9; Grzadziński F., Mother Mary Monika, w: Fifty Years Felicjan Sisters, Chicago 1960 s. 89; Historia Zgromadzenia SS. Felicjanek na podstawie rękopisów, Milwaukee–Kr. 1932 III 88–114, 201; Wolak R. M., Pillars of the American Foundation (Mother Mary Monica), „Retrospections” 1998 nr 1 s. 13, 17, 1999 nr 2 s. 10, nr 3 s. 14–15 (fot.); Ziolkowski M. J., The Felician Sisters of Livonia, Michigan, First Province in America, Detroit 1984; – Koźmiński H., Pisma, W. 1999 III; Truszkowska M. A., Wybór pism, Rzym 1977 I, II cz. 2; – „Roczniki Zgromadzenia Sióstr Felicjanek” T. 2: 1911 z. 3 s. 122–3 (nekrolog S-iej); „Sodalis” 1955 nr 7 (345) s. 225; – Arch. Domu Generalnego Zgromadzenia SS. św. Feliksa z Kantalicjo w Rzymie: Księga przyjęć do Zgromadzenia, s. 376–7; Arch. Felician Sisters w Livonia, Michigan: Foundations 113 box 32 fol. 4 s. 11 (125th Anniversary, Matka Monika Sybilska), Provincial Ministers, 315.01, box 64, fold. 2, Czelusta P., Matka Maria Monika Sybilska ze Zgromadzenia Sióstr Felicjanek, fundatorka amerykańskich prowincji, Plymouth, Michigen, 1947 (mszp.); Muz. i Arch. Bł. Marii Angeli Truszkowskiej w Kr.: Listy S-iej, m.in. z USA do o. Honorata (kopie), sygn. H XVII 55, notatki do hist. Zgromadzenia, sygn. B II 35.
Małgorzata Janas