Jachowicz Eryk Józef Wojciech, pseud. Józef z Leszna (1842–1893), dziennikarz. Ur. 21 IV w Warszawie; syn Stanisława, znanego bajkopisarza, i Antoniny z Ośniałowskich. W r. 1861 ukończył gimnazjum realne, a następnie w r. 1867 Szkołę Główną w Warszawie i uzyskał stopień magistra praw i administracji. Mimo zdobytego zawodu prawnika pracował do r. 1871 jako nauczyciel języka polskiego na pensjach i w domach prywatnych, a następnie do r. 1892 jako archiwista w Towarzystwie Kredytowym m. Warszawy. Od r. 1877, tj. od chwili założenia „Kuriera Porannego”, został stałym współpracownikiem tego pisma, niejednokrotnie zastępując redaktora Feliksa Fryze. Współpracował również z redakcją „Gazety Warszawskiej”, pisywał w „Kurierze Codziennym”, „Tygodniku Illustrowanym” i „Bibliotece Warszawskiej”. Tematem jego artykułów były przeważnie sprawy bieżące Warszawy; był powszechnie uznany za dziennikarza najlepiej znającego swoje rodzinne miasto. Poza tymi zajęciami brał też czynny udział w pracach różnych instytucji filantropijnych. Współpracował przy redagowaniu „Niedoli dziecięcych”, wyd. staraniem Miłośników Dziecięcego Wieku (W. 1882). Ponadto był autorem Kalendarzyka dla dzieci na rok przestępny 1884 (W. 1884), broszury Jeszcze jeden głos w sprawie pomnika dla Mickiewicza (W. 1888) oraz był współautorem i redaktorem całości „Ilustrowanego przewodnika po Warszawie wraz z treściwym opisem okolic Warszawy” (W. 1893). Na rok przed śmiercią zrezygnował z pracy w Towarzystwie Kredytowym, chcąc poświęcić się wyłącznie pracy dziennikarskiej. Zmarł 15 II 1893.

„Gaz. Warsz.” 1893 nr 43 s. 3; „Kron. Rodzinna” 1893 s. 160; „Kur. Codz.” 1893 nr 46 s. 3.; „Kur. Poranny” 1893 nr 47 s. 5–6; „Tyg. Illustr.” 1893 VII s. 117 (fot.), 123; – Arch. m. Warszawy: Świdwiński S., Z minionych dni Warszawy. Materiały do rejestru ludzi i faktów (mszp).

Stefania Sokołowska