Rybarski Feliks (1845–1899), nauczyciel, autor prac historycznych. Ur. w Tokarni w pow. kieleckim, był synem Feliksa, dzierżawcy niewielkiego majątku rolnego w Krasocinie koło Kielc, i Izabelli z Sulikowskich.
W l. 1856–64 uczył się R. w Wyższej Szkole Realnej w Kielcach (od r. 1862 nosiła nazwę Gimnazjum Kieleckie) i w r. 1864 zdał maturę. W jesieni 1865 rozpoczął studia filologiczne na Wydz. Historyczno-Filologicznym Szkoły Głównej Warszawskiej. Po likwidacji Szkoły, kontynuował w l. 1869–71 studia filologii słowiańskiej w Cesarskim Uniw. Warsz.; dyplom magisterski otrzymał w czerwcu 1871. Od 13 IX 1874 do śmierci był nauczycielem łaciny i greki w Gimnazjum Kieleckim. Prowadził także stancję dla uczniów. Od września 1879 kierował równocześnie biblioteką szkolną, a w l. 1886–93 był nauczycielem języka i literatury rosyjskiej oraz historii Rosji w kieleckim Seminarium Duchownym. Stefan Żeromski w „Dziennikach” (22 VI 1885) określił go jako «dobrego safandułę zatopionego w swojej wielkości».
Od r. 1874 do końca życia prowadził R. poszukiwania archiwalne w kieleckich archiwach świeckich i kościelnych. W wyniku tych badań opublikował wiele prac przyczynkarskich, dotyczących dziejów Kielc, a zwłaszcza dziejów kieleckiego szkolnictwa, m. in.: Wiadomość o gimnazjum kieleckim za r. 1880/1 i lista uczniów z r. 1881/2 (Kielce 1882), Szkoła Wyższa Realna w Kielcach 1845–1862 (Kielce 1888), Sejmik w Kielcach w 1794 r. („Gaz. Kielecka” 1884 nr 41, 43–6), Szkoła Akademiczno-Górnicza w Kielcach 1816–1827 (tamże 1885 nr 29–31 i odb.), Szkoły kieleckie przed stu laty (w 1786 r.) (tamże 1886 nr 34–8 i odb.), Ks. Andrzej Polejowski, rektor szkoły wojewódzkiej w Kielcach. (Kartka z dziejów szkół kieleckich 1816–1832) („Pamiętnik Kielecki” Kielce 1901). R. publikował też odszukane przez siebie dokumenty dotyczące literatury polskiej: „Dokumenty odnoszące się do Mikołaja Reja z Nagłowic i jego rodziny” (W. 1881), „Nowy dokument odnoszący się do Mikołaja Reja” („Gaz. Kielecka” 1877), „Nowe dokumenty odnoszące się do Jana Chryzostoma Paska” („Ateneum” 1878), „Przyczynek do życiorysu Wespazjana Kochowskiego i jego rodziny” (tamże 1897). Zmarł 29 VIII 1899 w Kielcach i pochowany został na miejscowym cmentarzu.
R. był dwukrotnie żonaty: z Antoniną z Zamojskich, z którą miał troje dzieci: Zofię, niezamężną, Helenę, żonę lekarza Mieczysława Zawadzkiego, i Antoniego (zob.). Po śmierci żony poślubił jej siostrę Bronisławę, małżeństwo to pozostało bezdzietne.
Estreicher w. XIX; Bibliogr. hist. Pol. XIX w. I, II cz. 1; – Feliks Rybarski, profesor języków starożytnych, w: Księga pamiątkowa Kielczan 1856–1904, W. 1925 s. 193–7; – Czarnowski S., Pamiętniki z trzech stuleci, W. 1921 z. 4 s. 1–2; Żeromski S., Dzienniki, W. 1963–4 I–II; – „Czas” 1899 nr 203; „Gaz. Kielecka” 1899 nr 69, 70; „Kwart. Hist.” R. 13: 1899 s. 911; „Tyg. Ilustr.” 1899 nr 37 s. 734 (fot.); – AGAD: Księga nabytków nr 635; B. Jag.: rkp. 6530 IV, 7062 III, 7567 III; B. Narod.: rkp. 7351 t. 56; B. PAN w Kr.: rkp. 2159 t. 16; – Relacje wnuczki, Izabelli Rybarskiej.
Stanisław Konarski