Czeczotka-Tłokiński Erazm († 1587), burmistrz krakowski. Wedle Paprockiego rodzina ta wywodzi się z Wielkopolski, prawdopodobnie ze wsi Tłokinia w pow. kaliskim, skąd przeniosła się do Krakowa; Cz. pisał się »z Działoszyc«. Jan Ocieski, kanclerz koronny, przyjął go do swego herbu Jastrzębiec. Cz. był rajcą miejskim od roku 1547, burmistrzem krak. w l. 1548, 1586 i 1575, w latach 1552–7 kilkakrotnym ławnikiem i burgrabią ratusznym. Paprocki podaje o nim, że »był to człowiek możny tak w dobra ruchome jak i pieniądze«. Zapomniał przy tym dodać, że był to człowiek niezmiernie chciwy, zaciekły pieniacz i lichwiarz a przede wszystkim gorący wielbiciel Wenery. Współczesne akta grodzkie prawie na każdej stronicy zapisują gorszące uczynki Cz-ki, a wizyta biskupa Padniewskiego z r. 1568 określa go jako człowieka, który jawnie utrzymuje kilka nałożnic, płodząc z nimi dzieci, utrzymuje w swoim domu łaźnię, w której się z publicznymi dziewkami kąpie, nie pomnąc na wstyd i bojaźń Pańską. Cz. był żonaty z Barbarą Krupczanką, córką Erazma Krupki, wdową po Mikołaju Jaskierze, pisarzu miejskim; dzieci z nią nie miał. Ożenił się z nią, chociaż była od niego starsza, złakomiwszy się na posag 1000 złotych, zapisany jej przez pierwszego męża Jaskiera. Pozbył się jej jednak wkrótce, chcąc zagarnąć ten posag. Z czworga nieślubnych dzieci, urodzonych z niewiasty lekkich obyczajów Hanny Żurackiej, pozostało przy życiu tylko dwoje, tj. Erazm i Jadwiga, legitymowanych na sejmie w r. 1581. Przez różne oszukaństwa i lichwy zgromadził Cz. bardzo znaczny majątek, składający się z kilkunastu domów w Krakowie i dóbr ziemskich w powiecie miechowskim i pińczowskim. W Krakowie posiadał między innymi wspaniały pałac na rogu ulicy św. Anny i Wiślnej, w którym zachowały się do dziś dnia piękne szczegóły architektury renesansowej.
Głośna była swego czasu w Krakowie sprawa zabójstwa Mikołaja Wolskiego, magistra filozofii i nauk wyzwolonych oraz prefekta szkoły św. Ducha. Był to młodzieniec urodziwy i nieobojętny na wdzięki niewieście i na tej drodze spotkał się z Cz., za co gardłem zapłacił. Szczegóły tej afery miłosnej oraz pogwałcenia wszelkiego prawa i sprawiedliwości przez miejski urząd radziecki za sprawą Cz. opisuje obszernie jego krewny Jarosław Wolski w relacji w języku łacińskim, przechowanej w odpisie w zbiorze Marcina Radymińskiego w B. Jag. Cz. umarł 6 IV 1587 śmiercią nagłą; pochowany na cmentarzu kościoła N. P. Marii bez asysty kościelnej jako człowiek przez Kościół wyklęty.
Muczkowski J., Krwawy burmistrz, »Biblioteka Krakowska«, Kr. 1935, nr 86.
Józef Muczkowski